4.Gerçek

12 1 0
                                    

Medyada Gece var.

Anılarım gözlerimin önünden geçerken bir kaç dakika sessizlik oldu. Bu kızı görmeyeli iki sene olmuştu. En son orta sonda aynı havayı solumuştuk.

- Ne işin var senin burda?

Bağırarak sorduğu soru sinirlerimi bozmaya yetmişti.

- Asıl senin ne işin var? Burada da beni buldun, Pembiş?

Sesli bir çığlık atarak odadan çıktı. "Pembiş" lakabına gıcık olduğunu unutmamıştım. Sekizinci sınıfta beni en çok uğraştıran oydu. Anne ve babası trafik kazasında vefat edince okuldan ayrılmıştı.

Daha ilk dakikalardan kötü bir arkadaş bulmak iyi değildi. Belki onunla uğraşarak oyalanabilirdim. Fakat zayıf yönlerimi bilen biriyle uğraşmak o kadar kolay değildi.

Yatağı karşı çaprazımdaydı. Yatağın yanındaki dolabın üstünde ailesiyle olan bir fotoğrafı vardı. Kendi yatağımın yanındaki dolaba döndüm. Çok küçük sayılmazdı. Sırt çantandam fatoğrafımızı aldım ve dolabın içinde bulduğum bantla dolaba yapıştırdım. Sonra bavulumu boşaltıp, dolaba yerleştirdim. Kendimi yatağın üstüne bıraktım.

Kızlar odayı birer ikişer doldurmuştu. Kimisi gıcık şeker pembesi kıyafetlerini katlıyor, kimisi benim gibi yatağa muhtaç bir şekilde yatıyordu.

- Selam.

Baktığım yönün tersinde bi ses odağımı kendine çekti. Yavaşça doğruldum.

- Selam.

Sarışındı. Boyu yaklaşık benim boyumdaydı ve zayıftı. En önemlisi pembe giymemişti.

KatilHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin