"Hadi Albert. Gidiyoruz." Earl, Neil ve Luke kalkmışlardı ama Albert daha kalkamamıştı. Çünkü sabahın altısıydı.
"Beş dakika daha anne!" Albert gözünü açacak durumda olmadığından kimin ne dediğini bilmiyordu. "Şapşal biz senin annen değiliz." Eric bunu söylemekte zorlandı çünkü böğürür gibi gülüyordu. Zaten Albert bunu söyler söylemez anlamıştı. Çok zor bir gün geçirmişti o yüzden de çok yorgundu. "Beş dakika yok. Daha antreman yapıcağız. Bugünki tempomuz çok yoğun olacak."
Yoğun bir çalışmadan sonra Albert bacaklarını ve kollarını hissetmez bir şekilde Cindy'nin yanına geldi. "Bu çalışmalar benim içimi dışıma çıkardı. Çok yoruldum."
O gün herkes çok sessizdi Rachel bir kenara sinmiş günlüğüne yazılar yazıyordu. Zaten çok içine kapanık biriydi. Galiba buraya geldikten birkaç gün sonra kardeşini kaybetmişti . Muhtemelen o yüzden içine kapanık diye düşünüyorlardı. Çok zor günler geçirmiş olduğunu herkes biliyordu. Annnesi ve babasını kaybettikten sonra kardeşiyle kafasını dağıtmak için korku tüneline gelmişlerdi ve kardeşini de burda kaybetmişti. O yüzden çok içine kapanık bir insandı kendisi. Çok trajedik bir durumdu bu herkes için. Çoğu insan onun yerinde olsa hayattan bezip ailesinin yanına gitmek isterlerdi. Ama o ailesi için yaşıyordu. Bundan hiç kimsenin şüphesi yoktu...
Herkes yemeğini afiyetle yedi ve yattıkları yerlere teker teker çekilmeye başladılar...
Albert Rachel'i izliyordu. Onun durumuna herkes gibi o da üzülmüştü. Çok zor bi şeydi bu. Albert bu düşünceleri kafasından atıp kendini uykunun derinliklerine bıraktı..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KORKU TÜNELİ
Horror"Albert, korkuyorum.." Cindy daha fazla dayanamıyordu. Burada olmaktan, o kızla olmaktan, yer altında ve ölüme bu kadar yakın olmaktan korkuyordu. Albert'ın onu kurtarabileceğini düşünüyor, ama gün geçtikçe bu düşüncesi beyninin ıssız bir köşesine ç...
