5-6/11/2014
Bir şiir kolay yazılmıyor ey Sevdiğim Hazretleri...
Önceleri dudakların alıyor manasız tasvirlerimin yerini;
Büyüsüyle şiirin temellerini atıyor, içinde Sen olan öbekleşmiş tümcelerim
Sonrasında tebessüme teşebbüsten müebbet yazılıyor dudakların -kalemimce.
Dudaklarından taşarken şiir, adeta kayboluyorum gamzelerinde.
Sonra Sen dudaklarına hakim olamıyorsun ya...
(Sonra Sen dudaklarına sahip çıkmıyorsun ya...)
Tevekkül, bir kez daha farz oluyor güldüğünde.
Ömrüme yirmi sekiz yıl daha ekleniyor,
Usumdan yirmi sekiz bin nöron eksiliyor gülüşünle.
Kahve yakıp sigara pişiriyorum, bir tutam gülüşünü koyuyorum fincana birden bire.
Dudakların tebessüme tahavvül ediyor.
Tebessümün, gülüşüne teşebbüsten akıl almaz tasvirlere...
Dudakların bu boyuta ait olmadığı gibi, gördüğümü başkası göremiyor gülüşünde.
Bir şiir kolay yazılmıyor ey Sevdiğim Hazretleri.
Gülüşün her şaire nasip olmuyor öyle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İhtimâlsiz Muhtemel'e
ДуховныеKim bilir kaçıncı kahveyi içiyorum tükettiğim sigaralar eşliğinde... Zamanın hangi zaman diliminde kaybolduğunu bilmiyorum. Tek bildiğim, yedinci fincandan sonrası aralıksız kalp çarpıntıları, gün ışığına dek, Ve 28 izmarit yığılmış önüme, 5 kibrit...
