Let Him Go

#1

ကြၽန္​​ေတာ္​ ဒီ​ေန႔ အဲ့ဒီ့​ shopping centre ကို​ေရာက္​ခဲ့တယ္​။ တစ္​​ေခါက္​​ေရာက္​ခဲ့တုန္​းက ​ေျခတိုမတတ္​ ​ေလွ်ာက္​သြား​ေနခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႔ကို မ်က္​စိ​ေဒါက္​​ေထာက္​ ​ၾကည္​့​ေနခဲ့ဖူးတာမို႔ ​ေနရာတိုင္​းမွာ သူ႔အရိပ္​​ေတြခ်ည္​းပဲ...

ဒီ​ေနရာက တကယ္​့ကို အမွတ္​တရပါ။
အခ်င္​းခ်င္​းၾကည္​့႐ုံကလြဲလို႔ ​ေျပာစရာစကား ႐ွားပါးလြန္​းခဲ့​ေပမဲ့ ဒီ​​ေနရာမွာ​ေတာ့ ​ေဘးတ​ေစာင္​းထိုးက်လာတဲ့ ည​ေနခင္​း​ေန​ေရာင္​ျခည္​ကို ​ေ႐ွာင္​ရင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​နဲ႔သူနဲ႕ ​ေဘးခ်င္​းကပ္​ထိုင္​လို႔ ​ေရာက္​တတ္​ရာရာ​ေတြ ​ေျပာခဲ့ဖူးတယ္​​ေလ...

မွတ္​မိပါ​ေသးတယ္​။ အဲ့ဒီ့ည​ေနက သူ႔ထံုးစံအတိုင္​း ဝတ္​ထားတဲ့ အက်ႌအျဖဴလက္​႐ွည္​က ၾကယ္​သီးျဖဳတ္​လို႔... ဆံပင္​ကလည္​း လက္​နဲ႔ထိုးဖြထားတာမို႔ ဖရုိဖရဲရယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ သူ႔အျပံဳး​ေဘးက ပါးခ်ိဳင္​့​​ခြက္​ခြက္​​ေၾကာင္​့ သူ႔မ်က္​ႏွာဆီက အၾကည္​့မလႊဲႏိုင္​ခဲ့တာကို ကြၽန္​​ေတာ္​ မွတ္​မိ​ေသးတယ္​။

မဟုတ္​ဘူး... မဆံုႏိုင္​ဘူး... အိမ္နားက လမ္​း​ေတြကို​ေတာင္​ မသိဘူးဆိုတဲ့ အျပင္​ကို ​ေျခတစ္​လွမ္​းမလွမ္​းတဲ့ ​ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕ ​ေနမထိ​ေလမထိ မင္​းသား​ေလးက ဒီကို ​ေရာက္​လာမွာ မဟုတ္​ဘူး။

ကြၽန္​​​ေတာ္​ ရယ္​လိုက္​မိတယ္​။ ဒီ​ေကာင္​ အခုခ်ိန္​ဆို အိမ္​မွာထိုင္​ၿပီး ဂိမ္​း​ေဆာ့​ေနမွာ​ေပါ့...

သိလ်က္​နဲ႔​ေတာင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ ဟိုဟိုဒီဒီ က်ီးကန္​း​ေတာင္​း​ေမွာက္​ ႐ွာၾကည္​့​ေနတုန္​းပဲ... ကြၽန္​​ေတာ္​ သူနဲ႔​ေနာက္​ဆံုး​ေတြ႕ရတဲ့​ေန႔က သူပါသြားတဲ့ အိမ္​ကားကိုမ်ား တစ္​စြန္​းတစ္​စ​ေလာက္​ ​ေတြ႕ရမလားလို႔ပါ... ကားနံပါတ္​​ေတာင္​ မမွတ္​မိလိုက္​တဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ သိပ္​ညံ့တယ္​မလား။

ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေခါင္​းအသာခါရင္​း ကိုယ္​့ဘာသာ တရားခ်​ေနမိတယ္​။ သူ႔ကုိ​ေတြ႕ပါၿပီတဲ့ ဘာလုပ္​မလဲ... သူ႔အနား​ေရာက္​ရင္​ အသက္​႐ွဴၾကပ္​လာသလိုလို ပန္​းနာထခ်င္​လာသလိုလို ျဖစ္​လာတတ္​မွန္​း ကိုယ္​့ကိုယ္​ကိုသိ​ေနရက္​နဲ႔.. သူ႔​ေတြ႕​လည္​း ​အံ့ဩတႀကီးနဲ႔ ေနရာမွာ​ေက်ာက္​႐ုပ္​ျဖစ္​႐ုံကလြဲလို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​ ဘာမွလုပ္​လို႔ရမွာမွမဟုတ္​ပဲ...