Part46επιλογος

332 29 0
                                    

ΑλέξηςPOV
Έφτασε το ασθενοφόρο. Οι γιατροί την σήκωσαν και την τοποθέτησαν προσεκτικά πάνω στο φορείο.

Μπήκα μαζί και της κράταγα το χέρι της. " άγγελε μου μην με αφήσεις" έλεγα από μέσα μου και προσευχόμουν.

Τότε την είδα να ανοίγει τα μάτια της. Δεν πρόλαβα να μιλήσω. Με κοίταξε και μου χάρισε ένα χαμόγελο. Αχ αυτό της το χαμόγελο που τόσο έχω ερωτευτεί. Τότε έκανε προσπάθεια να μιλήσει.

Κρ- αγάπη μου...
Είπε αχνά και με δυσκολία...

Αλ- όλα θα πάμε καλά...

Κρ- σαγαπαω.. Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό. Θα σε περιμένω!

Και πριν προλάβω να να της πω οτιδήποτε μου χάρισε ένα χαμόγελο.. Το τελευταίο της! Δάκρυα κατέκλυσαν το πρόσωπο μου. Μετά όλα σκοτειμιασαν για εμένα.

Την επόμενη μέρα ξύπνησα στο δωμάτιο μου στο νησί μας. Μετά την λιποθυμία μου. Τα παιδιά ήταν γύρω μου ντυμένα στα μαύρα και με μάτια κόκκινα και πρησμενα.

Η μικρή Κρίστη η κόρη της Μαρίας και του Γιώργου... Ναι σε αυτό το χρονικό διάστημα κάναν ένα παιδάκι , και με κάναμ νονό. Ήρθε στο κρεβάτι δίπλα μου με αγκάλιασε και μου είπε " εγώ πάντα θα σε αγαπάω και δεν θα φύγω ποτέ από δίπλα σου. "

Τα λόγια της μικρής με τσάκισαν! Τότε θυμήθηκα την υπόσχεση που της είχα δώσει, τότε στο εκκλησάκι.

Ήταν η τελευταία μου σκέψη πριν σηκωθώ. Και τρεξ' προς το γκαράζ που ήταν η μηχανή μου!

" δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω και άλλη μέρα να περάσει και να μην σε έχω! " είπα και ανέβηκα πάνω και ξεκίνησα...

Έφτασα λοιπόν! Εδώ που της είπα για πρώτη φορά ότι την αγαπάω! Έρχομαι μωρό μου. Έρχομαι.!

Πήγα στην πίσω μεριά με την μηχανή μου στο εκκλησάκι... Εκεί που υπήρχε ο γκρεμός και υπάρχει ακόμα . Αυτό ήταν! Αυτός ήταν ο δρόμος που θα έκανα για να την ξανά βρω!

Και τότε άρχισα να αναπτησω ταχύτητα, προς την πλευρά του γκρεμού. Έπεσα από τον γκρεμό με αποτέλεσμα να βρεθω στα κρύα νερά . Δεν με νοιάζει που δεν έχω ανάσα! Νιώθω ελεύθερος! Πιο ελεύθερος από ποτέ!

Και τότε την είδα! Να μου δίνει το χέρι της και να τραβάει την ψυχή μου κοντά της. Τράβηξε την ψυχή μου από το σώμα μου. Έβλεπα το σώμα μου να βουλιάζει και εγώ να ανεβαίνω προς την επιφάνεια μαζί της.




Με Το Σύμπαν Απέναντι Τους.... Donde viven las historias. Descúbrelo ahora