Zagubieni

Olivia ??!!

ttak idę-szybko schowałam kartkę do jednej z szuflad biurka.

Gdy byłam na dole próbowałam być jak najciszej mogę ale oczywiście musiało mi coś upaść, ten dźwięk był na tyle głośny by obudzić Felixa

(Felix)-co jest? What gdzie wy idziecie ?

(Ja)-cii pocałowała bym cię ale Jeremi to poczuje

(Omar)-zbieraj dupe idziemy!

(Ja)-ok idę ! Pa Felix

Chciałam go przytulić ale nie mogłam tam dokąd jechaliśmy nie wolno było mieć uczuć. To już tu dom Olivi bałam się tam wejść i popatrzeć jej w oczy, te same które widziałam po raz ostatni przed przemianą. Jednak weszłam, nie mogła poznać że mam uczucia, wtedy moi przyjaciele byli by w pewnej śmierci.

-witaj Olivio.

-witaj ... dziewczyno której nie znam.

-przypomnij sobie rok 1820 niewinny chłopiec którym się żywiłaś i dziewczyna która to widziała.

-to ty Emm Weronika?

-nie ważne gadaj gdzie Claus!-rzuciłam nią o stół-no gadaj

-spokojnie-wstała bez większych trudności- siedzi z Katrin w gabinecie, ty się martwisz o kogoś wiesz co radze ci wyłączyć uczucia bo Claus zabije te osoby które kochasz.

-nie mogę rozumiesz poprostu nie mogę-usiadłam na stoliku-nie mogę Olivia.

-Weronika ey nie płacz na pewno będzie dobrze, wiesz co ja też nienawidzę Clausa więc pomogę ci- uśmiechnęła się lekko-ok?

-Olivia nic nie rozumiesz on chce zabić doppelgangery mnie, Wiktorie, Jeremiego Felixa poprostu wszystkie.

-co zaraz ty jesteś doppelgangerem?

-tak a co?

-uciekaj stąd rozumiesz uciekaj jak najdalej możesz no uciekaj

-już za późno mam kołek z białego dębu pokonam go.

-nie ty nic nie rozumiesz on szuka ciebie już dobre 10lat raz cie złapał ale mu uciekłaś uciekaj kur*a.

-nie jestem tu po to żeby go zabić.

-on chce złamać klątwę, jesteście niezbędni ma już Jeremiego uciekaj.

DZIĘKI za przeczytanie kolejnej części jeżeli się spodobało napisz mi w kom.