The dragongirl

De transformatie

Ze wilde wat zeggen, maar ik snoerde haar de mond door te zeggen dat we het er in de pauze wel over zouden hebben.

Ik probeerde de reactie van mijn vriendin niet persoonlijk op te vatten, terwijl ze met grote, ongelovige ogen naar me keek.'Wat?! Hoe?! Je hebt het toch over dé Nikay collins, de populaire?' 'Die ja, hij vroeg me en ik zei ja, zo'n kans om naar dat feest te gaan laat ik natuurlijk niet liggen.' Zei ik.

'Maar ik dacht dat jij hem een arrogante zak vond, aangezien hij je op de grond had geduwd zonder sorry te zeggen.' Zei ze met een verward gezicht. 'Dat vond ik ook, maar hij bood zijn excuses aan en wie kan er nou nee zeggen tegen die mooie zeegroene ogen.'

'Je bent toch niet voor hem aan het vallen hè,' Ze keek me bezorgd aan. 'Want je weet hoe hij met meiden is, hij vind ze leuk voor een paar weken, maar echt serieus wordt het nooit, na Emilia.' Het was eventjes stil, en ik dacht na over haar woorden.

Ik wist dat ze gelijk had, wist dat ik voorzichtig moest zijn. Ik voelde me al tot hem aangetrokken, als ik niet uitkeek werd ik nog verliefd op hem. En dat zou voor niets anders zorgen dan teleurstelling en verdriet, omdat Nikay al niet meer serieus datete sinds het auto-ongeluk van Emilia. Bijna een jaar geleden.

Zijn vriendin waarmee hij heel hecht was, werd er gezegd, en die hij van de ene op de andere dag kwijt was. Mensen roddelden er nog wel over, alleen nooit in zijn bijzijn, bang dat hij zou instorten.
De rest van de dag verliep in een windvlaag, en ik zag Nikay nog even op de gang, voor ik naar huis ging.

We maakten een praatje. Eerst was het nog wat ongemakkelijk, maar nadat hij een stom grapje maakte en ik hem vroeg of het de bedoeling dat ik ging lachen, grinnikte hij en ontspande de boel. Toen er een aangename stilte was nadat we om iets hadden gelachen, keek ik naar mijn horloge en zag dat het al laat was.

'Hey, ik moet nu gaan.' Zei ik. 'Oké. Zie ik je morgen in de pauze? Als je wil kan je bij mij en mijn vrienden zitten.' 'Oh, ehm kan ik ook mijn vriendin meenemen?' 'Nou, we hebben nog maar één plaats over....sorry' 'oh, nee geeft niet. Maar dan zie ik je morgen, doei' zei ik terwijl ik achterstevoren wegliep.

'zie je morgen, babe' riep hij me na. Ik bloosde toen hij dat zei en kon een glimlach niet verbergen.
Toen ik thuis kwam groette ik mijn ouders en ging gelijk naar boven, naar mijn kamer. Ik deed gelijk mijn trui uit en deed de riem los waarmee ik mijn vleugels vastgebonden had.

Ze voelden de hele dag al stijf en stram, het was een opluchting om ze weer vrij te laten. Het zou een stuk makkelijker zijn als ze onder mijn huid konden verdwijnen, wanneer ik naar school ging, dacht ik bij mezelf. Wacht eens even, in films zag je toch altijd dat ze hun vleugels konden verbergen en weer tevoorschijn halen, als ze het alleen maar zeiden?

'Oké.....klap in.....' En ik keek naar de spiegel, maar er was niets verandert. Oké dat werkt dus niet,  wat moet ik dan doen? Ik besloot dat ik even ging googelen wat engelen deden om hun vleugels weer in- en uit te klappen.

Eindelijk had ik een goeie site gevonden en las wat er stond. Er stond dat je het moest opzeggen en er stond dat engelen zich moesten concentreren terwijl ze er aan dachten. Oké dan. Ik deed mijn ogen dicht, en stelde me voor dat mijn vleugels zich langzaam in klapte.

Ik hoorde een geluid zoals dat van een vogel als die net zijn vleugel zwiept. Ik deed eerst mijn ene oog open en toen mijn andere. Mijn vleugels begonnen zich inderdaad in te klappen, en mijn borst gloeide rood op. Ik voelde dat mijn lichaam zich een beetje verdoofd voelde, een beetje net zoals als je voet slaapt.

Daarbij zag ik ook dat mijn huid weer helemaal de oude was, alsof het nooit bezaait was met schubben. In de daarop volgende dagen ontdekte ik hoe ik helemaal kon transformeren in een draak en hoe ik moest omgaan met mijn woedeaanvallen, dat laatste zodat ik niet vuur zou spuwen op de mensen die mij irriteerden.

Tot het die avond was van het feest. Ik deed mijn nieuwe jurk aan, die ik samen met Alana had gekocht. Zij was inmiddels ook als date van een knappe jongen gevraagd. De lange jurk had een blote rug en was kersenrood. Ik deed nog even wat make-up op en spoot een lekker geurtje op, en hoorde toen dat er op mijn raam werd geklopt. (ik had namelijk een balkon met glazen deuren.)

Ik keek door de glazen deuren, en in het donker zag ik een donkere gestalte staan. Ik deed de deur open en keek verbaasd naar het gezicht van Nikay. 'Ik dacht ik doe het op een romantische manier, maar dat bleek moeilijker dan gedacht.' Zei hij met zijn scheve lach die ik zo bewonderde.

Hey guys,
Dit was een iets langer stuk omdat de zon zo lekker scheen, ik heb lekker gezwommen en in de zon gelegen. (heel interessant) ;)
Oké byeee