Okay ik zal beginnen bij groep 8. Ik was nog maar 12 jaar oud, ik weet het nog goed. Ik wou heeeeel graag een mobieltje, het was een soort van droom. Maar die droom keerde al snel in een nachtmerrie.. het eerste wat ik wou was Whatsapp, dan kon ik appen met Julliet mijn beste vriendin van toen. Zij had Whatsapp al langer en ze zei dat t heel gezellig was. Maar ook dit keerde om. Ja hoor de eerste appjes van een tweeling uit mijn toenmalige klas waren binnen: Trut, fout, obesitas, dikke, haha je hebt wel wat weg van dikkie dik, bronchituskind etc. (Bronchituskind zeiden ze omdat ik dat nu eenmaal heb. Maar is dat dan zo erg? Nee toch?!) Ik durfde niks ervan te zeggen, ik was bang voor ze.. Heel erg bang! Ik stond altijd een beetje als een modelletje, omdat ik toen nog later model wou worden. Op een gegeven moment gingen ze voor me staan in de klas, als de leraar even weg was. Daarna met gym, de leraar ging nog even iets doen.. en wij stonden te wachten in een rij. Ik zag het in mijn linkerooghoek gebeuren, ze draaide zich naar mij en gingen hetzelfde staan.. ze liepen vooruit en zeiden: 'Een twee in de maat anders wordt Yana kwaad.' Ze gingen mijn naam veranderen in verschrikkelijke dingen.. ik kon wel huilen, maar dat deed ik niet.. toen gingen ze met ballen en pionnen naar mijn hoofd gooien, ik durfde weer niks.. bang dat het erger zou worden, de leraar kwam terug en begon als gewoonlijk de les.. toen ik thuis kwam ging ik met een bal tegen de muur aan smijten.. dat ging best hard, dat leverde naast mijn blauwe plekken nog een paar blauwe plekken op. Ik ging in de zijkant van mijn buik knijpen, om de pijn uit mijn hart te laten verdwijnen..
Want een papier dat eenmaal gescheurd en beschadigt wordt, kun je proberen recht te strijken en aan elkaar te plakken. Maar het zal altijd beschadigt blijven..
