Liefde maakt blind [Werewolf Story]

11.

11. Sarah

Finn had me mijn kamer getoond. Blijkbaar was die recht tegenover die van hem, in zijn eigen vleugel van het gebouw. Het was even onwennig om te weten dat ik hier een tijdje zou wonen. Het voelde nog onwennig om te weten dat ik mijn eigen roedel niet meer zo vaak zou zien, maar dit was nu mijn nieuwe roedel. Ik zou hier ook wel vrienden maken én ik had Finn natuurlijk. Dat was nog het belangrijkste van allemaal.

Langzaam liep ik de kamer rond. Het was best groot eigenlijk, groter dan mijn oude kamer. Het voelde onwerkelijk aan dat ik hier echt ging wonen. Zo dicht bij Finn. Wie had dat kunnen denken toen ik naar hier kwam? Ik zette mijn koffers neer voor de kast en begon al mijn kleren in de kast te hangen. Daar was ik wel een tijdje mee bezig.

Daarna was het de beurt aan het decoreren van deze kamer. Ik wou me er toch wel in thuis voelen, voor de korte tijd dat ik hier waarschijnlijk maar was. Binnen een paar weken zou ik hier rechtover wonen. Hopelijk. Ik keek er al naar uit om elke dag naast Finn wakker te worden. Om alle kleine details van hem te leren kennen.

Er werd zachtjes op de deur geklopt en ik draaide mijn hoofd in die richting. Langzaam ging hij open en zag ik Finn staan. " Je bent zo druk bezig hier " lachte hij. Ik had hem eigenlijk beloofd dat ik nog even naar hem toe zou gaan en dat we samen konden eten. Door mijn grote plannen was ik dat helemaal vergeten. Ik glimlachte schaapachtig en liep naar hem toe. Hij had een plateau vast, met een bord en een glas. Hij had wat te eten voor me mee gebracht. " Dankjewel " zei ik en pakte de plateau van hem over. Ik liep ermee naar mijn bed en hij liep achter me aan.

" Vlot het hier een beetje? " vroeg hij. Ik nam net een hap van de boterham en zei met volle mond: " Ik heb nog wat werk. Ik moet de badkamer nog doen en daarna nog wat kleinigheidjes " Hij knikte langzaam. " Als je hulp nodig hebt, kan je altijd iemand roepen " zei hij tegen me. Ik had geen hulp nodig. Het moest helemaal zijn zoals ik in gedachten had en daar kon niemand me mee helpen. Zodra ik klaar was met eten, verliet Finn de kamer weer. Hij wou me niet langer afleiden van mijn werk zei hij. Ik vond het best lief van hem.

Het was al donker buiten, tegen dat ik klaar was. Alles zag eruit, zoals ik het wou. Ik was ontzettend tevreden met mijn werk. Ik had mijn pyjama al aan en besloot ik bed te kruipen. Morgen zou ik misschien eens de roedel gaan verkennen. Van mij mochten ze weten dat ik hun Luna was. Dacht Finn er ook zo over? Ik hoopte van wel.

Het slapen lukte minder goed dan ik gedacht had. Ik draaide en keerde. Ik probeerde zelfs schaapjes te tellen, maar niets zorgde ervoor dat ik in slaap viel. Mijn wolf was gewoon té actief. Het leek alsof ze het niet kon verdragen dat Finn zo dichtbij was, maar toch ook zo veraf. Had Finn hetzelfde probleem?

Voor ik het zelf besefte was ik uit mijn bed gekropen en stond ik in zijn kamer. Ergens voelde ik me wat beschaamd. Het leek alsof ik hem in de gaten hield op deze manier, want zelf ging hij het niet merken. Ik stapte langzaam dichterbij, tot ik hem kon zien liggen in zijn bed. Hij leek helemaal geen problemen te hebben. Of misschien leek het maar zo? Wat moest ik doen? Moest ik hem wakker maken? Ik vond het redelijk egoïstisch van me. Misschien was op de zetel slapen een beter idee. Dan was ik toch ook bij hem in de buurt?

In mijn hoofd had ik die beslissing al gemaakt, maar mijn lichaam wou niet mee. Het bleef voor het einde van het bed staan. " Finn? " Voor ik iets kon doen verliet zijn naam mijn mond al. Een tweede en zelfs een derde keer fluisterde ik zijn naam. Langzaam werd hij wakker. Hij kreunde vermoeid en wreef in zijn ogen, voor hij zich naar me toedraaide, net op het moment dat ik nog eens zijn naam gezegd had.

" Sarah? " vroeg hij wat verbaasd. Ik liep rond het bed, zodat ik naast hem stond. " Die stomme matebond houdt me wakker " fluisterde ik wat geïrriteerd. Een grinnik was zijn antwoord. " Ik sliep goed, tot ik wakker gemaakt werd " zei hij. Alsof hij mijn gedachten kon raden schoof hij wat op en hield het deken omhoog zodat ik eronder kon liggen. Eigenlijk was ik van plan om mooi op mijn helft te blijven liggen, met genoeg plaats tussen ons in, maar opnieuw had mijn lichaam een ander idee.

Ik legde me tegen hem aan en voelde de tintelingen door me heen gaan. Het leek alsof de matebond wou zeggen dat het blij was. Ik vond het best gênant. Eerst wou ik langzaam gaan in onze relatie, maar ik vond het dan geen probleem om 's nachts samen te slapen. Ik wou Finn net uitleggen hoe ik me voelde, toen hij zijn armen om me heen sloeg. Hij was duidelijk van plan om gewoon verder te slapen.

Mijn armen vonden zich een weg naar zijn middel en ik zuchtte gelukzalig. Ik kon dan toch al sneller dan verwacht proeven hoe het in de toekomst zou zijn. Hoe het zou zijn om samen met hem te slapen én om naast hem wakker te worden. Deze keer maakte de matebond er geen probleem van dat ik wou slapen. Voor ik het zelf goed en wel doorhad, had ik mijn ogen gesloten en viel ik langzaam in slaap. 

A/N:  Ik heb hier maar één woord voor: schattig! :D De matebond maakt het Sarah wel heel moeilijk, maar daar zijn natuurlijk oplossingen voor.

Laat zeker weten wat jullie van het hoofdstuk vonden :)

De views gaan de hoogte in haha :p Al meer dan 1,6k :D Bedankt allemaal!

Vote/Comment/Follow