Gözlerini Sakla

Başlangıç

Ağzımda ekşi ve acı bir tat hissediyorum. Gözlerimi zorla açmaya uğraşıyorum. Yavaşça bedenimi bankın üzerinde doğrultup etrafı kolaçan ediyorum. Sanırım saat daha erken. Hayret, ilk defa gece uyandığımı fark ediyorum. Etrafı nahoş bir koku sarmış gibi. Umursamadan oturduğum yerden kalkıp evime hızlı adımlarla ilerliyorum.
Evin kapısı açık. Hâlâ içerde olabilirler mi diye düşünmüyor değilim. Terlemeye başladığımı hissediyorum. Ses çıkarmadan içeri giriyorum. Işıklar kapalı, tek bir oda hariç. Salon. Bana yakın olan bütün ışıkları yakmaya başlıyorum. Çünkü bir ayda öğrendiğim tek şey ışıktan korktukları. Işık beni güvende hissettiriyor. Tedirgin adımlarla salona doğru ilerliyorum. Televizyonun ekranı karıncalı. DVD oynatıcının kapağı açık. İçindeki CD nerede hiçbir fikrim yok. Sanırım bankta unuttum. Işığı açmak uğruna anahtara doğru adımlarımı hızlandırıyorum. Seri hareketlerle ışığı yakıyorum. Sessizlik. Derin bir nefes alıp tutuyorum. Koşa koşa televizyonun fişini çekip, DVD oynatıcıyı kapatıyorum. Ve nefes ver. Sanırım artık daha rahatım. Işığın bana verdiği güvenle yatak odama doğru ilerliyorum.

Saat 03.08
Ben Katsumi . Şuanda bodrumumdaki eski dolabın içinde kendimi korumaya çalışıyorum . Üst kattan sesler geliyor. Sanırım etrafı dağıtıyorlar . Nefes almakta zorlanıyorum. Her nefes alışım büyük bir yankı oluşturuyor . Beni duyacaklar diye korkuyorum. Sabah olmasını dört gözle bekliyorum. Yine o ses yankılanıyor evin içinde, ne olduğunu tanımlayamadığım o ses . Adım sesleri duyuyorum .Yaklaşıyorlar galiba . Daha fazla bu işkenceye dayanamayacağım. Cesaretimi topluyorum. Ölüme hazırlıyorum kendimi ve dolabı gıcırdatarak açıyorum.

Saat 07.08
Kulağımı tırmalayan cızırtıyla uyanıyorum. İlk başta alarm zannettiğim ses, aşağı kattan hiç susmaksızın ötüyor. Topuklarımı yere vura vura sese doğru ilerliyorum. Ses salondan geliyor gibi. Sesin geldiği yere ulaştığımda televizyonun açık olduğunu ve sesin DVD oynatıcıdan geldiğini görüyorum. Acayip, daha gece kapatmamış mıydım? Doğru ya! CD... Onu almayı unuttum. Koşarak evden çıkıyorum. Kapıyı çekmediğimi umarak banka doğru adımlarımı sıklaştırıyorum. Bingo! CD tam da umduğum yerde. Seri hareketlerle CD'yi alıp evime yürüyorum. Bir yandan kapıyı kapatmadığıma şükrederken, diğer yandan dün gece yaşadığım farklı olayları düşünüyorum. Sanırım böylesine ilk defa şahit oluyorum.