The dragongirl

De eerste keer dat Nikay me aansprak...

Het is vanmiddag vast wel weer weg,dacht ik, dus ging ik douchen en me daarna omkleden. Ik besloot dat ik een broek, een trui met lange mouwen ben een sjaal zou aantrekken en ging na het ontbijt naar school.
Ik liep de gangen door met mijn hoofd gebogen en probeerde zo min mogelijk van mijn gezicht te laten zien voor het geval dat die er bet zoals de rest van mijn lichaam aan toe was. Voordat ik in het klaslokaal verdween, voelde ik ogen in mijn rug branden, maar toen ik omkeek zag ik alleen maar kinderen die zich naar hun klaslokaal  haastten.

De rest van mijn schooldag verliep zoals gewoonlijk, saaie lesuren, leuke pauses met mijn vriendengroepje. Tijdens de pauses voelde ik weer dat er iemand naar me keek, maar ik zei tegen mezelf: ach, je verbeeld het je maar. Toen de bel ging na het laatste lesuur, had ik nog even een gesprekje met mijn mentor.

Daarna ging ik naar mijn kluisje om mijn spullen te pakken, mijn huissleutel was helemaal achterin mijn kluisje, dus moest ik er helemaal met mijn hoofd in. Toen hoorde ik opeens een zware zachte jongensstem achter me, en ik schrok er zo van dat ik mijn hoofd stootte tegen de bovenkant van mijn kluisje.

Ik draaide me om en zag dat het Nikay was, die met een scheve glimlach naar me keek. 'Hey, gaat  het? Het was niet mijn bedoeling om je te laten schrikken.'
'Ehm....ja het gaat.' Zei ik, ik zat nog steeds op de grond, want ik wist bijna zeker dat als ik zou opstaan, dat mijn knieën zouden knikken, doordat ik in zijn mooie groene ogen keek. 'Nou, blijf je nu de hele tijd op de grond of....?' Zei hij.

'Oh, nee ik moet eigenlijk naar huis dus....ehm ik zie je wel weer, denk ik.' Zei ik, voordat ik wegvluchtte, door de schooldeur heen. Ik hoopte dat mijn huid niet meer zo rood was maar toen ik thuis in de spiegel keek, zag ik dat het erger was geworden. Ik voelde eraan en merkte dat het stug aanvoelde. Ik zocht op wat het betekende als je huid rood werd en stug aanvoelde. Het enige wat ik als resultaat kreeg was informatie over draken, en ik snapte er niets van.

Wat had dat met mij te maken, dacht ik, wacht even ik heb alle kenmerken van een draak....kan het echt zo zijn....is mijn huid aan het veranderen in dat van een draak?!......nee dat is belachelijk, dacht ik, en ik haalde de gedachte  uit mijn hoofd. Laat ik eerst maar wachten tot morgen, dan kijken of het weg is, en dan beslis ik of ik het aan mijn ouders moet vertellen.

De volgende ochtend werd ik wakker, en ik voelde me raar maar ik voelde ook een soort van opluchting, het was een heel rare mengeling van gevoelens. Ik sta op en strompelde naar de spiegel. Ik schrok me een ongeluk, want wat ik zag, was mezelf helemaal in het rood gehuld en mijn huid zag eruit alsof het het vel was van een vis......of.....een draak?! Nee! Dat kan niet, dacht ik.

Maar toen ik me omdraaide zag ik dat dat nog niet eens het ergste was, er zaten reusachtige rode vleugels aan mijn rug die een beetje vonkte. Ik keek terug naar mijn bed en zag dat die zwart was. Ik kneep mijn ogen dicht en kneep in mijn arm, daarna deed ik mijn ogen weer open, en zag....dat het geen droom was, het was werkelijkheid...........

Haaai, hoe gaat het met iedereen? Het is waarschijnlijk nog heel saai maar ik ga mijn best doen om dat te veranderen.
Oké, dat was het wel weer
Ciao