Η κολλητή μου κι εγώ

Part 2

Part 02:

Ξυπναω και κοιταω την ωρα στο κινητο μου. 6:59 Αληθεια τωρα? Τοσο νωρις ειναι? Καθομαι και χουζουρευω κανα 20 λεπτο και μετα σηκωνομαι και κατεβαινω κατω. Καλημεριζω την μανα μου και καθομαι να φαω πρωινο. Περιτο να σας πω οτι αυτο γινεται μια φορα στα χιλια χρονια. Οταν τελειωνω με ο πρωινο μου η ωρα ειναι 7:30 εχω ωρα ακομα. Πηγαινω στο μπανιο και κανω τα απαραιτητα. Υστερα βγαινω και βαζω καθαρα εσωρουχα και βρισκω ρουχα να βαλω. Οταν μετα απο ωρα βρισκω τα φοραω και παιρνω τις καλτσες μου που λενε Thursday, πηγαινω ως το γραφειο μου και παιρνω την τσαντα μου. Την βαζω στον ωμο και κατεβαινω με αυτη κατω. Την βγαζω απο τον ωμο μου για να φορεσω ενα ζευγαρι απο τα starακια μου, ξαναβαζω την τσαντα μου και βγαινω απο το σπιτι. Σε 5 λεπτα ειμαι στο σχολειο. Η ωρα ειναι 8:00. Με το που μπαινω ολοι οσοι ειναι εκει και με ξερουν με κοιτανε περιεργα. Το ιδιο και η Αρριετα, με την μονη διαφορα οτι αυτη με πλησιαζει.

''Τοσο αγωνια εχεις να δεις τον γκομενο μου?'' Ρωταει χαμογελαστα αν και δεν μπορει να κρυψει οτι της εχει κανει εντυπωση οτι ηρθα τοσο νωρις.

''ΝΑΙ'' Απανταω οσο ποιο πιστηκα μπορω

''Οντως?'' Με ρωταει κοιτωντας με παραξενα

''Οχι, απλα κοιμηθηκα νωρις, και οταν λεω νωρις εννοω πολυ νωρις και δεν ξυπνησα εξισου νωρις.'' Απανταω λες και της λεω κατι αυτονοητο

''Οκ'' Λεει. Η ωρα περναει με αυτη να μιαει για τον καινουριο. Σε καποια φαση δεν ξερω πως μου ερχεται αλλα της κανω:

''Δεν θα με παρατησεις ετσι?''

''Οχι βεβαια'' Λεει και με αγκαλιαζει

''Σ' αγαπαω'' Της κανω

''Και εγω χαζουλα μου'' Λεει και μετα απο λιγο χτυπαει το κουδουνι για προσευχη. Μπαινουμαι μεσα και δεν προλαβαινουμε να κατσουμε οταν βλεπουμε τον διευθυντη μας με την Μαθηματικου μας και ενα παιδι. Απο καπου τον ξερω... Omg δεν μπορει να ειναι αυτος!! Ωχ, κι αν ειναι αυτος ο γκομενος της Αρριετας? Omg, παιδια τα πραγματα πανε πολυ σκατα. Πολυυ σκατα. Ο τυπας κοιταει προς το μερος μας, θα ορκιζομουν οτι καρφωνει εμενα, αλλα, 1ον θα ηταν πολυ εγωκεντρικο, 2ον εχω την Αρριετα διπα μου, που τυχαινει να ειναι η κοπελα του και 3ον δεν υπαρχει, φτανουν τα αλλα δυο και περισεβουν μαλιστα. Ο διευθυντης λεει το ονομα του αλλα εγω τυχαινει να εχω καρφωθει σε αυτα τα πρασινα ματια του. Παιζει να μην ακουσε καμια μεσα στην ταξη πως τον λενε αφου ολες τον κοιταζαμε σαν ληγουρες. Hell no, ειπα οχι. Παρε τα ματια σου κοπελα μου! Φωναζω στο υποσηνειδητο μου και ευτυχως με ακουει και στριβει το κεφαλι προς την αλλη μερια, αυτη της Αρριετας.