Dreaded Cats een groot gevecht #2

Hoofdstuk 6

Toen Vuurstaart eigenlijk al moest slapen piekerde hij er nog steeds over wat zwartvoet had gezegd. Hij zal er zijn maar waar en waarom? Uiteindelijk ging hij toch slapen Ze moesten morgen weer vroeg op. De volgende ochtend moesten ze weer met een groep jagen. Vuurstaart liep samen met Grijsstreep achteraan. 'Waar gaan we nu op jagen' vroeg Vuurstaart. 'Ik denk een hert we zijn namelijk met super veel, en de beste krijgers zijn ook mee' antwoordde Grijsstreep. Ze liepen over de nog harde grond. Sinds Vuurstaart er bij was gekomen was het lente geworden maar de grond was nog heel hard. De winter was geen fijne tijd. Veel dieren hielden een winter slaap dus haalde we weinig eten had Grijsstreep verteld. Nu zouden er wel dieren moeten zijn. Ze zouden eten zoeken. Opeens hoorde ze een takje breken iets verder van hun vandaan. Sommige katten gingen rechts of links om het geluid heen. Vuurstaart volgde zijn neus. Hij moest niet te dicht bij komen had een krijger gezegd want dan zou het dier schrikken. Vuurstaart rook nog eens goed . Ja nu wist hij het zeker het is een hert. Ze omcirkelde het hert. Toen het hert hen hoorde probeerde hij te vluchten maar hij was helemaal omringt door katten. Het hert was helemaal in paniek de katten sprongen nu op hem af. Na een bloederig gevecht was het hert dood.

Toen ze terug kwamen hadden ze een deel van het hert aan de kittens gegeven. Ze hadden zelf ook nog wat te eten. Daarna ging Vuurstaart nog even bij Zwartvoet kijken. Zwartvoet keek om zich heen. Vuurstaart sprong snel de struik in. Zwartvoet liep snel het kamp uit. Wat zou hij gaan doen. Het zal wel spannend zijn om hem te volgen. Maar zijn nieuwsgierigheid won van de angst en hij sloop achter Zwartvoet aan. Na een heel stuk lopen rook hij een andere kat. Niet van de foggroup. Het was een onbekende kat zou het de kat zijn die hij zag praten met Zwartvoet. Vuurstaart stond op een takje en die brak. Zwartvoet draaide zich bliksemsnel om. 'Wie was daar?' Snauwde hij. Vuurstaart sloop snel naar een ander bosje verderop. En dat was maar goed ook. Zwartvoet liep namelijk naar het bosje waar Vuurstaart eerst zat. Maar hij was nog niet veilig want Zwartvoet zou hem kunnen ruiken, maar Zwartvoet liep gewoon verder. Dat begreep Vuurstaart even niet. Maar hij sloop wel gewoon verder achter Zwartvoet aan. 

Even later kwam hij bij de andere kat. Maar hij rook nog veel meer katten. Zwartvoet fluisterde iets in het oor van de andere kat. Vuurstaart sloop nu weg als hij namelijk nu werd ontdekt zouden al die katten hem aanvallen. Maar Zwartvoet had hem gezien. 'Stop' zei Zwartvoet. En Zwartvoet rende langs hem en ging voor hem staan. Nu rook hij de andere katten veel beter. Ze kwamen zijn kant op dat wist hij zeker. De andere kat begon heel hard te miauwen. Zwartvoet sprong op Vuurstaart af Vuurstaart probeerde nog te bukken maar Zwartvoet kwam met zijn scherpe nagels langs zijn oor. Hij voelde het bloed langs zijn hoofd lopen en probeerde te vluchten maar alle andere katten waren er ook al en ze vlogen op Vuurstaart af. Dit kon hij nooit allemaal aan dus gaf hij zich over. Hij lag daar roerloos op de grond. Hij was mank dus kon hij niet meer lopen. Iemand pakte hem beet in zijn nekvel en werd mee gesleept. Hij had te veel pijn om tegen te stribbelen. Maar in zich voelde hij ontzettend veel paniek waar zou hij heen worden gebracht en welke groep was dit. Hij werd in een hol gelegd. Daar werden takken gelegd, zodat hij te biet uit kon.

Na een hele tijd daar roerloos te hebben gelegen kwam er iemand naar hem toe. 'Hoi ik heb gehoord dat jij de gevangenen bent' zei hij. 'Ja' zei Vuurstaart. En hij draaide zich om. Ik wil je helpen. Vuurstaart luisterde niet. Hij zou hoer nooit meer wegkomen. Hij hoorde wat takken vallen en hij keek naar de opening. Hij had de takken we geschoven. Vuurstaart merkte dat hij echt wilde helpen. Van welke groep kom jij. 'Dit is het kamp van de lightninggroup en ik ben Zilverpoot' zei Zilverpoot.