Hastane kantiniydi ve 3 tane 70 yaşlarında amca, yakınları var sanırım hastanede, arada konuşup gülüyorlardı. Biri dedi ki; "Annemi özlüyorum aklıma gelince arada ağlıyorum yaşım yetmiş annem gideli 40 yıl olmuş arada geliyor bir rüzgar gibi esiyor ve içim titriyor ağlamaya başlıyorum, anam garip anam diyorum, ben yemek yemeyince boğazımdan geçmiyor diyen anam diye ağlıyorum. Hele babam bizim için dağları devirmeye hazır olan güler yüzlü yiğit babam. Kendine birşey almayıp bize bir ayakkabı almak için beli bükülen babam. İşte dostlar içim titriyor. Baba oldum dede oldum aklıma gelince ağlıyorum..."
O amca annesini babasını kaybetmiş ve gözü yaşlı biz değerini bilebiliyormuyuz, annem deyip sarılabiliyormusun. Bugün bunları yapmıyorsun da o gün geldiğinde toprağına sarılmak koymazmı sana soruyorum... canın acımaz mı? Fırtınalar kopmaz mı?
İnsana da, anne babasına iyi davranmasını emrettik. Annesi onu her gün biraz daha güçsüz düşerek karnında taşımıştır. Onun sütten kesilmesi de iki yıl içinde olur. (İşte onun için) insana şöyle emrettik: "Bana ve anne babana şükret. Dönüş banadır."
●(Lokmân Suresi), 14. Ayet●
Rabbim bile şükret yolun, dönüşün, yöneldiğin istikamet, yer banadır diyor....
