Άνοιξα την ντουλάπα και είδα το μόνο άτομο που δεν περίμενα να δω. Η Μία. Τι κάνει εδώ..;; Και τι ψάχνει..; Με κοιτάει και μου χαμογελάει, της απλώνω το χέρι μου για να σηκωθεί και αμέσως πέφτει στην αγκαλιά μου. Τι συμβαίνει εδώ πέρα..;; Την απομακρυνω ευγενικά.
"Τι κάνεις εδω..;;" με κοιτάει με περίεργο βλεμμα
"Ξέρεις πόσο καιρό σε ψάχνω! Μου είχες πει δεν θα με αφήσεις ποτε! Δεν σε ξανά είδα ποτέ από τότε που έφυγες" φαίνεται πραγματικά νευριασμενη
"Δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω Μία. Ξέρεις πόσο χάλια ήταν για εμενα εκεί" την οδηγώ προς το σαλόνι "Εσύ εψαξες το σπιτι..;;"
"Όχι βρήκα την πόρτα ανοιχτή και όλα ήταν ήδη έτσι άκουσα βήματα και έκλεισα την πόρτα και νομίζω ξέρεις την συνέχεια" τωρα φαινεται πιο χαλαρή από πριν. Μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν αυτό μου έλειπε. Πρέπει να βρω ποιος το έκανε. Τίποτα δεν πρέπει να πάει στραβά.
"Και τι ρούχα είναι αυτά που ήσουν..;" η Μία δεν ξέρει πότε να κρατάει το στόμα της κλειστό
"Τίποτα που να μπορείς να καταλάβεις! Ήρθες εδώ νομίζοντας τι..! Ότι θα είναι όλα όπως πριν! Κακώς! Δεν κάνω τέτοια πράγματα πια!" σηκώθηκα απότομα από δίπλα της
"Ηρθα για εξηγήσεις ηλίθιε μπασταρδε! Είχα ξεχάσει τις μικρες σου εκρήξεις!"
"Φύγε! Απλά φύγε!" η ψυχραιμία μου είχε χαθεί. Την έπιασα και την εσυρα μέχρι την πόρτα. Κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο αλλά την άκουσα να χτυπάει την πόρτα. Μα τη θέλει τελος πάντων. Γύρισα και άνοιξα την πόρτα εκείνη τυλίχτηκε γύρω μου και άρχισε να με φιλάει. Την έσπρωξα από πάνω μου και την κοίταξα στα μάτια.
"Δεν έπρεπε να έρθεις. Δεν υπάρχει τίποτα να σώσεις εντάξει..;" πρεπει να την διώξω
"Δεν το πιστεύω αυτό! Ξέρω ότι δεν εισαι έτσι Τζέιμς!" δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της. Σκατα!
"Ίσως παλιά. Δεν με ξέρεις καν. Πρέπει να φύγεις. Δεν σε θέλω εδώ κάνεις δεν σε θέλει εδω!"
"Δεν θα φύγω" είχα ξεχάσει το πείσμα της
"Όπως θες κάτσε εδώ πέρα. Δεν θα ασχοληθώ μαζί σου" γύρισε και πήγα στο δωματιο, κλειδωσα την πόρτα πίσω μου. Έβγαλα τα γάντια από τις τσέπες μου και τα ρούχα μου. Ξάπλωσα ελπίζοντας να μην δω κάποιον εφιάλτη.
KAMU SEDANG MEMBACA
Dark Paradise
RomansaΕιναι αστειο το ποσο πολλα συναισθήματα νιώθουμε αλλα ποτε δεν φανερώνουμε ουτε ενα.Ουρλιαζουμε μεσα μας για μια βοηθεια,καποιον να μας σωσει αλλα δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να ακουστεί και πνιγόμαστε στα ιδια μας τα αισθήματα.Πνιγόμαστε στον εαυτο...