ပင္လယ္ျပင္ရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႕ေလေျပ
ေလညင္းေတြက ဝရံတာမွာထြက္ထိုင္ေနတဲ့
ကြ်န္ေတာ့စိိတ္ကိုအပန္းေျဖေစတယ္ ...
လိုက္ကာေတြကလည္းတလြင့္လြင့္ ... လႈိင္းသံ
ကလည္းတဝုန္းဝုန္း ... သူဒီေနရာကိုျပန္
ေရာက္ျဖစ္တာ အခုမွ 2 ရက္ပဲရွိေနပင္မယ့္ ...
ဒီေနရာကိုစြဲလမ္းမိေနျပီ .
ကြ်န္ေတာ္ဆိုတဲ့ Oh Sehun က Accident ျဖစ္
ျပီး Coma နဲ႕ေဆးရံုက ကုတင္ေပၚမွာ မလႈပ္မ
ယွက္လွဲေနရခဲ့သူတစ္ေယာက္... ကြ်န္ေတာ့
နာမည္နဲ႕အေျကာင္းအရာအခ်ိဳ႕ကလြဲျပီးဘာကို
မွ သူမွတ္မိတာမဟုတ္ ...
ကြ်န္ေတာ့ Eomma ကိုေတာင္မွတ္မိတာမဟုတ္ ... သတိရရခ်င္း
Eomma ကေဘးနားရွိေနတာမို႕
အေမဆိုတာကိုသာသိလိုက္ရတယ္ ... ဘာကို
မွ ေရေရရာရာသိတာမဟုတ္ ...
အခုလည္းကြ်န္ေတာ္မရင္းႏွီးတဲ့ျမိဳ႕ျပင္ကအိမ္
ေလးတစ္လံုးမွာ ကြ်န္ေတာ့မွတ္ဥာဏ္ေတြျပန္ရ
ဖို႕လာေနေနတယ္ ...ကြ်န္ေတာ့Eomma ကေတာ့ဒီ
ေနရာက ကြ်န္ေတာ့အမွတ္တရေတြအမ်ားဆံုး
ေနရာတဲ့ ... ကြ်န္ေတာ္ကဒီမွာ 5 ႏွစ္ေက်ာ္ 6 ႏွစ္
ေလာက္ေနခဲ့တာဆိုပဲ
ဒီအေတာအတြင္းကြ်န္ေတာ့ဖုန္းထဲက voicemails 101 ခုကိုနားေထာင္ျကည့္ရမယ္ ... အကုန္လံုးက Luhan ဆိုတဲ႕ေကာင္ေလး
ဆီက ... ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ့
အေျကာင္းတစြန္းတစေတြကိုသူ႕ဆီကသိရင္
သိႏိုင္မွာေပါ့ ...
... တကယ္ေျဖေပးႏိုင္တာလည္း Luhan ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တည္းပါ ...
... သူ႕ voicemails ေတြကိုနားေထာင္ရင္း Oh Sehun အေျကာင္း ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသိလာရမွာ ...
× × ×
7/6/16
(Tue)
11:08PM
YOU ARE READING
101 Voicemails || Hunhan ||
FanfictionI was lost and couldn't find the way . I lost my memory , my past , my present and may be even my future . The worst thing is I lost myself . There's nothing more complicated than the fact that you don't even know who you are . But i found the clues...
