Με Το Σύμπαν Απέναντι Τους....

part40

ΚρίστηPOV
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για την παραλία... Στο δρόμο περνούσαμε από μια γέφυρα γύρω στα είκοσι μέτρα... Από κάτω ήταν γκρεμός...

Ξαφνικά ένα αυτοκίνητο από την απέναντι λόριδα χάνει τον έλεγχο του και πέφτει πάνω μας! Για να το αποφύγω το αυτοκίνητο που ερχόταν κατά πάνω μας έστριψα απότομα το τιμόνι...! Αποτέλεσμα; να πέσουμε από την γέφυρα!

Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και αντίκρισα ένα σπασμένο και κατεστραμμένο μπαμριζ... Τότε όλα ήρθαν ξανά στην μνήμη μου! Τότε θυμήθηκα και απελπιστικά... Κοίταξα τον εαυτό μου... Τα χέρια μου και ήμουν γεμάτη αίματα! " Χριστέ μου " άρχισα να φωνάζω!

Τότε ήταν η στιγμή που κοίταξα δίπλα μου! Και τότε τον αντίκρισα! Τον έρωτα της ζωής μου, το αγόρι που με έκανε να νιώσω ξανά μετά τον άγγελο , γεμάτο αίματα και αναίσθητο στο διπλανό κάθισμα... Άρχισα να κλαίω και να φωνάζω.. Οριομουν να με ακούσει και να ξυπνήσει...

Προσπαθούσα να βρω τον παλμό του αλλά από την ταραχή μου δεν ήξερα που έπιανα... Δεν μπορούσα να βρω το σημείο... Η μήπως δεν μπορούσα να βρω τον παλμό; και προσπαθούσα να κοροϊδέψω τον ίδιο μου τον εαυτό;;
"ξύπνα.. Ξύπνα μωρό μου... Σε παρακαλώ... Σαγαπαωωω !! Ξύπνα! Μην με αφήσεις μόνη μου σε παρακαλώ! Ξύπνα "
Έκλαιγα και φώναζα με λυγμούς...

Ήταν ζεστός... Ήταν ακόμα ζεστός... Τότε μια ελπίδα φούντωσε μέσα μου! "μείνε μαζί μου " μονολογισα!

Τότε αστραπιαία γύρισα το βλέμμα μου προς τα πίσω... Που να πέθανα καλύτερα πάρα να γύριζα...!!.

Ήταν εκεί! Παγωμένη! Με τα μάτια ανοιχτά, με ένα κενό βλέμμα... Ένα βλέμμα που δεν μπορούσες να προσδιορίσεις το τι έβλεπε.... Το πρόσωπο της ήταν γεμάτο με γυαλιά από το παράθυρο που είχε σπάσει στο κεφάλι της ! .

Έσπασα εκείνη την στιγμή... Κυριολεκτικά έσπασα. Ουρλιάζα από τον πόνο που κυριαρχούσε μέσα μου! Ήταν νεκρή! Ο μοναδικός άνθρωπος που με καταλάβαινε! Ήταν νεκρή! Ήταν από τα μοναδικά άτομα που μου είχε χαρίσει ο Θεός απλόχερα... Και έτσι μου την πήρε!

Η κολλητή μου... Η αδερφή μου... Η αδερφή που ποτέ δεν είχα... Είναι νεκρή πλέον...!!

Από το σοκ λιποθύμησα! Έκλεισα τα μάτια μου! Τότε την είδα.... Είδα την Στέλλα μου... Να μου λέει..." μην τα παρατήσεις! Θα περάσεις ακόμα πολλά! Θα τον ξανά δεις... Θα τον δεις εσύ.. Αυτός όχι... Θα χαθειτε... Και θα ξανά βρείτε.... Στιγμιαία όμως θα σε χάσει... Όταν σε βρει... Και μετά θα σε ακολούθησει.. Θυμήσου... Μην παρετηθεις... Εδώ θα είμαι και θα σε προσέχω... Μαζί με τον Άγγελο! Είναι καλά να ξέρεις... Δεν σε έχει αφήσει λεπτό ούτε αυτός.. Πάντα είναι δίπλα σου.... " .

Ήθελα να της πω να μείνει... Αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω... Ήθελα να της πω τόσα... Για εκείνη... Για τον Άγγελο. ..για όλα... Ήθελα να μιλήσω.. Αλλά μετά... Σκοτάδι... Όλα σκοτεινιασαν....

Στέλλα = Κων/να Βασσου
Και ναι... Όντως είσαι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί.. Ο χαμός σου εδώ αντιπροσωπεύει την μια φορά που πήγα να σε χάσω... Δεν πρόκειται να ξανά γίνει αυτο... Σαγαπαω και είσαι η αδερφή που ποτέ μου δεν είχα.... Το κεφάλαιο αυτό είναι αφιερωμένο σε εσένα!!....

Νομίζω τώρα κατάλαβαινεται τι εννοούσα όταν έλεγα για την τραγική ειρωνεία έτσι;;; με την ομαδική αγκαλιά... Την τελευταία... Ο αποχαιρετισμός και όλα....
Η Στέλλα έφυγε... Ο Αλέξης;; την ακολούθησε;;; .

Αστεράκια και γνώμες....
Ada_kts_5