Dark Paradise

♣8♣

×Λίγες μέρες μετά×

Είμαι στο δρόμο για το σπίτι της Άλις και έχω ένα περίεργο συναίσθημα. Ο στόχος μας είναι πιο δύσκολος από τους άλλους δύο. Θα υπάρχει περισσότερη ασφάλεια και κόσμος. Θα πρέπει να είμαστε σχεδόν απαρατήρητοι όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Οι κάμερες θα είναι κλειστές έχει φροντίσει η Αλι για αυτό αλλά τα υπόλοιπα είναι στο χέρι μας. Κάποιος θα πρέπει να τραβήξει την προσοχή των άλλων ώστε να μπω μέσα. Ο Τομπυ θα βοηθήσει την Άλις και ο Τσακ θα κάνει αντιπερισπασμό. Όλα πρέπει να πάνε ρολόι. Μπαίνοντας στο σπίτι της Άλις τους βρίσκω όλους συγκεντρωμένους στο σχέδιο πάνω από οθόνες και τα σχέδια του κτιρίου. Έχω σκεφτεί κάθε περίπτωση διαφυγής αν κάτι πάει στραβά, δεν πρέπει να διεκδικήσουμε κανέναν. Ο Μάικλ πρέπει μόνο να ξέρει για το σχέδιο οχι να αρχίσει να μας παίρνει έδαφος. Αρχίζω και βάζω κάποια πράγματα που θα χρειαστούμε στο αυτοκίνητο και επίσης παίρνω μαζί μου τα σχέδια του κτιρίου για σιγουρια. Όλα πρέπει να πανε τέλεια ώστε να μην αφήσουμε πίσω κανένα στοιχείο. Μπαίνω στην θέση του οδηγού και περιμένω τον Τζακ. Όταν έρχεται βάζω κατευθείαν μπρος το αμάξι και ξεκινάμε για την εταιρία του Άντριου Φοστερ. Φτάνοντας εκεί χωριζομαστε και πρώτος μέσα μπαίνει ο Τζακ. Σε περίπου δεκαπέντε λεπτά από τώρα θα απασχολεί ότι ασφάλεια έχει έξω από το γραφείο του Φοστερ και τότε είναι που έρχομαι εγώ. Τώρα πρέπει να κρατάω ενημερη την Άλις για την θέση του Τζακ ώστε να αναπαράγει το δίωρο βίντεο που φτιάξαμε στις σωστές οθόνες. Ξέρει ήδη τις θέσεις αλλά σε περίπτωση που πάει άλλου θα πρέπει να το μάθει. Κανονικά δεν θα χρειαζόταν να την ενημερώνω εγώ για την θέση του αλλά σε αυτή την περίπτωση κάνει πολλά πράγματα και αν δεν το δει εκείνη θα πρέπει να της το πω εγώ. Κοιτάω την ώρα. Σε 2 λεπτά πρέπει να είμαι μέσα και να προχωράω προς το γραφείο. Αρχίζω να περπατάω προς την είσοδο και μπαίνω μέσα, η κοπέλα στην ρεσεψιόν με κοιτάει κάπως παραξενα, βάζω στο πρόσωπο μου το πιο ευγενικό μου χαμόγελο δείχνοντάς της την κάρτα που την ενημερώνει τον λόγο που είμαι εδώ και κατευθείαν συνεχίζει την δουλειά της. Προχωράω σταθερά όμως λίγο αβέβαια ώστε να μην φανεί σαν να ξέρω ακριβώς που πηγαίνω. Μπαίνω στο ασανσέρ και κοιτάω λίγο τους ορόφους σκέφτομαι τα σχέδια πατώντας τον σωστό οροφο και περιμένω μέχρι να φτάσω. Μόλις ανοίγουν οι πόρτες του ασανσέρ βγαίνω και προχωράω προς την πόρτα που έχει πάνω γραμμένο με μεγάλα γράμματα το όνομα του. Χτυπάω ευγενικά την πόρτα και αφού ακούω το νεύμα του μπαίνω μέσα. Μόλις με βλέπει μπορώ να δω ενα δείγμα πανικού στο πρόσωπο του. Καταλαβαίνει κατευθείαν ποιος είμαι και παταει ένα κουμπί που κανονικά θα ειδοποιουσε τους φύλακες αλλά τώρα δεν κάνει απολύτως τίποτα. Κάθομαι μπροστά του και απλώνω τα πόδια μου στο γραφείο του.
"Λοιπόν Άντριου ωραία η πολυεθνική σου. Πολύ καλη οργάνωση. Μάς πεδεψε αρκετά." του λέω και τον κοιτάζω κατευθείαν στα μάτια
"Έχω ειδοποιήσει τον Μάικλ σε περίμενα. Από λεπτό σε λεπτό θα είναι εδω" μου λέει με ένα ύφος λες και είναι ανώτερος από εμένα
"Από λεπτό σε λεπτό θα είσαι νεκρός και όλη αυτή η επιφάνεια του γραφείου θα είναι γεμάτη αίμα από τον λαιμό σου" του λέω και αρχίζω να γελάω νευρικά. "Αλλά θα φτάσουμε εκεί αργότερα. Τώρα γράψε κάτι ωραίο για την γυναίκα σου" συνεχίζω
"Ευχαρίστως!" μου λέει προσπαθώντας να είναι ειρωνικός
"Άντε λοιπόν" κοιταω αυτά που γράφει και παρατηρώ ότι είναι αριστεροχειρας, άρα ότι συμβεί πρέπει να είναι με βάση αυτό. Αφού σταματάει να γράφει περπατάω γύρω του και σταματάω πίσω του. Βγάζω ένα μαχαίρι από την τσέπη μου και το πετάω μπροστά του.
"Και τώρα ήρθε η ώρα να ζωγραφίσεις!" του λέω χαρούμενος. Πιάνει το μαχαίρι και το πετάει καρφωνοντας το στην ξύλινη πόρτα.
"Δεν υπάρχει περίπτωση" μου λεει δυνατά
"Μην προσπαθείς να κερδίσεις χρόνο. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να το κάνω μόνος μου." πιάνω το μαχαίρι από τη πόρτα και το πετάω προς το μέρος του. Δεν τον είχα στοχεύσει και έτσι το αποφεύγει ευκολα. Προχωράω γρήγορα προς το μέρος του όταν ξαφνικά η πόρτα ανοίγει. Γυρνάω προς τα εκεί για να δω τον Τζακ να μπαίνει μέσα γεμάτος άγχος.
"Δεν έχουμε άλλο χρονο! Ο Μάικλ είναι εδω!" μου λέει
"Η ώρα μας τελειώνει εδώ λοιπόν" λέω προσπαθώντας να κρατήσω το γέλιο μου. Παίρνω το μαχαίρι στα χέρια μου και του κοβω αργά τον λαιμό προσέχοντας να το κάνω σαν να είμαι αριστεροχειρας. Αμέσως πεταγετε αίμα και προσέχω αν έχει βάλει την σφραγίδα τους. Μόλις βλέπω ότι είναι εκεί. Γυρνάω και κάνω νόημα στον Τζακ να κάνει ότι κάνω. Παίρνω μια ανάσα πριν βγω έξω. Περπατάω με το ίδιο βημα όπως και πριν. Λίγα μέτρα πίσω μου είναι ο Τζακ. Ξέρω πως δεν έχουμε πολύ ώρα ακόμα αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι. Συνεχίζω να προχωράω, κάνεις δεν μας κοιτάει. Βγαίνουμε επιτέλους έξω και πηγαίνουμε στο αυτοκίνητο. Βάζω μπρος και φεύγουμε με κανονική ταχύτητα. Μόλις βγαίνουμε στο δρόμο βλέπουμε τον Μάικλ να μπαίνει στο αυτοκίνητο του.

°°°°°°°

Michael Point of view

Μπαίνω στο κτίριο και πηγαίνω κατευθείαν στο γραφείο του Φοστερ. Όταν ανοίγω την πόρτα έχει αίματα παντου. Είναι νεκρός. Βγαίνω έξω και καταλαβαίνω ότι έχω χάσει τον Τζέιμς. Πρέπει να την ενημέρωσω ότι ξέφυγε πάλι. Βγαίνω έξω και πηγαίνω στο αμάξι μπαίνω μέσα και την παίρνω τηλέφωνο. Το σηκώνει κατευθείαν.
"Παρακαλώ.." λέει σοβαρά
"Μάς ξέφυγε πάλι. Έφυγε την ώρα που έμπαινε στο κτίριο. Ο Άντριου είναι νεκρός" λέω γρήγορα
"Βρες ποιος είναι ο επόμενος και πιάσε τον Τζέιμς δεν πρέπει να φτάσει σε εμάς, σε εμένα" λέει και το κλείνει
Πρέπει να τον βρω