Feels' [ON HOLD]

/ promise ?/ [36]

Τριτοπροσωπη αφήγηση :

Τρίτη μέρα μετά το ατύχημα

Οι μέρες περνάνε.  Η Ναντια ξύπνησε την δεύτερη μέρα . Δεν έχει φύγει από το νοσοκομείο από τότε . Είναι στο πλευρό του . Δεν κλαίει όχι . Δεν έχει λόγο να κλάψει . Ξέρει ότι ο Γκρεισον θα τα καταφέρει το ξέρει . Την μερά που ξύπνησε μίλησε με την Άντζελα  . Της εξήγησε ότι η σχέση της με τον Γκρεισον είναι συγκενικη . Είναι ξαδέρφη του . Μια δοση ανακούφισης την κατέκλυσε αλλά όχι αρκετή  .

Τετάρτη μέρα

Ακόμα να ξυπνήσει . Τα παιδιά πάνε και έρχονται στο νοσοκομείο.  Η Ναντια ακόμη εκεί δεν έφυγε λεπτό από το πλευρό του . Δεν κοιμάται δεν τρώει . Ένα μπάνιο κάνει στο δωμάτιο εκεί τίποτα άλλο .

Τετάρτη μέρα

Η κατάσταση η ίδια . Καμιά εξέλιξη . Αρχίζει να χάνει τις ελπίδες της . Αλλά όχι δεν θα αφήσει τον εαυτό της να σκέφτεται έτσι . Είναι δυνατός το ξέρει . Απλά ξεκουράζεται ...Έτσι ?
Τα παιδιά της κρατούν συντροφιά . Δεν την άφησαν . Δεν τον άφησαν και αυτοί .

Πέμπτη μέρα :

Nadia's pov :

Ξύπνησα από την άβολη στάση που είχα . Το βράδυ με πήρε ο ύπνος δίπλα του . Έχουν περάσει πέντε μέρες και ακόμα να ξυπνήσει . Τα παιδιά μου είπα το περιστατικό . Το γεγονός ότι είναι έτσι μόνο και μόνο επειδή ήθελε να με προστατέψει μου δημιουργεί ακόμα περισσότερες τύψεις  . Δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι . Δεν γίνεται να φαίνεται έτσι ταλαιπωρημενος . Τον θυμάμαι πάντα στην πένα . Προσεχμενο. Και μόνο που μιλούσες μαζί του σου φτιάχνει την μέρα . Όχι μόνο σε εμένα που τον θέλω για αυτό αλλά γενικά είναι ένας χαρούμενος και δραστήριος άνθρωπος  . Δεν είναι ο Γκρεισον για ένα κρεβάτι νοσοκομείου.

" σήκω " του ψυθιρισα .
" σήκω δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι σηκωω.  " 

" το ξέρω ότι με ακούς . Μην μας παιδεύεις άλλο . Μην με παιδεύεις . " έκανα μια παύση . Πήρα μια βαθιά ανάσα και συνέχισα

" σήκω πια  . Και στο ορκίζομαι ότι δεν ξανά χάνω μάθημα σου . " είπα και εσκυψα το κεφάλι

"Το ορκίζεσαι ? "

" ναι ναι ναι το ορκίζομαι και-" . Σήκωσα απότομα το κεφάλι μου και πετάχτηκα όρθια . Ο Γκρεισον είχε ξυπνήσει . "ΞΎΠΝΗΣΕΣΣ " φώναξα και τον αγκαλιάσα αμέσως .

Greison pov :

Η αλήθεια ήταν ότι είχα ξυπνήσει πιο πριν αλλά κοιμόταν και δεν ήθελα να την ξυπνήσω ήταν πολύ όμορφη αλλά και πολύ ταλαιπωρημενη.  Έπεσε με δύναμη στην αγκαλιά μου με αποτέλεσμα να νιώσω λίγο πόνο . Ένα αγκωμαχιτο μου ξέφυγε .

" συγνώμη " ψυθιρισε πήγε να τραβηχτεί αλλά την κράτησα με δύναμη πάνω μου . Δεν ήθελα να φύγει όχι . Εδώ θα την κρατήσω δεν θα την αφήσω να φύγει από την αγκαλιά μου .

" δεν έγινε τίποτα " της είπα για να την καθησυχασω. 

" δεν ξέρεις πόσο τρόμαξα για σένα . " είπε αδύναμα . Μου φάνηκε σαν να έσπασε η φωνή της . Όταν ένιωσα αυτό το πράγμα που φοράμε στα νοσοκομεία να μουσκεβεται λίγο κατάλαβα ότι όντως έκλαιγε . Την έκανα λίγο πίσω ώστε να την βλέπω και της έπιασα τα μάγουλα σκουπιζοντας τα δάκρυα της .

" εί εί . Κορίτσι μου μην κλαις . Είμαι καλά τώρα . Υπήρχε περίπτωση να πάθω εγώ κάτι ? " είπα και την χαμογέλασα πλατιά . Μου χαμογέλασε και αυτή αδύναμα

" δεν έπρεπε να με προστατέψεις εξαιτίας μου ήσουν τόσο σοβαρά . " όχι δεν θέλω να σκέφτεται έτσι

" όχι όχι όχι . Θα το έκανα ξανά και ξανά . Να ξέρεις θα σε προστάτευω πάντα. Κατάλαβες. Μην ακούω βλακειες και προπάντων μην έχεις τύψεις . Και εξάλλου δεν φταίγαμε  εμείς . " εγνεψε καταφατικα και την τράβηξα ξανά στην αγκαλιά μου .

Μετά από λίγη ώρα . Με πολύ δυσκολία έκανα λίγο πιο άκρη στο κρεβάτι . Με κοίταξε παραξενεμένη. 
" Τι έλα ξάπλωσε μαζί μου " αν και στην αρχή το αρνιόταν μετά δέχτηκε ξάπλωσε δίπλα μου και ακούμπησε το κεφάλι της στο στερνο μου . Την αγκαλιάσα και μείναμε έτσι . Την παρατηρούσα συνέχεια. Η κούραση ήταν εμφανή πάνω της . Μετά από λίγη ώρα με δυσκολία κρατούσε τα μάτια της ανοιχτά . " κοιμησου κοριτσάκι μου να ξεκουραστεις "
Και ο ύπνος την πήρε .

Εμένα δεν με έπαιρνε ο ύπνος . Εξάλλου κοιμήθηκα πολύ . Καθόμουν και την παρατηρούσα . Τόσο όμορφη . Μέσα στο δωαμτιο μπήκε η Κον με τον Τζεικ . Όταν μας είδαν ξαφνιαστηκαν.  Του χαμογέλασα και τους έκανα νόημα να μην μιλήσουν γιατί κοιμάται . Ο Τζεικ με χτύπησε φιλικά στην πλάτη και μου ευχήθηκε Περαστικά και η Κον με φίλησε και με πήρε μια αγκαλιά όσο μπορούσε βέβαια γιατί κοιμόταν η Ναντια . Τα παιδιά καθησαν λίγο μαζί μου και χαμηλοφωνα συζητούσαμε . Μου είπαν πολλα αλλά αυτό που μου έμεινε ήταν ότι όλες αυτές τις μέρες που βρισκόμουν σε κόμμα η Ναντια δεν έφυγε από δίπλα μου λεπτό. Γιαυτό το κορίτσι μου ήταν τόσο ταλαιπωρημενο .

And........

Ο Γκρεισον αναστήθηκε😂
Δώστε του ένα μπισκότο🍪 😂

Εγώ λέω στο επόμενο να κάνω ένα time skip αφού έγινε τελείως καλά ο Γκρεισον γιατί μετά θα είναι βαρετό .

Τέλος πάντων θα δούμε .

-θα χρειαστείτε μπισκότα πολλά 🍪🍪🍪