Feels' [ON HOLD]

/ αδέλφια / [21]

Μέσα στον ήρεμο ύπνο μου άκουσα την πόρτα του δωματίου να χτυπάει . Σηκώθηκα μισοκοινησμενη και την άνοιξα . Δεν πρόλαβα να δω ποιος είναι ...γιατί όποιος και να ήταν με αγκάλιασε σφιχτά " Κον είσαι καλά μικρή μου? " ο αδερφός μου .

" μια χαρά είμαι Connor γιατί κανείς έτσι ?" Του είπα αδιάφορα . Τραβήχτηκα ευγενικά από την αγκαλιά του και καθησα στο κρεβάτι και εκείνος έκανε το ίδιο .

" Ξέρεις ... μας είπε " είπε δυστακτικα . Δεν καταλαβαίνω ακόμα τον λόγο που ανησυχεί

" Οκ " είπα με τον ίδιο αδιάφορο τόνο

" Μικρή μου . Πες μου πως νιώθεις . Μαλωσαμε και εγώ και ο Ian μαζί του να ξέρεις . Τα κορίτσια ανησυχούν για την κατάσταση σου . Έχεις και τα τραύματα . "

" το ξέρω ότι ανησυχούν θα μιλήσω μαζί τους . Τα τραύματα είναι μια χαρά δεν νιώθω πόνο . " είπα

" δεν μου απάντησες σε όλα " μα βέβαια είχα παραλείψει την ερώτηση για τον Jeik . Γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε απάντηση

" απάντησα σε όλα όσα με ενδιαφέραν και σε όλα όσα υπήρχε απάντηση "

" εκείνος εγνεψε.  Μικρή σήκω τώρα να καθαρίσουμε τις πληγές και να αλλάξουμε γαζα.  " αφού με πειρποιηθηκε με ρώτησε " τώρα τι θες να κάνουμε μπορούμε να πάμε για καφέ στην τραπεζαρία ή να κάτσουμε εδώ "

" ας κάτσουμε εδώ ρίμαι κουρασμένη και δεν έχω όρεξη να βγω για καφέ άσε που θα ρωτάνε και θα σχολιάζουν όλοι για τα χτυπήματα και αυτήν την στιγμή βαριέμαι . "

" Εντάξει μικρό δεν πιστεύω να σε πειράζει να κοιμηθώ εδώ στης Λυδίας ? "

" Μπααα. Δεν πιστεύω να ενοχλεί την Λυδία οπότε μείνε . Εγώ  επειδή νυστάζω δεν πιστεύω να σε πειράζει να κοιμηθώ " είπα και νυσταξα

" όχι μικρό μου κοιμησου " είπε και με φίλησε στο μέτωπο.  Εγώ ξάπλωσα και γρήγορα με πείρε ο ύπνος. 

Connor's pov :

Κοιμήθηκε . Πλησίασα και έκατσα με τα γόνατα στο πάτωμα και βρισκόμουν ακριβώς δίπλα από το κεφάλι της . Της χαϊδεύα τα μαλλιά . Είχε κλειστεί πάλι στον εαυτό της . Είχε ξανά γίνει όταν ήταν 15 είχε πεθάνει η γιαγιά . Η Κον ήταν συνέχεια μαζί της όλη μέρα . Είχε το όνομα της . Όλα τα προβλήματα της τα έλεγε σε εκείνη . Ήταν αχωριστες και όταν πέθανε.  Κλείστηκε στον εαυτό της . Πληγώθηκε είμαι σίγουρος . Και προτιμήσει να κάνει το ίδιο όπως τότε για αν μην νιώσει πόνο . Αποκοπτεται από αυτόν με αποτελεσμα όμως να πενθεί η μπάλα και τα άλλα συναισθήματα της . Ο ψυχολόγος είπε ότι ήταν ένας καλός τρόπος του οργανισμού της να αποβάλει τον πόνο που έχει μαζευτεί . Άρα δεν μιλάμε για απλο πόνο . Και αναλογιστείς τα πράγματα δεν είναι ένας απλός πόνος μέσα σε δύο μέρες πέρασε τόσα .

Αύριο θα πάρω τηλέφωνο τους γονείς μου . Πρέπει να κανονίσουμε τι θα κάνουμε . Δεν θέλω να την πάω σε ψυχολόγο αλλά δεν έχω άλλη επιλογή . Θα μιλήσω και με τον κύριο Greison να του πω για τον ψυχολόγο του πανεπιστημίου αν θα είναι καλή απόφαση να την πάω εκεί . Τώρα θα μου πείτε γιατί τον Greison . Απλά είμαστε φίλοι . Του έχω εξωμολογιθει ποια μου αρέσει και εκείνος το ίδιο . Βέβαια τα δικά του είναι πιο περίπλοκα και δύσκολα ενώ στα δικά μου ευθύνομαι μόνο εγώ . Δεν έχω όμως την δύναμη να ασχοληθώ και με αυτά . Πρέπει να στηρίξω την αδερφή μου με όλες μου τις δυνάμεις . Παρατήρησα για τελευταία φορά πόσο ήρεμη και γαλήνια ήταν στον ύπνο της που την λάτρεψα . Την φίλησα στο μέτωπο της χαϊδεψα τα μαλλιά και κοιμήθηκα στο κρεβάτι της Λυδίας . Λίγο πριν με πάρει ο ύπνος έδωσα μια υπόσχεση

Θα ξανά φέρω την αδερφή μου πίσω .

Το αποφάσισα δεν θα έχω όριο λέξεων . Ανάλογα με το τίτλο και το σενάριο κάθε κεφάλαιο θα γράφω μέχρι να φτάσει στο τέλος όσες λέξεις και να βγουν .