Karanlik 9 saat

1.Bölüm Sıradan Hayatlar

Ben Ron 15 yaşında bir lise öğrencisiyim. Her öğrenci gibi sabah erken kalkar okula gider akşamında spor ve ödevlerle uğraştıgımın bir hayatım var. Ha hayatım demişken sofia rıck ve babamı unutmamak lazım. Benım bir cadaloz kız kardeşim var. Abim ise benden nefret eden sofia ı çok seven biri. Bir keresinde beni döverek burnumu kırmıstı. Neyse babam ise ... Aslında babam pek bir işe yaradıgı söylenemez. Bana da pek yardımcı olmuyor. Okulda çıkardığım sorunlardan dolayı hep başım yanmıstır fakat babam hiç müdahale etmedi buda çok sinir bozucu.
Bu arada bunları anlatırken babam bizim başka bir eyalete taşınacagımız dun yemekte söyledi.
Aslında bu sıkıcı şehirden kurtulduğuma sevindim. Yola çıkmak için eşyalarımı hazırlıyorken sofia odama daldı
-Sennn!!! Mr. Cot u sen aldın değil mi çabuk onu bana geri ver. Yoksa abime söylerim.
- Git başımdan Cot a dokunmadım bile ben.
- Yalan söylüyorsun.
Rıck Rıckk hey Rıckkkk!!!
- Ne ne oldu?
- Ron Mr. Cot u almış ve vermiyor. Onsuz yapamam ben.
- Gel hadi ben aldım. Senin için onu çantaya koymustum.

Evet maalesefki evde olup biten herşey benden soruluyor
- Ron çantam nerde?
- Ron vazoyu sen mi kırdın?!?!?!?
- Ron almıştır
- Ron Ron Ron
Herşeyin suçlusun benım of lanet.
Büyüyupte buradan kurtulmayı istiyorum
Artık çok saçma sıkıcı ve bunaltıcı geliyor.
-Ron hazırmısın evlat ?
- Evet baba hemen iniyorum. Agh ufh of
Yardım edin lütfen!!! Çok ağır.
Ve sonunda arabamıza binip yola cıktık gidecegimiz yer yaklaşık olarak 470 km uzaklıktaydı. Bu yüzden telefonuma kulaklığımı takıp. Şarkılarımın huzurunda uyuya kaldım. Çok garip bir ruya ile uyandım. Uyandığım sırada terli nefes nefeseydim ve bir anda yeni evimizin önünde buldum kendimi sanırım gelmiştik.
-Hadi evlat kaldırmama yardım et içeri götürelim.
Eşyalarımızı nihayet eve koymuştuk. Yoruldum biraz ve eya taşıma telaşıyla rüya unutmuştum. Ama dinlenmek için oturdugum basamakta bir anda tekrar canlandı gözlerimde. Ve onda irkip arkamı dödüm kapının önünde oturuyordum. İrkip arkama baktıgım anda kapıyı gördüm ve bu kapı bana çok tanıdık geldi...