Er zitten altijd van die rotdagen tussen, dagen dat je veel toetsen hebt.. en die onvoldoendes al ziet aankomen. Je hoort het geschreeuw van je ouders al aankomen. Ze zijn niet boos maar wel teleurgesteld. t is echt niet makkelijk als je t al moeilijk hebt met jezelf.. morgen weer een toets en of ik daar wat van ga maken? Geen idee.. momenteel? Bang. Ik vroeg vandaag of ik een studieuur mocht doen extra, om er volgende week een te schrappen. Maar dat was niet okay. Ik schrok van de reactie... tuurlijk ik begrijp t wel.. maar t is gewoon lastig, je doet je best vragen te stellen, en uiteindelijk reageren ze zo, en dan is t like okay I won't ask things anymore, because all I say or ask is a mistake... I'll always remember it's a bad day, not a bad life. But those bad days, are so stupid. I wish I just could run away, but no I have to learn. Waar ik heen zou gaan als ik weg zou rennen? Het bos. Daar kom ik echt tot rust, de geur, de blaadjes, het enige waar ik echt van schrik zijn insecten... bleeegh wat vind ik insecten vies.. het liefst zou ik naar neverland gaan, maar hee that's just a beautiful dream..
