Η κολλητή μου κι εγώ

Part 4

Part 04:

Τελικα, αποφασιζω να την πλησιασω. Παω αργα κοντα της μεχρι να καταλαβω πως νιωθει. Καθομαι απαλα διπλα της. Και αρχιζω λεγοντας:

''Λοιπον, ακου... Ενιωθα οτι ημουν υποχρεωμενη να στο πω, οπως ειμαι υποχρεωμενη να μεινω μακρια του αν το πεις. Ειναι δικο σου αγορι. Οχι δικο μου. Ειναι μαζι σου. Οχι μαζι μου. Αυτος ειναι ενα αγορι. Οχι η κολλητη μου. Ξερεις οτι εισαι πανω απο ολους και ολα...'' Λεω σιγανα και γυρναει και με κοιταει.

''Θελω να σου πω κατι. Εγω και ο Neymar... Το-το καναμε...'' Λεει και η φωνη της σπαει στο τελος. Την αγκαλιαζω κατευθειαν. Η πρωτη της φορα ηταν με αυτον τον μαλακα. Που θα την χωριζε κι ολας! Πρεπει να δρασω. Και μαλιστα συντομα. Καθομαστε εκει ακομα για λιγο και μιλαμε. Αργοτερα, οταν φτανω σπιτι μπορω να πω οτι ειμαι νευριασμενη. Πως μπορεσε ο παλιομαλακας να την ξεπαρθενιασει και υστερα να μου λεει εμενα κατι τετοιο? Ειναι απαισιος. Πρεπει να κανω κατι αμεσα!! Μπαινω για μπανιο και χαλαρωνω κατω απο το καυτο νερο. Βρηκα τι θα κανω!

Την επομενη μεσα σηκωνομαι κατα τις 7:45 και αρχιζω να ντυνομαι αφου παω στο μπανιο και κανω τα απαραιτητα. Στις 8:05 ειμαι ετοιμη και κατεβαινω κατω να καλημερισω την μανα μου και την αδελφη μου και υστερα φευγω για το σχολειο. Οταν φτανω βλεπω τον Neymar με την Αρριετα αγκαλια, αν και ο Neymar φενεται καπως απομακρος. Τους πλησιαζω και τους καλημεριζω, οπως κανουν και αυτοι. Υστερα λεω απευθυνομενη στην Αρριετα:

''Να στον κλεψω για λιγο?'' Και της κλεινω το ματι. Χωρις να προλαβει να πει κατι η να αντιδρασει γενικοτερα, εγω εχω παρει τον Neymar απο το χερι και απομακρυνομαστε απο κοντα της.

''Τι εγινε?'' Με ρωταει καπως περιεργα οτα επειτελους ειμαστε πισω στο σχολειο εκει που δεν παταει κανεις, παρα μονο ζευγαρακια οταν θελουν να μενουν μονα τους, αν με πιανετε.

''Ελα που δεν ξερεις. Παω στοιχιμα οτι αυτο σκεφτοσουν'' Ειρωνευομαι καθως θυμαμε τον τροπο που με κοιταξε οταν μπηκα στο σχολειο. Ακομα κραταω παντως τα νευρα που εχω μαζι του

''Καλα ενταξει αλλα τι αποφασισες τελικα?'' Με ρωταει με περιεργια

''Λοιπον, μεταξει μας δεν υπηρξε και ουτε και θα υπαρξει κατι. Με την Αρριετα δεν θα χωρισεις ιδικα μετα απο αυτο που εγινε και αν τολμησεις να την χωρισεις θα εχεις να κανεις μαζι μου. Και πιστεψε με δεν θες!'' Τον απειλω κοιτωντας τον στα ματια. Μπορει να ειναι ποιο ψηλος, αλλα εγω, ειμαι εγω. Και εγω, μπορω να σκοτωσω μεχρι και ανθρωπο για χαρη της κολλητης μου. Το πηρα αποφαση οτι θα μεινω μακρυα του και ετσι θα γινει. ''Εγινα κατανοητη?'' Ρωταω λιγο ποιο δυνατα