Dreaded Cats een groot gevecht #2

Hoofdstuk 5

Vuurstaart liep weg bij Blauwoog en keek het nieuwe kamp rond. Het was er nog heel rommelig, de ingang was nog niet helemaal af en de leerlingenkamer,  jagerskamer en kittenkamer waren nog niet af. Vuurstaart liep op de twee leerlingen af die hij voor de reis had leren kennen. De kleine gevlekte poes zat haar poot te likken. 'Hé, Spikkelvoet,' zei Vuurstaart. Spikkelvoet keek op en miauwde naar hem. 'Weet jij wanneer we les krijgen? En van wie?' Spikkelvoet dacht even na. 'Elke leerling krijgt van een ander les. Grijsstreep van Zwartvoet... Misschien train je met hem mee.' opperde Spikkelvoet. Vuurstaart knikte. 'Grijsstreep heeft me gister leren vissen.' Spikkelvoet keek hem geschrokken aan. 'Maar dat mág helemaal niet! Leerlingen mogen niet zonder toestemming het kamp uit, en al helemaal niet gaan jagen!' Vuurstaart maakte zich klein. 'Dat wist ik niet. Het was Grijsstreeps idee en...' verder kwam hij niet want Zwartvoet kwam op hen af. 'He hallo, mensenkatje.' Vuurstaart keek de kater woedend aan. 'Ben je lekker aan het praten met een raszuiveregroepkat?' Vuurstaart keek Spikkelvoet even aan. Zij boog haar hoofd. 'Wat bedoel je, Zwartvoet?' Vuurstaart begreep het niet helemaal, gister was deze jonge kat nog zo aardig tegen hem geweest. Zwartvoet lachte gemeen. 'Dat je een smerige tweepootkat bent!' Vuurstaart keek de kat met half dichtgeknepen ogen aan. 'Wat is er met jóú gebeurd?' kwam Spikkelvoet tussen beide. Zwartvoet staarde zijn vriendin nijdig aan. 'Niets! Wat zou er gebeurd kunnen zijn?' snauwde hij. Spikkelvoet zuchtte. 'Het lijkt alsof je iets tegen hem hebt, meer niet.' zij Spikkelvoet sarcastisch. 'O, dat klopt ook.' antwoordde Zwartvoet luchtig. 'Jij niet, dan?' Spikkelvoet ging iets dichter tegen Vuurstaart aan zitten. 'nee, ik mag hem. En jij gister ook, Zwartvoet.' Zwartvoet begon zijn poot te wassen. 'toen wist ik nog niet dat hij een tweepoot kat was.' Spikkelvoet veerde overeind. 'Hoe kon je dát nou niet weten?' siste ze. Vuurstaart keek de twee katten onzeker aan. Hij was zo te zien deze vriendschap aan het bederven. 'Blauwoog heeft het zelf gezegd!' Zwartvoet mompelde nerveus. 'Ik was er toen niet. Ik... Was op jacht.' Spikkelvoet ging zuchtend zitten. 'En dan mag je 'm opeens niet? En zowiezo, jagen mag niet alleen!' Vuurstaart ging staan. 'Laat maar, Spikkelvoet. Het is niet jou probleem. Ik los het zelf wel op.' zei vuurstaart. Spikkelvoet keek hem ongelovig aan. 'Maar hij is zó onuitstaanbaar!' Zwartvoet grinnikte. 'Laat hem toch gaan.' Vuurstaart trippelde naar het leerlingenhol en keek naar binnen. 'Hé, Vuurstaart, jij zou ook best iets mogen gaan doen!' gromde Streepklauw. Vuurstaart draaide zich om. 'O, sorry.' miauwde hij. 'Help maar mee met mos verzamelen.' snauwde Streepklauw. 'Kom op, tweepoot.' Vuurstaart verliet verdrietig het kamp. Waarom hadden sommige iets tegen hem?

Toen hij het kamp uit stapte rook hij dat Grijsstreep in de buurt was. 'Grijsstreep, waar zit je?' miauwde hij. Uit de struiken sprong een gestreepte kater. 'Ah, jij bent het.' miauwde Grijsstreep. 'Ik moest mos verzamelen van Streepklauw,' legde hij uit. 'Ik ook.' antwoordde Vuurstaart. 'Als jij die kant op gaat, zullen we niet hetzelfde pakken.' snorde Grijsstreep. Vuurstaart knikte. 'Dag,' miauwde hij hem na. Hij rook de geur van mos op nadat hij een klein paadje over was gestoken. Ook rook hij een andere geur. Zwartvoet! Wat deed die kat hier? Vuurstaart sloop door de struiken door, totdat hij even verderop Zwartvoet zag staan. Hij was in gesprek met een grote, zwarte kater en leek erg op zijn hoede. 'Ik zal er zijn.' ving Vuurstaart op. Zwartvoet wachtte even totdat de andere kat weg was en sprong toen weg. Vuurstaart achtervolgde hem. Toen hij op een takje stond dat brak keek Zwartvoet bang achterom. 'Wie heeft me gevolgd? Vertoon je!' gromde hij. Vuurstaart sprong uit de struiken. Hij had nog een goed beeld van het bange gezicht van de kater. 'Ik was mos aan het zoeken. Ik besloot je te volgen omdat ik dacht dat jij me bij meer zou brengen. sorry.' Zwartvoet keek hem met kleine ogen aan. 'Sinds wanneer volg je me, smerige tweepoot?' Vuurstaart dacht even na. 'Sinds die grote beuk.' Vuurstaart was erlangs geslopen toen hij Zwartvoet op de terugweg volgde. 'Oké.' zei hij opgelucht. Daarna nam hij zijn houding weer in en sprong onverwacht bovenop Vuurstaart. 'Maar dat zal je niet nog eens doen, smerig wezen!' hij beet hard in Vuurstaarts poot, maar Vuurstaart was hem te slim af en beet in Zwartvoets staart. Hij gromde woedend. Vuurstaart sprong snel overeind en toen Zwartvoet hem weer wou aanvallen krabte hij hem over zijn gezicht. Zwartvoet grauwde maar draaide zich om en rende weg door het bos. Vuurstaart rende door het woud om nog snel wat mos te verzamelen en ging daarna in het kamp zitten. Hij piekerde over wat Zwartvoet had gezegd tegen de grote zwarte kater. ik zal er zijn... Waar zal hij zijn, en wat had het te betekenen?