Liefde maakt blind [Werewolf Story]

8.

8. Sarah

Je kon een speld horen vallen. Zo stil was. Mijn moeder bewoog ook bijna niet. Ze staarde me alleen maar aan. " Blind? " piepte ze dan toch. Dit was echt niet de reactie die ik gehoopt had. Kon ze niet gewoon blij zijn dat ik mijn mate gevonden had? Ze slikte moeizaam en schudde even haar hoofd, voor ze de kamer uitliep. Natuurlijk liep mijn vader meteen achter haar aan. Was het niet de taak van een moeder om haar dochter altijd te steunen? Wel die steun voelde ik absoluut niet op dit moment ...

" Sorry " hoorde ik naast me. Ik draaide mijn hoofd en keek naar Finn. Zijn schouders hingen naar beneden en je kon duidelijk zien dat hij wat gekwetst was door deze reactie. Had hij er ook zo uitgezien nadat ik de kamer uitgelopen was? Ik wou er niet aan denken, want ik voelde een steek door me heen gaan.

" Je moet echt geen sorry zeggen, Finn. Mijn moeder .... Geef haar wat tijd " besloot ik. Mijn eigen besluit stond al vast. Ik zou mee terug gaan en Finn leren kennen, en de rest zouden we dan wel zien. Als mijn moeder daar problemen mee had, dan was dat maar zo. Ik had zelfs helemaal geen zin meer om hier te blijven. " Ik ga mijn spullen pakken en dan kunnen we gaan " bromde ik. Finn's hand pakte de mijne vast en hij kneep er in. Zijn ogen keken gewoon voor zich uit. Ondertussen begon ik er al gewoon aan te worden.

" Ben je zeker? " vroeg hij me. Ik pakte zijn hand stevig vast. " Als ze jou niet willen accepteren dan blijf ik hier geen seconde langer " Ik stond recht, en trok hem vervolgens recht. Heel even was ik van plan om vlug naar boven te aan en zo snel mogelijk mijn koffers te pakken, maar ik kon Finn hier moeilijk laten wachten. " Waar gaan we naartoe? " Hij pakte me wat nerveus vast, terwijl ik met hem naar de trap liep. " Koffers pakken, natuurlijk " zei ik. Ik kon me niet voorstellen hoe hij zich nu moest voelen. Hij wist niet waar we waren, hij kende niemand rond zich. Als er iets zou gebeuren, was hij een vogel voor de kat.

Het lukte toch vlotter dan verwacht om Finn de trap op te helpen. Het begin was moeilijk geweest, maar rond het midden had hij helemaal door hoe hoog hij zijn voet moest optillen en dergelijk. Stiekem was ik enorm trots op hem, dat hij zo zijn best deed. Natuurlijk zei ik dat niet luidop, want anders zou hij misschien denken dat ik hem meer als een kind dan een man zag. En dat wouden we niet, natuurlijk.

Ik begeleidde hem naar mijn kamer, waar hij op bed ging zitten. Ik probeerde hem een beeld te geven van mijn kamer, terwijl ik mijn spullen begon te pakken. Na vijf minuten in de badkamer, was Finn zelf al op onderzoek uitgegaan. Hij stond bij één van mijn kasten en probeerde te voelen wat er allemaal opstond. Heel even was ik van plan om het hem gewoon te vertellen, maar ik vond het beter zo.

" Ik ben klaar " zei ik na een tijdje wachten. Zijn hoofd draaide meteen naar mijn stem toe en hij glimlachte naar me. " Moet je niet nog even praten met je moeder? " vroeg hij me. Zijn handen lieten de kast los en hij stapte langzaam naar me toe. " Zodat ze me haar standpunt kan uitleggen? Nee, dankje " zei ik. Doordat ik net geantwoord had, wist hij waar ik stond. Zijn hand zocht die van mij en ik kneep er even in. Daarna bracht ik hem terug naar beneden.

" Sarah? " Een bekende stem zei mijn naam. Ik draaide me langzaam om en keek naar mijn moeder. Ze leek een beetje nerveus. Haar ogen gingen ook meteen naar Finn toe. " Ga maar. Ik red me wel " zei hij. Zijn hand liet die van mij los en hij stapte naar buiten. Waarschijnlijk zou hij op zoek gaan naar de auto, die ik recht voor de deur geparkeerd had. Moeilijk zou het niet zijn om die te vinden.

Ik keek toch nog even voor de zekerheid, of hij echt geen hulp nodig had, maar draaide me dan toch om naar mijn moeder. Ze kwam al naar me toe gestapt. " Het spijt me dat ik zo reageerde. Het is alleen ... Je moet begrijpen dat het nogal als een schok kwam, snap je " probeerde ze haar daden uit te leggen. Ik knikte. Ergens begreep ik het wel. " Zolang jij gelukkig bent, ben ik dat ook. Volgens je vader is het een goede jongen " zei ze. En daar was al waar ik op wachtte. Mijn vader had haar omgepraat. Dat was wel zeker. Toch klonk het of ze ook achter mijn beslissing stond. Niet met de volle honderd procent, maar toch dicht tegen die honderd.

" Bel me af en toe eens, oke. En, als je om de één of andere reden terug wil komen dan mag dat altijd " Mijn moeder begon wat te snotteren en sloeg haar armen om me heen. " We zullen wel een paar keer op jaar op bezoek komen " stelde ik haar gerust. Mijn armen vonden zich een weg naar haar middel en ik pakte haar ook even vast. " Zeg Finn dat het me spijt. Ik wil niet dat hij denkt dat ik hem niet goed genoeg voor je vind " zei ze. Ze pakte mijn gezicht nog even vast en het leek alsof ze me nog één keer goed wou bekijken. " Natuurlijk mam. Finn neemt het echt niet persoonlijk op. " Hij had deze reactie al te vaak gehad om het zich nog echt aan te trekken. Volgens mij raakte hij er al aan gewend.

Na nog een laatste knuffel voor mijn vader, konden we dan eindelijk vertrekken. Natuurlijk wou Finn weten waar ik met mijn moeder over gepraat had en toen hij hoorde dat ze ons toch accepteerde, was hij opgelucht. Het leek alsof we nu echt konden beginnen aan ons leven samen. Geen enkel haar op mijn hoofd dacht ik er nog aan om hem af te wijzen.

Zodra we aankwamen bij de roedel, hielp ik Finn om uit te stappen. Ik had de auto opnieuw recht voor de deur gezet, zodat hij meteen naar binnen kon lopen. Je kon zien dat hij hier veel zelfverzekerder was. " Finn? " We schrokken allebei doordat iemand onze naam zei, in de woonkamer. We waren in het gemeenschappelijke gedeelte van het gebouw. Mijn hand pakte die van Finn vast. Ik wist niet wie zijn naam gezet had en ergens was ik wat nerveus. En die zenuwen hielpen zeker niet toen Finn zei: " Mam? "   

A/N: Ik blijf mijn snelle tempo aanhouden haha :p Normaal gezien was ik nog niet van plan om Finn's ouders nu al in het verhaal te brengen, maar langs de andere kant vond ik het nu wel een goed moment :) Nu mag Sarah haar schoonouders eens ontmoeten haha :p

Het boek heeft bijna 1k views :o

Laat zeker weten wat jullie van Sarah's moeder vonden en natuurlijk van haar reactie. 

Vote/Comment/Follow