Η κολλητή μου κι εγώ

Part 06

Part 06:

Ξυπναω και σηκωνομαι απο το κρεβατι, αρκετα χαρουμενη μπορω να πω. Χωρις καποιο συγκεκριμενο λογο. Πλυθηκα ντυθηκα και πηγα σχολειο.

''Καλημεραα'' Λεω στην Αρριετα και τον Neymar καθως τους πλησιαζω. Ειπα οτι δεν θα γινει τιποτα. Οχι θα κοψω τελειος επαφες. Εξαλλου μετα αμα καταλαβει τιποτα η Αρριετα θα γινει χαμος.

''Πως και τετοιες χαρες?'' Με ρωταει εκεινη

''Ειναι Παρασκευη σημερα!'' Λεω λες και ειναι αυτονοητο, αφου ειναι.

''Ναι... Και?'' Με ρωταει χωρις να εχει καταλαβει ακομα

''Αυριο το βραδυ δεν θα βγουμε?'' Ρωταω με γουρλωμενα ματια

''Πρεπει?'' Με ρωταει καπως

''Εγω θα βγω, μαζι σου η και χωρις'' Λεω καπως νευριασμενα

''Γιατι νευριασες τωρα?'' Με ρωταει εκνευρισμενη καθως με τραβαει ποιο περα

''Γιατι βρηκες γκομενο και με παρατας'' Παραδεχομαι

''Μα καταλαβε το, αφου βρηκα αγορι γιατι να βγω?''

''Συγνωμη κι ολας, αλλα για γκομενους βγαιναμε? Δεν ξερω για εσενα αλλα εγω εβγαινα για να χορευω και να περναω καλα με την κολλητη μου'' Λεω και φευγω κατευθεινομενη προς την ταξη μου. Οπως προχωραω νευριασμενη πεφτω πανω σε καποιον και φωναζω: ''Δεν βλεπεις ανθρωπε μου?'' Και συκωνω το βλεμα μου, κανε να μην ειναι αυτος που νομιζω. Ω γαμωτο, αυτος ειναι.

''Sorry αλλα συνηθως δεν κοιταω κατω για να δω τους ανθρωπους'' Μου λεει και με κοιταει υποτιμιτικα

''Χρηστακο-'' Παω να τον ειρωνευθω αλλα με διακοπτει λεγοντας:

''Εμμανουλινι κατσε φρονιμα'' Με ειρωνευετε και μολις το ακουω σκαω στα γελια, δεν μπορω να ανασανω

''Αληθεια τωρα? Εμανουλινι?'' Ρωταω μεσα απο τα γελια μου

''Ναι'' Λεει και το παιζει προσβεβλημενος

''Καλα Χρηστακακι'' Τον ειρωνευομαι και φευγω με αερα νικητριας. Μου εφτιαξε ξανα την διαθεση. Δεν πιστευω που το λεω αυτο, αλλα χαιρομαι που υπαρχει αυτο το παιδι. Χτυπαει το κουδουνι για μεσα και μπαινουν και οι υπολοιποι μεσα. Γαμωτο δηλαδη ο Χρηστος δεν ειναι στην ταξη μου. Με περναει εναν χρονο πραγμα που συμαινε οτι σε εναν χρονο δεν θα ειναι εδω. Δεν το πιστευω τι γινεται με εμενα, αλλα ποτε δεν πιστευα οτι δεν θα ηθελα να φυγει. Δυο μερες πριν ευχομουν να φυγει να ησυχασω επειτελους. Βλεπω την Ιωαννα να μπαινει και αυτη μεσα. Φαντασου αυτη πως θα νιωθει που του χρονου δεν θα ειναι ο Χρηστος εδω. Την λυπαμε λιγο. Το χειροτερο ομως ειναι οτι ολες οι κοπελες την θεωρουν πουτανα και τα αγορια την πλησιαζουν μονο και μονο για να της την πεσουν. Οπως κανουν τωρα. Χωρις δευτερη σκεψη σηκωνομαι παιρνω την τσαντα μου και πλησιαζω προς το μερος της.