Bugün günlerden Salı. Saat 13:30 .Yarın tarih sınavımız var. Sınıftaki kimse tarih öğretmenimizi sevmez çünkü sınavları çok zor. Ama ben diğer arkadaşlarım gibi sınava çalışmak yerine yaptığım resimleri boyuyorum, fakat bir sorun var. Aradığım kırmızıyı bir türlü bulamıyorum.Kırmızı ile boyanacak çok fazla resmim var ve yanlış kırmızı tonunu kullandığımdan 4 resmim mahvoldu..
Saat 14:24. Resimlerim gitgide azalıyor. Annem ve babam iş seyahatinde olduğundan bir kaza çıkarıp tekrar burada onların azarını dinlemek istemiyorum ama çok sinirliyim. Sinirlerimi biraz hafifletmek için abur-cubur almaya gidiyorum. Yolda alt komşumuzun oğlunu gördüm. Çocukluğumdan beri ondan ve ailesinden nefret ediyorum.
Saat 14:35. Eve geldim ve kırmızı tonunu aramaya devam ediyorum. Delirmek üzereyim. Masanın üzerindeki bıçağı alarak geriye doğru rastgele fırlattım. Ama yere düşme sesini garip bir şekilde duymadım. Arkamdan gelen çığlıklardan dolayı arkama baktım, ve bana korku dolu gözlerle bakan alt komşumuzu gördüm. Kasıtlı yaptığımı düşünecek olsa gerek çünkü üzerime doğru yürüdü. Benden yaşça büyük ve doğal olarak daha güçlü olduğunu bildiğim için kendimi savunma isteği duydum. Başıma aldığım darbeden sonra tek hatırladığım şey bıçağı omzundan alıp kalbine sapladığım oldu. Kısa bir süreliğine bayılmış olmam gerek ki uyandığımda yerdeki kanlar kurumamış. Yerdeki komşumu ortadan kaldırmam gerektiğini biliyorum bu yüzden komşumu güçlükle kaldırıp şömineye doğru yürüdüm.
Hapse girmek istemediğimden bütün gücümle komşumu yanan şömineye fırlattım. Yanarken yukarıya doğru süzülen dumanlar çok hoş görünüyor. Belki bir ara bunu çizebilirim. Ancak kanların kurumaması için hızlı olmalıyım.
Temizlemek için odaya girdiğimde boyamaya çalıştığım resmi kanlar içinde buldum. Aradığım tonu buldum sanırım. Yerdeki kanı kullanamayacağımdan başka bir kan bulmalıyım. Kanların gökten zembille düşmediğini bildiğim için birini yada bir şeyi daha öldürmeliyim.
Akşam nasıl kan bulacağımı bulmaya çalıştım ve 2. kişiyi öldürürsem de çok bir şey değişmeyeceğini düşündüm. Aslında bu çok keyifli bir şey.
Bu noktada hayatın da pek bir anlamının olmadığını anladım. Artık kararımı verdim.
Bu gün çarşamba. Tarih dersimiz boş. Arkadaşlarım tarih sınavının olmayacağını anladıklarında sevinçten etrafta koşmaya başladılar. Bense onları izlerken yeni kırmızımın tadını çıkarıyordum...
