Dreaded Cats een groot gevecht #2

Hoofdstuk 13

Ten eerste wil ik even mededelen dat ik superdankbaar ben door alle lezers; we hebben de 160 bereikt en dat vind ik wel even iets om te zeggen. Bij de 500 lezers kunnen we wel wat speciaals doen maar dat duurt nog best lang. Grts Roxy

Vuurstaart en Grijsstreep gingen de volgende ochtend vroeg uit hun hol. 'Hé, Vuurstaart. Ik had gehoord dat er twee katten op Cloudsterriotrium waren. Weetjij wie?' vroeg Grijsstreep. 'Geen idee hoor,' zei Vuurstaart vlug, bang dat de anderen het zouden horen. 'O, oke.' Blauwoog zatvoor haar hol en was zich aan het wassen. Ze vertrouwde de katten van haar clan heel ergen datwas goed te zien. Ze zei wel dat ze op Zwartvoet zou letten, maar waarschijnlijk deed ze dat niet. Moest ze het woord van twee jonge leerlingen geloven? Het was nu bijna een maan geleden dat Vuurstaart en Grijsstreep Zwartvoet hadden gezien bij de Lighningkrijgers. De tijd ging dan wel heel snel voorbij maar het was wel zo! Vuurstaart besloot om het aan Grijsstreep te vertellen, van zijn ontmoetingen met Wolkstorm. Hijwenkte dat Grijsstreep hem moest volgen en hij ging het kamp uit. Grijsstreep keek hem verbaasd aan. 'Wat is er? Wil je jagen?' Vuurstaary schudde zijn kop. 'Ik weet wie het cloudsterriotrium zijn binnengedrongen,' bekende hij. Grijsstreep keek hem vragend aan. 'Een tijdje geleden heb ik een poes ontmoet van de solargroup. We gingen samen jagen daar.' Grijsstreep keek hem ongelovig aan. 'Maar fat mag niet. Dat is tegen de maanwet!' siste die. Vuurstaart liet zijn hoofd hangen. 'Ik weet het. Maar ik kan haar niet laten gaan, Grijsstreep.' Grijsstreep zuchtte. 'Nou oké, maar beloof me dat je niet te vaak naar haar toe gaat.' 'Zeker.' verzekerde Vuurstaart hem. 'En kom ook niet meer in iemands anders terriotorium. Dat valt te veel op.' Vuurstaart knikte. 'Ja. Maar nu ga ik jagen. Ik heb vrijgenomen bij zachtoor want ik wil de prooi wat aanvullen.' 'Zal ikvragen of ik mee mag of heb je een afspraakje met je geheime vriendinnetje?' Vuustaart schudde zijn hoofd. 'Je hoeft niet mee. Jij kan nog veel training gebruiken en ze is gewoon een speelkameraadje.'vuurstaart wou dat hij het zelf geloofde dat Wolkstorm alleen zijn speelkammeraardje was.

Vuurstaart stromde door het woud heen. Hij hield zijn mond open in het geval een prooi te ruiken maar vond bijna niets. Alleen een oude konijnengeur. Net toen hij wel prooi rook sprong er een lichte kat op hem. Vuurstaart grauwde. Hij rolde om en zag dat zijn aanvaller Zilverpoot was. Maar veel tijd om na te denken had hij niet. De lichte poes snorde geamuseerd en liet hem los. 'Ga weg hit dit terrirorium.' grauwde hij. Helaas kon hij het niet over zijn hart verkrijgen haar aan te vallen. Zilverpoot schrok van zijn uitbarsting. 'We kunnen toch even spelen?' vroeg ze. Vuusrtaart grauwde nog eens. 'Nee! Ga maar naar Zwartvoet om het aan hem te vragen!' Zilverpoot keek hem grote angstogen aN. 'O Vuurstaart. Je weet dus van de aanval? Zwartvoet vind mij leuk en wilt dat ik meehelp met de aanval. Maar het is zo een smerige verrader en ik zie niets in hem. Maar jij, Vuurstaart...' Vuurstaary keek in de mooie bleke ogen van de poes. Opeens dacht hij aan Wolkstrom. 'Ik zie niets in jou.' grauwde hij zonder medeleven. Zilverpoot keek hem geschokt aan. 'Ik...' stamelde ze. 'Sorry,' verontschuldigde hij zich. 'Ik dacht...' bgeon Zilverpoot tegelijk. 'Laat maar.' zuchtte ze verdrietig. 'Ik dzcht dat ik iets leuks had in mijn leven. Mijn groep is te wreed voor me. En nu ook nog dit. Waarom val ik je lastig? Er zullen wel meer poezen zijn die jou leuk vinden, zeker. Jij kan beter krijgen dan een Lightningpoes.' Vuurstaart hield zijn adem in. 'Het licht niet aan jou.' miauwde hij onzeker. 'Ik vond je inderdaad heel leuk. Maar er is iemand anders. Het spijt me. En... Ik weet zeker dat er duizenden katten op jou vallen, Zilverpoot.' Vuurstaart zuchtte. Hij kon even niet kiezen tussen die mooie en zachtaardige Wolkstrom of de mooie en speelse Zilverpoot. 'Ik hou van jou.' miauwde Zilverpoot onverwacht zacht. Vuurstaart zuchtte. 'Je hebt het moeilijk, hè?' Hij liep twijfelend naar haar toe en gaf haar een kopje. 'Ik hou ook van jou. Maar meer van een ander. Het ga je goed, wonderschone Zilverpoot.' Zilverpoot miauwde. 'Ik kan het Niet geloven. Je verkiest een ander boven mij, terwijl ik je gered hebt.' Vuurstaart schrok daarvan. Daar had hij niet aan gedacht.

Reactie als je daar zin in hebt, maakt ons blij!
Het einde is nabij!

Wahaha, dat rijmde. Maar alletwee de dingen kloppen! Wij worden blij van reacties en het einde nadert.... Tot de vijftienhoofdstukken en dan is boek 1 van de serie af!