Liefde maakt blind [Werewolf Story]

20. Finn

20. Finn

Alles zou goed komen met Sarah. Ze had niet genoeg bessen opgegeten om echt ziek te worden. Dat was een pak van mijn hart. Toch was ik nog steeds bezorgd. Dit kon nog eens gebeuren als we niet wisten wie de dader was. Daarom zou ik ervoor zorgen dat er altijd iemand bij haar was. Iemand die ik vertrouwde. En natuurlijk zou ik zelf die taak, voor het meeste van de tijd, op mij nemen.

De dokter had me verteld dat ze toch nog wat moest rusten. De weinige giftige bessen die ze toch had opgegeten konden er nog steeds voor zorgen dat ze wat last kreeg van haar maag of iets dergelijks. Ze kon er zich nog steeds wat ziek door voelen. Daarom had ik haar verbannen naar de zetel. Een deken had ik rond haar heen gewikkeld en haar benen lagen op een bankje. Als ze iets nodig had kon ze dat vanaf nu gewoon vragen. Dan zou ik dat voor haar halen.

Toen ik daarstraks stond te wachten tot de dokter met nieuws kwam, had ik een aantal mannen bij mij geroepen. Ik wou zo snel mogelijk weten wie de dader was. Iedereen die ik vertrouwde moest naar hem, haar of hen op zoek gaan. Het maakte me niet uit hoe lang ze daarvoor nodig hadden, zolang ze de dader maar vonden. Om de tien minuten kreeg ik een update van elk van hen. Het was blijkbaar moeilijk voor hen om informatie te verzamelen. Niemand wist wie het zou kunnen zijn en niemand had ook iets verdacht gezien. Allemaal leugens natuurlijk. Ze hadden allemaal ogen in hun hoofd gekregen om mee te kijken, dus ze moesten iets gezien hebben! En anders waren ze de dader aan het beschermen.

Ik voelde wel hoe iedereen opeens bang van me was. Om eerlijk te zijn was ik daar best blij voor. Dan zouden ze tenminste hun best doen om achter de waarheid te komen. Ik was ook echt boos. Sarah was mijn mate. Het was mijn taak om haar te beschermen en ik had gefaald. Ook al zou ze er niets aan overhouden, dan nog had ik haar niet kunnen beschermen. Als ik ook maar een paar minuten later was geweest, was het waarschijnlijk slechter afgelopen.

Ik ijsbeerde door de kamer. Ik probeerde alles op een rijtje te zetten. Wat ik zelf wist en wat Sarah me allemaal al verteld had. De dader moest toch één fout gemaakt hebben? Eén aanwijzing achtergelaten hebben? Ik moest blijven nadenken en zoeken tot ik hem gevonden had. En als ik hem zou vinden, zou het zijn beste dag niet zijn ...

" Finn? " Mijn naam verliet Sarah's mond en ik draaide mijn hoofd meteen naar haar toe. Ik beende naar haar toe en ging naast haar op de zetel zitten. " Is er iets? Heb je pijn? Wil je dat ik nog iets voor je ga halen? " ratelde ik bezorgd. Aangezien ik blind was kon ik haar niet zien. En vooral daardoor was ik nog bezorgder. Als er iets met haar zou zijn, zou ik het waarschijnlijk niet eens kunnen zien. Ik legde mijn hand op haar been en kneep erin. Ze merkte mijn bezorgdheid natuurlijk op en legde haar handen op mijn wangen.

" Ik heb niets nodig, Finn " zei ze tegen me. Mijn bezorgdheid verminderde een klein beetje. Voor ik nog iets kon zeggen, zei ze: " De dokter heeft toch gezegd dat ik er niets aan zal overhouden én dat dankzij de medicijnen al het gif al uit mijn lichaam is. " Ja, dat had hij inderdaad gezegd, maar hij had niet gezegd wanneer het gif helemaal uit haar lichaam zou zijn. Tot die tijd zou ik haar goed in de gaten houden. En daarna ook. Dit alles zou niet nog eens gebeuren. " Heb je Matthew soms al gesproken? " ging ze verder, zonder dat ik op het vorige had kunnen antwoorden. Sarah wist natuurlijk dat ik iedereen had zitten commanderen. Dat ik iedereen aan het werk gezet had om de schuldige te vinden. Het verbaasde me wel dat ze naar Matthew vroeg, en niet of er al informatie was. " Nee, waarom? " vroeg ik haar. Nu was ik wel benieuwd waarom ze juist naar hem vroeg.

" Matthew heeft me die bessen gegeven. Als er iemand is waar ik mijn twijfels bij heb dan is hij het wel " Automatisch verliet een zucht mijn mond. We hadden het hier al eens over gehad. Ik dacht dat ik duidelijk geweest was en dat ze het wel begrepen had. Blijkbaar niet. " Ga je nu weer beginnen. Matthew heeft geen slechte bedoelingen, Sarah. Ik ben er zeker van dat hij zich ook schuldig voelt omdat hij niets gemerkt heeft. Hij is nu waarschijnlijk druk bezig om dit alles op te helderen. Straks zal hij wel eens langskomen "