Gözlerini Sakla

Bölüm-2 Sessizlik

Saat 18.09
Saate bakıyorum. Geç kaldım! Ya gelmişlerse? Şuan eve gidersem, oradan bir daha çıkamam. Bugünü dışarda dolanarak geçiriyoruz o zaman ha? Tanrım, ben hiç dışarı çıkmadım ki! Şuanda nerede olduğumu bile bilmiyorum. İçimden keşke o çocukla yine çarpışsam diye geçiriyorum. Kafam yukarda, yıldızları izlemek beni rahatlatıyor. Pat! "Önünüze bakmaz mısınız siz?!" Gözlerimi açıyorum. Bilin bakalım kimle çarpıştım?
————————————————————
"Ö-özür dilerim." Yok artık! O kız. Tanrım sana şükürler olsun ki o kız! "M-merhaba. Ben Yukki. Çarpıştığıma, ay tanıştığıma memnun oldum." Çarpıştığıma memnun oldum demek. Emin ol o da çok memnun oldu(!) Kızın yüzünde bir gülümseme beliriyor. Sanırım kendimi daha fazla tutamayacağım. Gülmeye başlıyorum. Karşılıksız kalmıyor, o da gülmeye başlıyor. "Ben de çarpıştığıma çok memnun oldum Yukki. Ben Shizuko." Ardından gülmesine bir son veriyor ve yüzüne ifadesiz bir surat takınıyor. "Pijamalarına bayıldım bu arada." Doğru ya! Çöp atmak için çıkmıştım. Şuan halimi görmek bile istemiyorum. Biraz kıkırdıyor. "Utanmana gerek yok. Belli ki evin buralara yakın. Ben sanırım kayboldum. Kaybolsam bile zaten şuan evime gidebileceğimi sanmıyorum." Bingo! Tabi ya. Kimden kaçtığını şuan sorabilirim sanırım. Dur biraz. Az önce o kaybolduğunu söyledi. Evime misafir etsem bana tokat atar mı? "Şey, beni yanlış anlama fakat istersen bana gelebilirsin. Tabiki zorlamıyorum. Beni sapık olarak görmeni istemem." Bu sözlerimden sonra gözlerini ayaklarına dikiyor. Düşünüyor gibi. Hafif kızardı mı o? "Yeni tanışmış olabiliriz ama şuanda gerçekten bir yere ihtiyacım var. Sapık olsan bile emin ol evimden daha güvenlidir!" Harikasın Yukki. Kızın gözünde tam bir sapıksın şuanda. Ben önden yürüyorum, o da arkamdan. Eve yaklaştığımızda kapıyı kapattığımı fark ediyorum." Kahretsin!" Shizuko'ya dönüp "Sanırım anahtarları almayı unuttum." Kızın yüzünde hem rahatlama, hem de biraz tedirginlik beliriyor." Gel bahçede küçük bir çadırım var. Senin için de uygunsa oraya gidebiliriz." Evet anlamında başını salladı.
—————————————————————
Aksilikler peşimi bırakmazken karşıma bir anda Yukki'nin çıkması beni çok mutlu etti. Şuanda evinin arkabahçesinde bulunan küçük ama şirin bir çadıra doğru ilerliyoruz. Tam her şey çok güzel gidiyorken, geldiklerini hissediyorum. "Yukki dur." Bir anda durmuş ve etrafı kolaçan etmeye koyuluyorum. "Neden durduk?" Sorusunu yanıtsız bırakıyorum ve sadece dinliyorum. Sözünü tekrarladığında "Sadece sessizliği dinle." Diyorum. "Sessizliği mi?" Gözlerimi deviriyorum "Ya da sadece benim dinlememe izin ver." Ve ayak sesleri. Bir, iki... İki adım daha yakın. Bir... "Yukki çadıra koş!" Var gücümüzle koşuyoruz. Sesler git gide artmaya başlıyor. Arkamı dönüyorum. "Yukki acele et. Yukki niye dikiliyorsun?" Şuanda işittiğim ses, bugün sabah duyduğum cızırtı sesiyle aynı. Daha can acıtıcı, daha rahatsız edici.

------------------------------------------------------------------------

Gördüklerim karşısında yerimden kıpırdayamıyorum. Karşımda uzun kanatlı simsiyah küçük ağızlı çirkin yaratıklar duruyor. Bir şeyler konuşuyorlar gibi fakat seslerini hiçbir şekilde duyamıyorum. Ardından Shizuko'nun sesiyle irkiliyorum ve koşmaya başlıyorum. Ve zafer. İçerdeyim. "Benim gördüklerimi sen de gördün mü?" Diyorum. Hayır anlamında kafasını sallıyor. "Sen benim duyduklarımı duydun mu?" Bu sefer ben başımı sallıyorum. "Sen ne gördün?" Diyor ciddi bir şekilde. "Anlatsam bile bana inanabileceğini zannetmiyorum." Anlat der gibi bakıyor bana. "Pekala. Siyah kanatlı, küçük ağızlı siyah yaratıklar gördüm. Bir şeyler konuşuyorlardı ama hiçbir şey duymadım. Çok saçma öyle değil mi? Sanırım bu onları ilk görüşüm değil ama yine de saçma bulmanı anlarım."
Shizuko'nun gözleri parlıyor bir anda "S-sen ciddi misin? Onları görebiliyorsun. Ama duyamıyorsun öyle mi? Sanırım ben de duyabiliyorum. Cızırtı şeklindeydi. Bugün de aynı tonda sesler duydum. Genellikle anlamadığım bir dilden fısıldaşarak anlaşıyorlar. İnanamıyorum. Bana doğruları anlatıyorsun değil mi? Bunları uydurmadın DEĞİL Mİ?" Bana inandı mı? Lütfen bu bir rüya olmasın! "Evet evet hiçbirini uydurmuyorum. Hepsini gördüm!".