DOLUNAY

-1

Resimdeki-Dolunay

Şimdiden bu kitap için çok heyecanlıyım
Yazmayı çok seviyorum,bir o kadar okumayı da
Yorumlarınızı bekliyorum
YORUMLARINIZ BENIM ICIN ÇOK ÖNEMLİ! ♡

Koltuğa oturmuş korku içinde bekliyordum. Dört sene boyunca çabalamıştım ve sonunda o gün gelmişti. Sonunda doktor olmak için girdigim sınavın sonuçları açıklanıyordu. Ve ben korkudan bakamıyordum bile. İstediğim bölüm zordu,çok zordu. Ama doktor olmak benim çocukluk hayalimdi. Şimdi ise o hayalime belki çok yaklaşmış olucam ya da tamamen uzaklaşmış. Korku içinde bilgisayarın başına geçtiğimde omzuma biri dokundu. Korkuyla sıçradım. Omzuma vuran babamdı. Hemen sandalyeden kalktım ve boynuna atladım. Küçüklükten bu zamana kadar her korktuğumda babama sarılırdım. Ona sarıldığımda beni herkesten koruduğunu düşünür ve rahatladım. Babamda endişeli ve korktuğumu anlamış olacak ki beni omzundan çekti ve
"Ne o doktorumuz korkuyor mu?" dedi. Ah,hemen de anlıyordu. Beni çok iyi tanıyordu.
"Daha doktor olamadım ama babacım." dedim . Gülümsedi ve
"Ben sana güveniyorum birtanem. Sen benim Dolunay'ım sın." dedi ve işte yine kocaman sarılmıştı. Babamda güç bulmuş olmalıyım ki tekrar bilgisayarın başına oturdum ve siteyi açtım. Site çok yavaştı. Muhtemelen herkes puanını öğrenmeye çalışıyordu. 10-15 dakika beklemiştik ki bir anda site açıldı. Ve işte o an !

Bilgilerimi doldurduktan sonra puanıma bakmak için hazırladım ama yapamadım ve babama dönüp

"Benim için puanıma sen bakarmısın superfather?" dedim. O da hemen yüzündeki kocaman gülümsemesiyle bana baktı ve

"Sen nasıl istersen güzellik! " dedi. Yanağımdan bir makas aldı ve sandalyeye oturdu. Ben de o sırada tekli koltuğa oturdum ve bacaklarımı karnıma doğru çektim.

"Eğer kazanamadıysam söyleme için de kalsın babacım." dedim.

Ne kadar süredir beklediğimi bilmiyorum. Yüzümü ellerimle kapamıştım hiçbir şey görmüyordum. Bir süre sonra annemin de seslerini duymaya başladım. 'Hadi Kenan bir şeyi öğrenemedin ölücem burda meraktan.' diyip duruyordu. Ah bir tek onlar bu kadar mutluydu. Ben mutlu değildim ya da çok fazla tedirgindim dört sene boyunca yaptıklarımın karşılığını alamamaktan korkuyordum sanırım.

Bir anda annemin çığlıklarını duydum ve hemen kafamı kaldırıp annemle babama baktım. Koşarak bana doğru geliyorlardı. Mutlu oldukları çok belliydi. Ben böyle düşünürken bir anda annem boynuma atladı ve

"İşte bu! Güzel doktorum benim! Ben sana hep güvendim. Güvenimi boşa çıkarmadığın için teşekkür ederim birtanem. Seni çok seviyorum. Seninle gurur duyuyorum." demesiyle gözleri doldu onu öyle görünce benimde istemsizce gözleriminden yaşlar akmaya başlamıştı. O sırada babamda geldi ve ikimizede sarıldı. İste benim mutluluk kavramım buydu. Bu hayatta onlardan başka kimsem yoktu. Ve onlar iyiki vardı. Bende ikisine birden sıkıca sarıldım ve gözyaşlarımı serbest bıraktım.

"Sizi çok seviyorum şirin ebeveynlerim benim!" dedim. Güldüklerini duymuştum.

Ve işte sonunda istediğim,hayalini kurduğum hayatı yaşayabilecektim. Yeni hayatım için sabırsızlanıyordum. Herşey çok güzel olucaktı.

----------------------------------------------------------------------------------