He Made Me believed in Magic!

Chapter 1: First Day HIgh!

HER Point of view:

Sometime on June, 20xx.. 6pm...

We're here na in our new home.. at kasalukuyan kaming kumakain sa dining area.. 

Yes... new home.. it means new life.. new environment.. new neighborhood.. new school.. new teachers.. new classmates.. new seatmates.. new friends.. and new enemies.. (I'm pretty sure about that)  

I just don't get it.. I don't know the reason kung bakit kailangan naming lumipat ng bahay.. Okay naman yung dati naming tinitirhan.. Mababait naman yung mga tao dun.. kasundo naman namin yung mga neighbors namin there.. But I don't understand my mom kung bakit bigla bigla nalang nya kong hihilahin sa isang tabi at sasabihing "Baby.. you need to packed your things .. cuz we need to leave this place na" 

There! yan ang sabi nya sakin.. syempre ako naman si miss curious nagtanong kung bakit.. But all she said was .... "someday.. malalaman mo din kung bakit.. JUST TRUST ME" 

Yes.. in-emphasize nya talaga yung words na Just trust me.. it means.. matatagalan pa bago ko pa malaman ang dahilan ng biglaang paglipat namin..

Wala namang kaso sakin yun.. kasi kung tutuusin, much better tong place na to.. Besides sa malapit lang to sa working place ni mama.. eh MAS malaki to kesa sa dati naming house.. yes.. as in hugh! as in malaki.. bongga! May malaking garden outside.. tapos yung shape ng house eh pabilog.. isang floor lang sya pero may 4 bedrooms na .. plus pa yung room for the library.. at take note huh! bawat room may c.r na dun.. at ang maganda pa dito bawat room eh may sariling walk-in closet.  oh diba susyal!  pang artista!  Yung kitchen.. nakakatuwa din.. mas malaki sa dati naming kitchen.. Malaki din naman yung house namin before pero I admit Mas malaki talaga to dun..

Ayun na nga.. wala namang problema sana kung lilipat kami dito.. Choosy pa ba ko diba? Pero kasi...... kasi...... super memorable sakin nung place na yun.. yung bahay na yun.. dun ako lumaki eeh.. 17 years akong tumira dun! mahal na mahal ko yung place na yun kasi dun ko nakilala ang mga bestfriends ko.. si Ally at si Angel.. Sa place na din na yun.. nakikilala ko si Brent.. At higit sa lahat.. Sa place na yun kung saan iniwan ako ni daddy.. at nangakong babalikan nya kami dun..

Ayokong umalis sa lugar na yun dahil sa mga memories na iiwan ko.. dahil sa mga bestfriends kong maiiwan dun.. at dahil alam kong babalik pa si papa.. Pano nalang kung bumalik sya.. wala na kami dun.. pano na lang kung ganun nga yun.. san nya kami ngayon hahanapin?

"He will not come back.."

nagulat ako ng nagsalita si Mama.. 

Para bang nababasa nya ngayon yung iniisip ko... 

Napatingin nalang ako sakanya at tumungo.. magsasalita na sana ko nang maunahan nya ko...

"Lhei.. Kung babalik sya .. matagal na nyang ginawa yun.. Why don't you accept the fact that your father leave you with me.. "

"Pero Ma....."

"Wala ng pero pero.. ayokong pinag uusapan ang mga walang kwentang bagay"

"okay po"

That's it! alam ko namang nasasaktan si mama pag pinag uusapan si papa.. kaya naman tumahimik nalang ako..

"Kung iniisip mo din sila Ally at Angel.. for sure they will understand.. Isa pa madami na namang ways para magka comunicate kayong tatlo eeh.. May Facebook, may twitter .. may skype kung gusto nyong magkita face to face.. and don't worry kasi pwede naman kayong magkita once in a while eh. maybe pag christmas break or summer vacation.. pwede mo silang papuntahin dito.."

"Eh ako ma.. pwede pa din ba kong bumalik dun at magbakasyon?"

"No.. mas mabuting sila nalang ang papuntahin mo dito.. "