Een knalrode kreeft

87 5 5
                                    

De wekker klonk in mijn oor. Ik keek naar de klok die ik vanuit mijn bed kon zien en zag dat het al 9 uur was. Het was de eerste dag na de vakantie, ik zat nu in de 4e klas. Ik was nog een beetje moe van de vorige avond, want toen ben ik 16 geworden. Ik moest om 8:30 op school zijn, dus ik kleedde me snel om, ontbeet en ging er op mijn fiets als een speer vandoor. Toen ik op het schoolplein stond zag ik de grote letters van Rosewood Day aan de voorkant van het gebouw staan. Ik haastte me naar binnen en ging nog even naar de damestoilet. Ik keek in de spiegel en zag dat mijn donkerbruine haar alle kanten op stond, dus herstelde ik dat weer enigszins. Ik ging naar mijn les, helaas was dat wiskunde, en ging naast mijn vriendin, Alana, zitten. Ze begon gelijk te praten.'En? Hoe was jou vakantie? ging je nou naar Spanje of Italië? Heb je nog lekkere jongens gespot?' zei ze.'ho ho rustig aan jij, mijn vakantie was heerlijk. Ik heb lekker liggen zonnen aan het meer in Italië en ondertussen werd ik omringd door bloedmooie Italiaanse jongens.'

'Echt waar! Heb je hun nummer? Mag ik die? heb je ook een foto van hen?' begint ze gelijk te gillen. ' Ehm meiden, ik probeer hier les te geven en ik zou het zeer op prijs stellen als jullie er niet doorheen zouden praten.' zei de docent. ' Ja meneer.' Zeiden wij tegelijk. Je moest altijd heel erg oppassen bij hem, hij had namelijk last van stemmingswisselingen, soms stuurde hij je er zonder waarschuwing uit. Maar vandaag leek hij wel in een wat mildere bui te zijn. Toen de aandacht van de docent niet meer op ons gevestigd was zei ik,' Nee, ik zat op een boerderij in Italië waar ik klusjes deed, we gingen wel naar het strand maar er leken alleen maar oude mannen daar te zijn.'
' Awww, geen hunks.' Ze trok een pruillip. ' Nou, ik had eigenlijk gehoopt op wat gossip, aangezien mijn vakantie ook flut was.' Zucht ze. ' De eerste dagen regende het heel erg in Londen en toen de zon eindelijk weer ging schijnen, moesten mijn ouders weer terug naar hun werk. dus zat ik de laatste paar dagen van de zomer helemaal alleen thuis, want jij zat nog lekker in dat zonnige land.' ' tja....ik ga nu maar mijn huiswerk doen.' De rest van de dag verliep best rustig en ik haalde opgelucht adem als ik de bel hoorde. ' Eindelijk, begrijp me niet verkeerd hoor, ik vind het leuk om iedereen weer te zien, maar school blijft saai.' Zei ik tegen Alana terwijl ik mijn boeken in mijn schooltas zette.

' Ja, ik snap wat je bedoelt, ik zie je morgen hé, bestie.' Dat laatste zei ze overdreven, ' tot morgen, BFF.' Zei ik terug. Ik liep door de gangen en er werd getrokken en geduwd. Tot ik opeens tegen iets hards aan botste en een harde zet kreeg waardoor ik op de grond viel. Langzaam keek ik omhoog.......en natuurlijk moest het Nikay zijn, één van de populaire en onbereikbare jongens van deze school.
Hij zei geen sorry, maar liep gewoon door zonder mij een blik waardig te keuren. Het leek net alsof ik onzichtbaar voor hem was. Opeens voelde ik een withete woede door mijn hele lichaam heen trekken, mijn ademhaling versnelde en ik had het een beetje benauwd gekregen, vooral bij mijn keel. Wat dacht hij wel niet, mij een beetje op de grond duwen, geen sorry zeggen en daarna weglopen zonder ook maar een seconde naar me te kijken, dacht ik. Ik voelde dat ik steeds onrustiger werd, dus vluchtte ik naar buiten en voelde dat de koele lucht me al wat meer kalmeerde. Ik fietste naar huis met de frisse wind in mijn haren. De volgende ochtend ging ik me klaar maken om te gaan douchen, ik keek even in de spiegel om te kijken of ik nog wallen had. Ik keek met grote ronde ogen naar mijn spiegelbeeld, normaal was mijn huid roomwit, maar nu zag ik dat mijn hele lichaam rood was. En niet een beetje rood maar dan ook echt knalrood, alsof ik verbrand was.





heyy, nou dit was het eerste stukje van mijn allereerste boek.
Ik hoop maar dat het niet alte slecht was. Verder zou het leuk zijn als je even reageert, maakt niet uit wat 'hey' is ook al goed.
Oké nou dat was het wel zo'n beetje, byeee

The dragongirl Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu