ဒီေန႔ မိုးထပ္ရြာတယ္...
မိုးဖြဲဖြဲကို ေငးေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္္ ညာဘက္မွာ ေအးစက္ေနတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္႐ွိတယ္။ ဖတ္လက္စ wuthering heights ကေတာ့ ဘယ္ဘက္မွာ လွဲေလ်ာင္းရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို အေဖာ္ျပဳေနရဲ႕.... သီခ်င္းသံေတြကေတာ့ ဘယ္ညာႏွစ္ဖက္လံုးကေန ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဖ်ာ္ေျဖေနတယ္။ မိုးမသည္းေပမဲ့ မိုးရြာခ်ိန္ ၾကာလာတာမို႔ ဝရန္တာရဲ႕လက္ရန္းေတြမွာ မိုးေပါက္ေတြ စြန္းထင္းကုန္တယ္။
ခဏၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အလိုလို လသာေဆာင္လက္ရန္းနား ေလွ်ာက္သြားရင္း အျပင္ဘက္ကို လက္ဆန္႔ထုတ္မိလ်က္သား... လက္ခုပ္ထဲက ေရေတြကိုၾကည့္ရင္း "သူ႔"ကို ေရနဲ႔ပက္ခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္း သတိရလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ့အျဖစ္အပ်က္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ အျပည့္အစံု မဝင္လာခဲ့ဘူး။
ဟုတ္သားပဲ... အဲ့ဒီ့အေၾကာင္းေတြကို လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္က ကြၽန္ေတာ္ ေမ့ပစ္ခဲ့တယ္မလား...
ေရေတြကို လက္ေပၚက ခါခ်ပစ္ေနတုန္း ေက်ာေနာက္က လသာေဆာင္တံခါး ပြင့္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ညီမ ေရာက္လာတာပါ။
"အဘြားက အိမ္ထဲမဝင္ေသးဘူးလား.... ေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားမလား... တဲ့"
"စားမယ္... ဒါေပမဲ့ ေခါက္ဆြဲဘူးထဲ ေရေႏြးပဲေဖ်ာခဲ့"
ေခါင္းညိတ္ၿပီး ထြက္သြားေပမဲ့ သူေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ခုနက ေနရာမွာ ျပန္ထိုင္ေနရင္း ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို သတိရလာမိျပန္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး....
------
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းက ဆရာေကာင္း တပည့္*အဟမ္း*ေကာင္းေတြ ႐ွိေပမဲ့ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္နဲ႔ အေအးကလြဲရင္ ဘာမွမ႐ွိသေလာက္ပဲ... ဒီေတာ့လည္း ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအေပါင္းက ဗိုက္ျပည့္တဲ့ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကိုပဲ ဆံပင္အကြၽတ္ခံၿပီး အားေပးၾကေလသတည္းေပါ့...