how i met your dad? || 5sos fanfic

o n e

~2020~
Minik Charlotte'ı yatağa yatırdım.Çocukken hep bu ranzalardan istemiştim. Çocuklarımın buna sahip olması çok hoşuma gidiyordu.Ve onun ardından banyodan çıkan Noah'da yatağına yattı.

"İyi geceler çocuklar" deyip ışığı kapattım.

Fakat tam odadan çıkarken Charlotte;
"Baba bize bir hikaye anlatır mısın?" dedi.

Saat daha 19:00'dı ve çok da uykum yoktu. Çocuklarında yok gibiydi. Şu jetlag yok muydu? Ben artık alışmıştım fakat çocuklar ilk defa Los Angeles'a geliyordu. Hikaye kitaplıklarına baktım. O sırada çocuklar sevinçlerini göstermek için 'Evet' 'Yaşasın' gibi şeyler söylerken kitaplıktaki bir tek bile çocuk kitabı olmadığını gördüm.Yatağın yanındaki koltuğa oturdum.

"Babanızla nasıl tanıştığımı öğrenmek ister miydiniz?"

İkisi de yatağı oynattı. Bunun benim için bir 'Başla hadi baba' olduğunu anladım ve hikayeye başladım.

"Ben 2011 yılında YouTube'a videolar koymaya başladım.-"

Noah sözümü kesti;
"Baba YouTube ne?"

Bunun üzerine gülmeye başladım.

"YouTube bi video paylaşma sitesiydi Noah. Ama zannedersem artık o zamanki kadar önemli değil.Hala kullananlar var ama..."

Koltuğumda birazcık doğruldum ve;
"Neyse işte ben YouTube'a videolar daha doğrusu şarkı söylediğim videolar, coverlar koyuyordum.Hala dokuz yıl olduğuna inanamıyorum. Ve babanızla aynı gruptaydım."

Noah hemen;
"Babam bütün dünyayı dolaştığınızı söylemişti."

"İlk başta çok büyük bir grup de-"

Charlotte sözümü kesip;
"Japonya'ya gittiniz mi?"

"Evet"

Noah ardımdan;
"Peki Almanya'ya?"

Başımı salladım.

Charlotte;
"Peki Disneyland?"

Güldüm.

"Evet oraya da gittik Char."

Çocuklar heyecandan yataklarında oturur pozisyona geçmişlerdi.

Anlatmaya devam ettim;
"Az önce demeye çalıştığım gibi...

Çocuklar kıkırdaştılar.

...ilk videolarımız çok kötüydü. Beni görseydiniz. Ashton,Calum ve Michael gerçekten normaldi. Fakat ben gerçekten daha sizin yaşınızda gibiydim. Ve o sıralar on beş yaşımdaydım. İlk videomuz çok komikti ve her izlediğimizde gülüyoruz. Her neyse...
İşte babanızla 5SOS sayesinde tanıştım."

Ayağa kalktım.

"Hadi artık uyuyun. Yarın sizi plaja götürmemi istiyorsanız uyumanız gerek."

İkisi birden de isyankar bir ses tonuyla;
"Baba hadi lütfen... Buraya nasıl geldiniz onu öğrenmek istiyoruz."

Kapıdaki yerimden kıpırdamadan;
"Çocuklar daha dün ne yediğimi bile hatırlayamıyorum. Size tüm hikayeyi nasıl anlatabilirim?"

Çocuklar yine bir ağızdan;
"Hatırladığın kadarıyla anlatsan yeter."

Geri yerime oturdum.Uzun bir gece olacağına benziyordu.