Her hikaye annenin çocuğunu uykudan kaldırmasıyla başlar değil mi? Ama benim hikayem evimizin yıkık bodrumunda savaştan kaçmayla başladı. Dışarıdan gelen bağırışlar ve silah seslerini duymamazlıktan gelemiyordum. Anlam veremediniz değil mi? Size olayları en baştan anlatayım:
Ben Ariana. 16 yaşındayım. Bir ailem yok. Çünkü ben çok çok küçükken ailem yani annem, babam ve abim bir bombanın hedefi oldu. Bu arada bugün benim doğum günüm yani 6 Kasım 2031. Doğum günümü 3. Dünya savaşı sırasında kutluyorum. Ne kadarda şanslıyım değil mi (!) Pastam ve mumum olmadığı için yerde kırılmak üzere olan bir çakmağı aldım yaktım ve çıkan ateşe doğru bakıp belki de son dileğimi tuttum. Ve ateşe doğru üfledim. Ve kendi kendime mırıldandım: "Doğum günüm kutlu olsun." diyip içimde hiç olmayan umudu alevlendirmeye karar verdim. Belki de öyle yaptığımı sanıyordum. Babamdan bana kalan tek hatıra olan ve de tek silahım olan bir Taramalı Sniperım vardı. Evet kulağa komik geliyor. Ama babam bu silahla bir sürü düşman öldürmüş zaten ailemin ölme sebebi de buydu. Yani babam onları öldürünce karşı taraf daha da sinirlenip ailemin olduğu yere bomba atmış. Ve böylece yalnız kalmıştım.
Merhaba arkadaşlar. Biz bu kitabı iki kişi olarak yazıyoruz. Yani tamamen bir ortak eser. Umarım beğenmişsinizdir! Like ve yorum atmayı unutmayın <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜNYANIN SONU
Ficção CientíficaEDA NUR AVŞAR İLE BİRLİKTE YAZILMIŞTIR. ---------------------------------------------------------------- Her zaman her şeyin sonunun olmadığını bilirdik. Ya o şeyler biterse? Ya o sularımız biterse? İşte o zaman DÜNYANIN SONU olur.
