Patronumun Bebeği

-8-

Hastaneden çıktığımda araba görüş alanıma girmişti bile. Arabanın yanın gittim ve beklemeye başladım. Mendil satan bir çocuk bana doğru geldi. "Abla gelirmisin nolursun kardeşim çok hasta yardım et." Dediğinde kıyamadım. "Nerde kardeşin ? "
"Şurda abla."dedi ve eliyle hastanenin çıkışını gösteriyordu.

"Gidelim bakalım."dedim ve çocuğu takip ettim.

Hastanenin arkasındaki çöp konteynırının arkasına gelince durdu. Yerde küçük bir çocuk kıvrılmış yatıyordu.

Çocuğa bakabilmek için eğildiğimde burnuma bir şey kapatıldı ve ben bunun bir tuzak olduğunu anladım. Bağıramamıştım çünkü 1 nefes alışımda bayılmıştım bile.

***

Kaya

Adam halen daha beyin cerrahisi diye konuşuyordu sinirlendim ve adamı sertçe ittim.

"Çekil artık önümden diyorum sana !"

Hızlı adımlarla arkamda bana saydıran adamı aldırmayarak arabaya doğru gittim. Gittiğimde Sare yoktu.

"Sare ?" diye seslendim. Etrafıma bakınıyordum fakat burada değildi. Telefonunu aradım fakat cevap yoktu. En sonunda hastahanenin güvenlik görevlisi aklıma geldi ve hızlıca güvenliğe doğru gittim. Güvenliğe " 1.70 boylarında , siyah delikli bir hırka giyen, uzun beline kadar kumral saçları olan bir kadın burdan geçti mi ? "

Güvenlik görevlisi "Geçti. Dilenci bir çocuk ile çöp konteynırına doğru gittiler." Konteynıra doğru koştum. Yerde Sare'nin tokası vardı. Tokayı aldım. Telefonumu çıkartıp Kadir'i aradım.

"Alo abi ?"

"Sare'yi de kaçırdılar."

"Ne !?"

"Ajdar kaçırdı. Ajdar'ın tüm mekanlarını bulun ve dağıtın. Hemen."dedim ve telefonu kapattım. Karakola gitmek için arabama bindim ve vakit kaybetmeden iletledim.

Sare

Ağlayış sesiyle uyandım. Bu ses..

"Deren ! " diyip yere düştüm. Ellerim ve ayaklarım oturduğum sandalyeye bağlıydı.

Biri beni yerimden kaldırdı.

Kendime geldiğimde esmer,1.80 boylarında, takım elbiseli
bir adam olduğunu anladım beni kaldıranın.

Sonra ellerimi ve ayaklarımı çözdü.

" Al şu bebeği sustur yoksa ikinizin de kafanıza sıkarım. "

"T-tamam."

Kalktım ve Deren i kucağıma aldım. İlk önce beni tanımadı. Ağlamadına devam etti. Sonra "Benim bak Deren." Dedim ve yüzü net görebilmesi için biraz uzaklaştırdım. Beni tanıyınca bana doğru kendini ittirmeye başladı. İyice  kucağıma yerleşince bana doğru bakmaya başladı.

Kollarımda sağa sola salladığımda Deren biraz sonra uyumuştu. Korkulu gözlerle adama baktım.  " Kalk uyandırmadan yatır şu koltuğa. " dedi  siyah deri koltuğu işaret ederek.

Koltuğun yanında Deren in çantası ve puseti vardı.

Çantasından pembe kelebekli battaniyesini çıkardım ve Deren i sardım. Sonra da usulca koltuğa yatırdım.

Kapının açılma sesiyle ister istemez bakışlarım kapıya döndü. Gelen siyah takım elbiseli , esmer bir adamdı.

Bana doğru geldi ve bir adım uzağımda durdu. Bana bakarak "Hanımefendi sizin ile hiçbir sorunmuz yok. Size burada kaldığınız sürece çok iyi bakacağımdan emin olabilirsiniz. İs-"  Beni bağlayan adam sözünü kesti

"Ama efendim abiniz-"
 
"Abimin ne dediği umrumda değil.  Hanımefendi bizim esirimiz değil misafirimiz. Kaya ile tek bağlantısı yiğenini bakıyor olması. Biz bu bayanı niye kaçırdık ? Bebeği susturmak için. Amacımız kimseye zarar vermeden isteğimiz gerçekleştirmek. "

Adam hiç de umduğum gibi değildi. Ben bana işkence uygularlar sanıyordum.

"Üst kattaki odaya yerleşin ve rahatınıza bakın. Bebek için beşik kısa sürede temin edilecektir."

Başımı salladım. Deren i yanımda götürmem lazımdı. Yavaşca Deren i kucağıma aldım. Pusetini ve çantasını  da benimle konuşan adam aldı ve arkadamdan gelmeye başladı.

Merdivenleri dikkatli bir şekilde çıktım .

"Tam karşınızdaki oda."

Adamın dediği odaya doğru gittim. Adam kucağımda Deren olduğu için kapıyı açtı.

Oda uçuk mavi renge boyanmıştı. Mavi tonlarda  olan nevresim ve beyaz renkteki mobilyalar birbirlerini tamamlıyorlardı.

Deren i yatağa yatırdım ve bakışlarımı beni buraya getiren adama çevirdim.

"Bu arada ben Adnan. Siz de Sare Hanım olmalısınız  değil mi? " dedi ve gülümsedi.

Tepki vermeden başımı Deren den tarafa çevirdim.

"Neyse. Siz dinlenin . Nasıl olsa sizi burada uzun zaman  daha misafir edeceğim."

Kaya

Karakoldan hızlı adımlarla çıktım. Hiç bir şey yapmayın bizden haber bekleyin ne demek !?

Bana yardım edecek bir grup adam lazımdı. Polise bırakırsak bu iş çok uzardı. Deren ve Sare'ye zarar gelebilirdi.

Bana bu adamları ancak Murat Amca bulabilirdi.

Hemen telefonumu açtım ve Murat Amca'yı aradım.

"Alo Murat Amca? "

" Kaya ? "

"Benim amca. "

"Napıyosun nerelerdesin be oğlum. Hiç arayıp sormuyorsun ."

"Amca çok sıkıştım. Yardımın gerek."

"Para mı ?"

"Adam lazım amca."

"Ben o işleri çok önceden bıraktım ama seni mi kıracağım. Mesele ne ?"

"Çok uzun mesele amca. Acil yüz yüze görüşmemiz lazım."

"Tamam evlat ben evdeyim şimdi. Gel sakin sakin konuşalım."

"Tamam. Yarım saat sonra oradayım."

"Dikkatli ol."

"Tamam amca görüşürüz."

Dedim ve telefonu kapattım. Hızlıca arabaya bindim ve karakoldan çıktım.

***

Selam

Çok çok çok uzun süredir Wattpad  e bakamadım. Bilin bakalım kim yüzünden ? Tabiki de TEOG.

Stresten çıldırdığım dönemleri biraz olsun atlattım ve artık 60 BİN olma şerefine hikayeyi ele aldım.

60 BİN diyorum.

Olayı şöyle özetliyeyim ben Wattpad  te çok zaman geçirdiğim için derslerime bakamıyodum ve bu yüzden  telefonumdan Watpadd i sildim.

Tabletten bir bakıyım ne var ne yok diye açtım wattpad i.

Bir baktım 60 Bin.

İnanamadım. Hatta başka bir hikayeye falan mı bakıyorum dedim.

Desteğiniz ve mesajlarınızla beni çok mutlu ediyorsunuz iyi ki varsınız  sizleri çok seviyorum .❤❤❤❤

Önceki bölümleri de  düzenledim . Radikal bir değişiklik yok sadece bazı mantık hatalarını düzelttim o kadar.

Yeni bölümü en kısa sürede yayınlayacağım. Takipte kalın ❤.