Million heartbeats

#4

- Thomas 

Ik zie aan het einde van de straat Nina's huis al. Ik ben er vaak langs gefietst, maar ik ben er nog nooit binnen geweest. Er staat een auto raar geparkeerd voor het huis. Ik parkeer mijn fiets bij het hek en loop naar de deur. Ik bel aan en hoor iemand in de gang lopen. Er doet een jongen open.

'Wie is hij? Nina's broer? Ik wist niet dat ze een broer had?... 

Ik kijk hem aan en vraag 'Ik kom voor Nina'. De jongen glimlacht laat mij binnen. Als ik de woonkamer binnenloop zie ik Nina op de bank liggen. Ik kijk naar haar hoofd en zie een flinke snee. Ik ril als ik er naar kijk. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik aan de jongen. 'Ze heeft een ongeluk gehad'. Ik schrik en loop naar Nina toe. 'Wie ben jij eigenlijk?' vraag ik aan de jongen. 'Ik ben Laurens, ik heb haar naar huis gebracht.' 

'Laurens.... Hij is niet haar broer dat weet ik zeker. Wie is hij dan? Haar vriend? Ze heeft geen vriend toch? Nee, nee dan had ik het wel geweten. Of toch wel?  Ik hoop t niet...  Waarom denk ik dit?  Ik ben niet verliefd op haar...?!? Nee, nee ik ben niet verliefd. Waarom zou ik? Zo aardig is ze nou ook niet. En ze heeft een vriendje... 

- Nina

Ik open mijn ogen en zie ineens Thomas voor me. Ik schrik me rot en spring overeind. Ik voel alles draaien en ga weer zitten. Thomas lacht en ik bloos. 

'Wat is hij toch schattig als hij lacht... En die ogen zijn zo ongelofelijk prachtig. En als hij zijn hand door zijn haar haalt...'

Ik zucht bij die gedachten. Thomas kijkt me aan. 'Wat is er?' zegt hij. Ik bloos en zeg' Oh niks...'     'Zullen we beginnen?' zegt hij. 'Eh ja, ik ehh ja ik pak mijn boeken ehhm' zeg ik stamelend. 

- Thomas

Als Laurens vertrekt aait hij Nina nog even over haar hoofd. 'Doeg, sterkte Nina' zegt hij.

'Zie je, hij is haar vriendje, anders zou hij niet zo doen. Tss... ze kan veel beter krijgen.'

'Heb jij je boek mee?' zegt Nina. 'Nee' zeg ik chagrijnig. Ze kijkt me verbaasd aan. 

'Pff... ze moet niet denken dat ik haar ineens leuk ga vinden ofzo'.

'Is er iets?' vraagt ze. Ik ontwijk haar blik en zeg 'nee'. Ze kijkt een beetje geschrokken en kijkt snel naar haar boek. 'Ehm, we moeten een stamboom maken van onze familie' zegt ze. 

'Shit... nu moet ik wel vertellen dat mn moeder is overleden'

Ik kijk naar mijn blaadje en schrijf boven aan 'Stamboom'. Daar onder schrijf ik: Vader Peter, daaronder schrijf ik: Ik Thomas en Zusje Lola. Mijn hand blijft boven mijn blaadje hangen en er valt een traan op mijn blad. Geschrokken kijkt Nina mij aan. 'Thomas? Wat is er?' vraagt ze. 

'Ik eh.. mijn moeder is ehm... ik... ze is dood' stotter ik. Ik kijk Nina aan. 'Oh Thomas, wat vreselijk voor je...Wil je er over praten?' 'Nee, t is oke' zeg ik en ik kijk weg. Ik voel Nina's ogen in mijn rug branden.

'Kap met staren, ga lekker naar die stomme Laurens van je'.

'Ik moet gaan' zeg ik kortaf. Ik veeg de traan van mijn wang en sta op. 'Als ik je ergens mee kan helpen dan...' 'Ik heb jou hulp niet nodig' onderbreek ik Nina. Ze kijkt een beetje beduusd en knikt. 'Oke'.

Ik trek de deur achter me dicht en pak mijn fiets. Ik kijk achter mij en slik. 

'Huilen om je moeder waar een meisje bij is... Tsss wat ben ik toch een loser'.

Kort hoofdstuk weerr. Sorry daarvoor...

Ik hoop dat jullie t leuk vinden!!! 

Als jullie nog ideeën hebben please comment!!!

xxxLian