Η κολλητή μου κι εγώ

Part 8

Part 08:

Ξυπναω και νιωθω ενα χερι να με αγκαλιαζει. Η νυστα με καταβαλει με αποτελεσμα να ξανακλεισω τα βλεφαρα μου. Με το που συνηδειτοποιω την κατασταση πεταγομαι πανω σε κλασματα δευτερολεπτων. Ξυπνοντας τον... Χρηστο? Με κοιταζω για λιγο και βλεπω οτι φοραω ρουχα. Τι στο καλο εγινε?

''Καλημερα'' Μου λεει αγουροξυπνησμενος. Τον κοιταζω περιεργα και καταλαβαινει οτι δεν θυμαμε τιποτα και ποσο εχω μπλοκαρει. ''Ελα εδω'' Μου λεει και ανοιγει τα χερια του ενω βρισκεται ακομα στο κρεβατι. Τον πλησιαζω επιφυλακτικα και ξαπλωνω διπλα του. Με βαζει στην αγκαλια του απαλα και τοτε αρχιζω να θυμαμε τι εγινε χτες. ''Η Αρριετα πηγε σπιτι με τον Neymar, ενω η Ιωαννα μαζευε απο το πατωμα τον κολλητο της. Για αυτο σε εφερα εδω'' Μου εξηγει. Γνεφω καταφατικα και ξανακοιμαμε. Οταν ξαναξυπναω νιωθω ενα χερι να με αγκαλιαζει. Σκεφτομαι για λιγο πριν αντιδρασω και θυμαμε τι εχει γινει. Γυρναω προς την μερια του Χρηστου και τον βλεπω ξυπνιο. Τον κοιταω στα ματια και του χαμογελαω

''Καλημερα'' Λεω

''Καλημερα'' Λεει και αυτος.

''Ευχαριστω για χθες''

''Τιποτα μικρη'' Λεει και φουντωνω

''Μικρη ειναι η-'' Παω να πω αλλα δεν τον συνεχιζω. ''Θα ελεγα κατι, αλλα εχε χαρη'' Λεω

''Γιατι δεν λες? Φοβασε?'' Μου κανει πονηρα

''Τσου'' Του κανω και τα ματια μου πεφτουν στο στερνο του και στο χερι του που καταληγει λιγο ποιο πανω απο τον κωλο μου αγκιζοντας τον ελαφρα. Καθομαστε για λιγο ετσι μεχρι που αποφασιζουμε να σηκωθουμε.

''Δεν σε παω ετσι κατω'' Λεει κοιτωντας το ντυσιμο μου. ''Φτιαξου λιγο'' Λεει και γελαμε. Πηγαινω στην ντουλαπα του και την ανοιγω περιμενοντας να μου ερθει φωτηση. Μολις μου ερχεται παιρνω μια φανελα του και κατευθυνομαι προς το μπανιο, αφου μου δειξει που βρισκεται. Βγαζω τα ρουχα μου και ξαναφοραω το σορτσακι μου και την μπλουζα του. Πλενω το προσωπο μου αφαιρωντας οσο περισσοτερο makeup μπορω. Μολις τελειωνω βλεπω οτι η μπλουζα μου ειναι φορεμα. Τελεια. Την δενω στην μεση μου και βγαινω εξω. Βλεπω τον Χρηστο και του χαμογελαω. Πηγαινουμε μαζι κατω και τρωμε με τους γονεις του. Περιττο να πω οτι περασα ο λιγον απο ανακριση, αλλα υγεια. Γονεις ειναι, ανησυχουν. Δεν τους παρεξηγω. Υστερα με πηγαινει σπιτι και περναμε εκει την ωρα μας γελοντας και πειραζοντας ο ενας τον αλλο...