YASAKLI KUMSAL

~Geçmiş~

Karanlık gecede şiddetli esen rüzgar, yağmuru dahada delici hale getiriyordu. Kendimi yırtarcasına bağırıyordum,çığlıklarımı duyamayacaklarını bilerekten.içimdeki acı Feryadı,inci taneleri gibi dökülüyor, gözyaşlarımın tuzlu tadı,kurumuş dudaklarıma doğru yol alıyordu.

Kısılmaya başlayan sesimle, umutsuz ama bi o kadarda inançlı bir biçimde rüzgarı oynatacak bir çığlık daha kopardım.

"Anne!
Kısılmış sesimden boğazımı yırtar derecede çıkan çığlık, anka kuşunu aratmaz cinstendi.

Dalgalar daha sert vuruyordu kumsala. Yağmur peşimdeymiş gibiydi, ben kaçtıkça hızlanıyor, adımlarım yetersiz kalıyor ,yineden şiddetli sağanaktaki damlaların altında kalıyordum.
"Yardım et!
"Nolur!

Ellerimi saçlarımın arasına sokup, delirmiş vaziyette karıştırmaya başladım. Yanlızlığa ve acıya katlanabilir güçlü bedenim,bu geceyi kaldıramayacak kadar çökmüştü.

Çökmüş bedenim bu acıya daha fazla dayanamayıp, toprakla buluştu.dizlerime giren ağrı hissedilmeyecek kadar küçüktü. Ruhumun acısı daha ağır basıyordu çökmüş bedenime.

İç sesim ruhumu inletiyordu adeta. Ellerimi yumruk yapıp ıslak olan toprağa işkence etmeye başladım, yalvarırcasına.bir yandanda söyleniyordum sessizce, eskisinden daha kirli çıkan tiz sesimle.

"bir kez duy acımı.
"bir kez yanımda ol.
"aç gözlerini gör.
"ruhumu.
"bedenimle birlikte kirlenmiş ruhumu.
"düşmedim bu kez.
"kanamadı ellerim.
"ölüyorum anne! Hisset şimdi yıpranmış bedenimi.
Sözcüklerimle beraber sesimin ritmide artıyordu.
Ruhum kaynar suya batıyordu adeta, bedenimi kuşatan yağmur bile söndüremiyordu alevi.çaresizliği iliklerime kadar hissediyordum. Bu gece koyulaşmıstım ben,asla dinmeyecek acı gerçeğim.
Ellerim kanamıyordu bu kez,ruhum yağmur altında kül oluyordu.bedenim cayır, cayır yanarken acımı duymuyor, annem beni hissedemiyordu.

Kahkaha atıyordum delirmişcesine,bir yandanda ağlıyordum.şizofren olabilirdim şuan, bunu anlayabiliyordum.

Belki,şuan pes etsem arkamda gözyaşı bırakmayacaktım.yoksulluk böyleydi işte.ama hayır yanlış anlama manevi olarak, yoksulluk benimkisi. Kimsesiz bir hayat, ölmüş bir ruh, çökmüş bir beden.oysa maddi anlamda krallar kadar zengin bir ailem var.bana parayla sevgi doyurabileceğini sanan zengin ama bir o kadarda fakir bir ailem, sevgi açısından fakir bir aile.

Dışarıdan bakıldığında, insanların büyüleyici bakışlarına maruz kalıyordum.mükemmel bir hayat yaşıyormuş gibi, oysa gözlerimi okuyamayacak kadar körlerdi.
kafama geçen sinirle, saniyesinde ayağa kalktım.ve soğuk ruhum denize isyan etmeye başladı.ellerimdeki çakıl taşları yağmurdan daha sert çarpıyordu denize. Kül kadar acımasızdı,ruhum kadarda sert.

"zengin bir aile istemedim.
"Duygusuz insanları tanımak istemedim.
"muhteşem görünmek istemedim.
"yalandan Tebessümler savurmak istemedim.
"duygularımın bir oyuncak gibi kullanılmasını istemedim.
"Kalbimin boş insanlar yüzünden, ağrımasını istemedim.
"Ve ben bu geceyi yaşamak istemedim.

Ben bu olmak istemedim. Tertemiz bir pembeyken, siyaha boyanmayı ben seçmedim.
Her bir kelimeye ayrı baskı yaparak,kumsala uyguladım acımı.denize çarpan her ayrı çakıl taşı, can alıcı sesiyle lekelenmiş ruhumu vurguluyordu.

Kimim vardı sahi?
Aslında yetim bile değildim,ama ailem kayıptı kalbimde.
Her gece doğduğum sabaha nalet ettim,her sabah o anne karnına girdiğim geceye...
Ama bir yürek vardı, ben gidince tümüyle yok olacak. Kardeşim yerine koyduğum, en değerlim Almiram vardı. Tümüyle acıma ortak olan,kız kardeşim kısacası tek umudum.
Bu gece ben siyaha bürünmüştüm,her farklı tonuna. Asla atamayacağım karanlık gerçeğim.

Bu gece herşeyi kül edebilirdim. İçimdeki ateşin her zerresini söndürebilirdim. Ama bu yaşamama engel olacaktı. Bir daha nefes alabilirmiydim ki?terk edebilirdim herşeyi,fani dünyayı lekelerimle terk edebilirdim.
Ama yapmadım. Yapamazdım. Bir şekilde karanlığımla ayakta kalmaya çalışacaktım. Ne kadar zor olsa da, kanlı ellerimle dik durup ilerleyecektim.ve intikam günü gelene kadar pes etmeyecektim. Acılarım geçmeyecek, lekelerim dinmeyecekti belki,ama ben umutsuzca unutmayı dileyecektim.
Ben gece korkmaz. Ve kaderim böyle tükenmeyecekti.yıldızlar tek tek sönerken,çocukluğumun izlerini arkamda bırakıp kirlenmiş bedenimle kumsaldan ayrıldım.