Feels' [ON HOLD]

/ έρωτας / [26]

Αυτά τα μάτια . Δύο μάτια μέσα στο σκοτάδι να με κοιτάνε . Δύο μάτια να νιώθω πως με τραβάνε . Μετά εμφανίστηκε ένα στόμα . Αυτά τα χείλη . Κάπου τα ξέρω αυτά τα χείλη . Μετά η μύτη . Μια όμορφη γαλλική καλό φτιαγμένη μύτη . Και έπειτα εμφανίστηκαν κατι εντονα ζυγωματικά . Και σαν να ολοκληρώθηκε το παζλ είδα την εικόνα του . Μα γιατί να την δω . Την ένιωθα να με τραβάει . Αυτόν μνα με τραβάει προς το μέρος του . Το βλέμμα του τόσο ζεστό .

Ξύπνησα απότομα . Ουφ περίεργο όνειρο . Κοίταξα προς το παράθυρο . Έξω ήταν ακόμα χάραγμα . Παρατήρησα την ώρα στο ρολόι ήταν ακόμα 6 . Τα μαθήματα θα άρχιζαν σε δύο ώρες . Αλλά και σήμερα δεν θα πήγαινα δεν είχα όρεξη είχα σκοπό να ξεκινήσω αύριο . Πρόβλημα με τις απουσίες δεν είχα λόγο της γνώσης των καθηγητών για το τι έγινε τότε στο ξενοδοχείο . Σηκώθηκα άνοιξα το παράθυρο. Ήθελα να καπνίσω . Έξω είχε ψυχρά όμως και το έκλεισα για να μην κρυώσει η Λυδία η οποία κοιμόταν . Έβαλα ένα τζιν μια άσπρη μπλούζα τα αθλητικά μου το μπουφάν μου πήρα τα τσιγάρα μου και βγήκα . Ήθελα να κάνω μια βόλτα . Όταν βγήκα από το κτήριο με τους κοιτωνες παρατήρησα ότι τα φώτα στην βιβλιοθήκη ήταν ανοιχτά . Έσβησα το μισό τελειωμένο τσιγάρο και πήρα το δρόμο προς τα εκεί . Μπήκα μέσα χαιρέτησα την βιβλιοθηκαριο την κα Κρίσταν . Την είχα γνωρίσει τότε στις αρχές όταν εξερευνούσα τους χώρους του πανεπιστημίου. Είναι πολύ γλυκιά γυναίκα μεσαίου αναστηματος με γκρι μαλλιά από τα γηρατειά και πολύ εκφραστικα γαλανά μάτια .
" Καλημέρα σας " είπα γλυκά

" Καλημέρα γλυκιά μου . Πως και τόσο νωρίς ? "

" έτυχε να ξυπνήσω και αφού τίποτα άλλο δεν είχα να κάνω και μιας και η βιβλιοθήκη ήταν ανοιχτή είπα να ρίξω μια ματιά σε κανένα βιβλίο "

" καλά έκανες κορίτσι μου ρίξε όσες ματιές θες . Και Κονστανς μου σου εύχομαι καλή και γρήγορη αναρωση στα χτυπήματα σου "

" σας ευχαριστώ πολύ " εποχαιρετηρα και ξεκινησα για το ψάξιμο βιβλίο πέρασα το τομέα της ιστορία , μετά μυθολογίας , των βιογραφικών , των επιστημονικων και πάει λέγοντας όσπου έφτασα στο τλευταιο των ποιηματων και βρήκα ένα βιβλίο παλιό το οποίο είχε ξεθωριάσει μου κίνησε τον ενδιαφέρον να το διαβάσω τίτλο δεν είχε . Ακριβώς από δίπλα υπήρχε ένα τραπέζι . Μάλλον θα είχε μείνει εκεί πριν την ανάκενιση. Η κα Κρίσταν μου είπε πως τα τραπέζια παλιά δεν ήταν στο κέντρο της βιβλιοθήκης όπως τώρα αλλά δίπλα στα παράθυρα . Ίσως αυτό να ήταν το τελευταίο . Ήταν πολύ ωραίο . Όχι σε ομορφιά δεν είχα κάτι ιδιαίτερο . Απλά δεν το έβλεπε κανένα από τα άλλα μιας και κρυβόταν από τα ράφια των ποιημάτων και ήταν δίπλα από ένα μεγάλο παράθυρο . Ήταν ότι πρέπει . Για να ξεχάσεις και να απολαύσεις την ησυχία σου . Κάθισα από την μέσα πλευρά για να βλέπω και από το παράθυρο . Παρατήρησα το θρανίο πάνω ήταν σκαλισμενα ονόματα, στοιχακια , ημερομινιες , ζωγραφιές και πολλά άλλα . Τελικά όντως είχε κάτι ιδιαίτερο αυτό το τραπέζι . Είχε αναμνήσεις .