The dragongirl

De ontmoeting met Xavi

Nikay stond achter me met 2 gevulde glazen in z'n handen en keek naar zijn mobiel in mijn handen met een verschrikte en een beetje een boze blik. "Oh, niks, ik zag alleen dat je mobiel ging" terwijl ik dat zei legde hij mijn drankje op de loungetafel en graaide hij het ding uit mijn handen. Het gezoem was allang gestopt. Nikay keek op zijn telefoon en zei: "ik moet even terugbellen"

Daarmee liep hij weg. Ik nam een paar slokjes van mijn drinken en besloot toen om te gaan dansen. Nou ben ik dus niet zo geweldig goed in dansen, maar na een paar minuten wat halfslachtige pogingen dacht ik: fuck it, let's go crazy.

Doordat ik zo druk bezig was met helemaal losgaan op de muziek, botste ik tegen iemand op. Eerst dacht ik dat het Nikay was, maar toen ik een stapje naar achter deed en ik een goed beeld had van de jongeman voor me zag ik dat hij iemand anders was.

Hij had wat minder brede schouders dan Nikay, maar toch redelijk gespierd. Door zijn shirt zag ik de lichte welvingen van zijn sixpack. Dit alles nam ik binnen een paar seconden op. "Ehm, hey, je eh mond staat een beetje open, meisje. Meteen deed ik mijn mond dicht en voelde ik de warmte naar mijn wangen stijgen. "Oh ja, sorry ik lette niet zo goed op. Ik heet Ymara, trouwens" hij keek me met een schattig glimlachje aan. "Geeft niet, ik heet Xavi, ik ben nieuw hier op school" "ben je verhuisd?"

"Ja, door bepaalde omstandigheden kon ik daar niet meer blijven" zei hij met een afwezige blik in zijn ogen. Er viel even een stilte en ik vroeg me af of ik moest vragen over die 'bepaalde omstandigheden' maar op dat moment werd ik van achteren vastgehouden en voelde ik zachte pufjes van adem tegen mijn oor. "Hey, ben je zonder mij gaan dansen?" Natuurlijk, Nikay.

Hij negeerde de jongen waar ik mee stond te praten, en opeens werd ik geïriteerd. Hij moet steeds weg en daagt zo nu en dan weer op en dan doet hij opeens zo bezitterig wanneer ik met een andere jongen aan het praten ben. Ik negeerde zijn vraag en zei: "Hallo, Nikay. Daar ben je dus weer, dit is Xavi, hij is nieuw hier op school" ik haalde zijn armen van mijn middel, en hij liet me met tegenzin los. Hij ging naast me staan.

"Haai, ik ben Nikay" zei hij, hij legde nadrukkelijk zijn arm om mijn schouders, alsof hij iets duidelijk wilde maken. Ik rolde met mijn ogen. Wat wilde hij nou? Hij was zo verwarrend. Xavi leek zich een beetje ongemakkelijk te voelen. "Nou, ik ga maar wat te drinken halen, zie ik je nog Ymara ?" "Ja, is goed"

Toen Xavi zich omdraaide en wegliep draaide Nikay zich naar me toe, toevallig draaide er net een rustig muziekje op, en allemaal mensen om ons heen gingen met hun partner dansen.
"Ymara, wil je met me dansen?" "Hmm, ik weet het niet hoor, misschien trap ik wel per ongeluk op je voeten" "geeft niet ik kan je leiden" zei hij met een enigszins arrogante stem "oké, dan maar één keer" en we gingen in de danspose staan.

Ik had van mijn moeder al een beetje geleerd hoe je moest dansen op zulke feestjes, dus ik kon Nikay goed genoeg bijhouden, die zelf ook niet zo slecht was, moest ik toegeven. Onder het dansen kletsten we wat en op een gegeven moment viel het gesprek stil en keken we wat rond de zaal.

Ik keek naar hem en zag dat hij ook naar mij keek. Opeens zag ik dat hij de weinige ruimte tussen ons probeerde te overbuggen en ik raakte in paniek. Toen onze lippen nog maar ongeveer 3 centimeter van elkaar verwijderd waren sloeg de klok 12 uur en dat was de tijd waarop het feest eindigde.

We sprongen uit elkaar en Nikay schudde even met zijn hoofd alsof hij net wakker was van een droom. We keken elkaar met rode wangen aan. Het leek wel alsof er iets tussen ons was veranderd, maar ik was niet vergeten dat hij me weinig aandacht gaf deze avond. Hij zou het goed moeten maken.

Door de toetsweek heb ik zolang niet nieuwe hoofdstukken kunnen schrijven
Sorry