Hi. My name is Carlo Dimasapit. 18 years old. And a college student. :)
Isa akong mabait, matalino, matangkad, mapagmahal na anak sa aking mga magulang. Hahaha! Sht. pero seryoso po ^_^ isa po ako sa varsity player sa school :) at member ng photojournalist club.
"Carlo! Pinapatawag lahat ng member ng photojournalist sa gymnasium ngayon na. May meeting daw." Sabi ni MJ
"Oh sige pare. Salamat una na ako."
Actually this is the last day of our Foundation day dito sa school. Ano na naman kaya ang ipapagawa samin bukod sa magpicture at maglibot sa field para kumuha ng photos. Hayyss! nakakapagod pero masaya :)
Agad kong kinuha ang DSLR ko at isinabit sa leeg ko yung strap niya. After that kinuha ko yung jansport backpack ko at nagtungo sa gymnasium. Pagdating ko dun nakita ko na yung mga kapwa ko journalist. Umupo ako sa parteng likod.
"Hahahahahhh" sino naman kaya tong babae nato?
Paglingon ko sa likod ko. Sht. Andito si Lindsay. Ang pinakamamahal kong babae. Wag mong sabihin na kasali siya sa club. Halla! Nakita kong hawak hawak niya yung DSLR niya at mukhang may pinagtatawanan ata siya. Wala naman siyang kasama kundi siya lang. Grabe! Nakakakilig yung tawa niya.
"Good Morning Everyone." Bati samin ng head ng club
"Good Morning" bati naming lahat
"So as you can see, pinatawag ko lahat ng member ng club na to. For only 1 reason." Ano na nman kaya yun? Woowww! Matagal ko nang inaasam na magka contest na ganito. Sht. Naeexcite ako.
"so your goal is to take 1 picture any kind of picture but only inside our campus. After that a good caption should include the 5W's rule w/c contains WHO, WHERE, WHEN, WHAT, and WHY. We'll give you half day to finish your works. That's all thank you and God bless! Your time starts now." Sht. Anong gagawin ko grabe? Di ako galingan mag picture pero ughhh! Bahala na nga. Ayokon mapahiya dun! For sure magsasalita kami neto sa harapan.
Nagpunta ako sa soccer field. Nag try akong magpicture ng mga naglalaro dun.
*click* pangit. Isa pa!
*click* sht. Diko feel!
"Ako nalang picturan mo Carlo!" Girl 1
"Ako nalang! Mas maganda ako jan!" Girl 2
At dahil nainis ako kasi di ako makapag concentrate, napagpasyahan kong pumunta muna sa canteen para kumain muna.
Naubos na ang 2 oras ko kakatambay dun sa canteen. grabe! Pano ba naman kasi sobrang damin ng tao! Wala pang maupuan kaya naghintay pa ako.
After that, napagpasyahan kong pumunta sa garden. At naisipan kong yun na lang ang picturan ko or yung flowers kahit na mukha na akong bakla dito! Tanginang contest kasi to! After ang hour wala pa rin akong nahahanap na pwede kong isubmit. Isang oras nalang bago matapos yung contest.
"Psst. Mukhang may problema ka yata ah?" Tanong ni Lindsay sakin na ngayon ay nakaupo sa damuhan
"A-h ehh oo. Wala kasi akong mahanap na subject image ko para sa contest." hiya kong sabi
"Ako nalang picturan mo." Sabay smile niya sakin.
"Whaaat? Seryoso ka?"
"Mukha bang hindi? Hahaha."
Ako na ata ang pinakamaswerteng tao ngayon dito sa mundo. Bakit? Kasi kinausap at tinuulungan ako ng babaeng mahal ko. Sht! so habang nag pipicture ako nanginginig kamay ko.
*click* (flash) at dahil sa nakakasilaw yung flash napatalikod siya. Sht ang ganda nung pag ka capture neto. Blur yung gilid niya pero nagmaintain yung sknya mismo.
"May I see?" Sabi niya at inabot ko naman yung DSLR
"Woah. This is perfect na. Okay na yan :) sana manalo ka. Sana nakatulong ako. Sige na I gotta go. lunch na e." Pagpapaalam niya
"Salamat. Salamat Lindsay" at hinalikan ko siya sa noo . Sht diko napigilan yung sarili ko
Handa naman akong masuntok, makurot, masabunutan, o masigawan anytime pero di niya ginawa sa halip ay ngumiti siya sakin "you're always welcome" at naglakad.
Grabe! Di man ako palaring manalo sa contest na to. Atleast nabigyan ako nh chance makausap ang taong mahal ko.
Pagkatapos ng lunch at exactly 1:00 pm pinatawag na lahat ng students. Sht. Kinakabahan ako hindi ko alam kung anong ica'caption ko dito. Nagdaan ang ilang minuto at marami rin ang nakapagpasa ng photography nila. Ang gaganda kung ikukumpara sakin.
"Next." Sht ako na sunod. Tumaas ako sa stage at pinakita yung picture.
Nagsimula na akong magsalita.
"Who? See that girl? Well, she's the girl that believes that what comes around goes around. The one that hopes for better day. The one that won't give up easily. She's the girl that unlike the rest. The one that spent her days smiling and wen don't know if sometimes spent her nights crying. She's the girl that would love to be loved. She's the girl that picks herself up everytime she falls. You know what? 8 billion people in the world and she's the only one. I know she's not the only girl in the universe but she's the only one that matters." Sabay smile ko kahit na sobrang nahihiya ako. Nakikita ko siya nakatitig sakin. Ang tahimik ng palgid at halata kong nakikinig sila lahat kaya pinagapatuloy ko na
"Where? A girl Sitting in the garden. finding herself for gratefulness beyond all of those trials, heartbreaks and problems. Her heart was a secret garden and the wall were very high so I will not stop loving her because I don't want to see her again cry. I'll be here waiting for her not because I like her but because I care and love her so much." Todo tingin lang siya sakin at wari ko'y umiiyak na.
"When? When will you be mine? You have no idea how much I like you, how much you make me smile, how much I love talking to you and how much I wish you were mine." Kahit out of the topic na yung sinasabi ko hindi ko napigilan kasi yun yung lumalabas sa bibig ko.
"What? What I like about you? I don't even know. Because probably, all I know is I Love You no matter what. " Halos lahat ng mga tao dito sa loob mapa studyante man o guro umiiyak na grabe.
"Lastly, why? I don't know why? I love you like I do. I don't know why but I do. That's all thank you" lahat sila tumayo at pinalakpakan ako. Grabeee! Nanginginig ako at bigla siyang sumagaw ng "I love you too Carlo!"
A-ano d-daw? I love you too daw? Sht. "Ayiieeeeeeeeeee" sbi ng mga tao sa paligid ko.
"Thank you for that wonderful answers Mr. Dimasapit. So guys! I would like to tell you that our champion is Mr. Carlo Dimasapit. he probably don't shoot what it looks like but he shoot what it feels like. Congratulations Mr. Dimasapit! job well donE."
Sht. Sht. Nanalo ako! Totoo ba to? Grabe nanalo na nga ako sa puso ng taong mahal ko pati rin pala sa contest na to :) masasabi kong this is the best day ever.
Nakita kong tumatakbo si Lindsay sakin at sinalubong ko siya. Hinug ko siya at hinalikan sa noo.
"Thank you for making me feel that I'm special. I love you carlo :* matagal na kitang gusto. Ayaw ko lang sabihin kasi baka masktan na naman ako" Sabi ni Lindsay
"You're always welcome my beloved. Thank you din kasi kung hindi dahil sayo di ako mananalo dito. Promise! Hinding hindi kita sasaktan." At nilagay ko yung medal ko saknya at isinabit ito. "I love you forever and for always Lindsay."
And because of that STOLEN picture. Naiparating ko ang nilalaman ng puso ko.
"Don't shoot what it looks like but shoot what it feels like." :)
