Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η Μία. Είχε ξυπνήσει. Έπρεπε να είχα φύγει από πριν.
"Τι σκεφτεσαι..;" ειπε νυσταγμένα
"Ότι θα ήθελες να δεις τους άλλους. Τον Τζακ και την Αλις" της είπα και χαμογέλασα. Έπρεπε να βρω κάποιον να την απασχολήσει για λίγο. Τα μάτια της φώτισαν κατευθείαν και χαμογέλασε και εκείνη πλατιά.
"Φυσικά και θέλω. Έχω να τους δω τόσο καιρό. Ποτέ φεύγουμε..;;" είπε ενθουσιασμένα.
"Μόλις είσαι έτοιμη πες μου και θα πάμε" την άφησα μόνη της και ξαναπήγα στο δωμάτιο. Μπορεί να μην ήταν και τοσο καλή ιδέα αλλά έπρεπε να τους δει. Λίγη ώρα μετά χτύπησε την πόρτα μου και μου είπε ότι ήταν έτοιμη. Πήρα κάποια χαρτιά για το σχέδιο μαζί μου και φύγαμε. Στο δρόμο έστειλα στον Τζακ να πάει στο σπίτι της Άλις.
[...]
Μόλις φτάσαμε βγήκα από το αυτοκίνητο και πίσω μου ακολουθούσε η Μια. Μπορούσα να καταλάβω από τις νευρικές κινήσεις της ότι είχε άγχος που θα τους ξανά έβλεπε μετά από τόσο καιρό. Χτύπησα την πόρτα ισως και για πρώτη φορά και όταν άνοιξε η Άλις κρατούσα χαρτιά για τον επόμενο στην λίστα αλλά μολις είδε την Μια της έπεσαν από τα χέρια και φαινόταν εκπληκτική. Με κοιταξε περιεργα και κατευθείαν την αγκάλιασε. Μπήκα μέσα και έκατσα στον καναπέ εκεί βρήκα και τον Τζακ.
"Ποιον αγκαλιάζει η Αλί..;;" ρώτησε
"Την Μία" είπα ήρεμα
"Ορίστε..;;!" όλο του το πρόσωπο άλλαξε
"Την βρήκα χθες στο διαμέρισμα μου. Ήθελε να μας δει και μας έψαχνε τόσο καιρό" απάντησα με τον ίδιο ήρεμο ύπνο όπως και πριν. Ο Τζακ σηκώθηκε και πήγε προς την πόρτα. Μόλις τον είδε η Μια τον αγκάλιασε. Ειμασταν πολύ δεμένη παρέα πριν γίνουν όλα αυτά. Έπρεπε να είχε έρθει μαζί μας και όλα θα ήταν όπως τότε.
Αφού ήρθαν όλοι μέσα και έκατσαν. Ανέλαβα να τους φέρω κάτι να πιούν. Μπορεί να μην την θέλω εδώ αλλά εκείνοι την θέλουν. Μιλούσαν πολύ ώρα για τόσα πραγματα και όσο και να ήθελα Δεν μπορούσα να τους διακόψω. Δεν θέλω να τους χαλάσω αυτή την στιγμή.
"Γιατί δεν μιλάς καθόλου τόση ώρα..;;" μου ψιθύρισε ώστε να μην ακούσουν οι άλλοι
VOUS LISEZ
Dark Paradise
Roman d'amourΕιναι αστειο το ποσο πολλα συναισθήματα νιώθουμε αλλα ποτε δεν φανερώνουμε ουτε ενα.Ουρλιαζουμε μεσα μας για μια βοηθεια,καποιον να μας σωσει αλλα δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να ακουστεί και πνιγόμαστε στα ιδια μας τα αισθήματα.Πνιγόμαστε στον εαυτο...