Macera Arıyoruz

Kurtlarla Başbaşa

Adam sabah olunca bizimle vedalaşarak gitti. Biz ise yolumuza devam edecektik. Çünkü buna mecburduk.Eğer hazineyi bulamazsak ailemiz ölecekti çünkü.Pek istekli olmasakda yemeğimizi yiyip çantamızı sırtımıza taktık ve yola çıktık. Hiçbirimiz olayların bu raddeye gelebileceğini tahmin edememiştik.Bugün gideceğimiz yol gerçekten uzun bir yoldu. Bu yüzden iki kere mola vermeye karar verdik. Saat tam olarak 3'tü ve biz hala yola devam ediyorduk çünkü bu yol gerçekten uzundu. Yolun yarısını gitmiştik ama tahminimce 5 km yolumuz daha vardı. Bu 5 km'yi yürümek oldukça zamanımızı alacaktı.
Ben:
- Heyy!Şurada biraz mola verelim.
Berkay:
- Bencede yürüyecek halim kalmadı zaten. Hadi oturalım.
Üstümüz başımız dağınık bir şekilde çimenlerin üstüne oturup bağdaş kurduk. Bugün gerçekten çok yorulmuştuk. Biz kendi halimizde liseye giden bir grup arkadaşken şu halimize gülmeden edemedim.
Aslı:
- Bişey mi oldu hakan?
Ben:
- Yok bişey.
Sandviçlerimizi yerken bir hırlama sesiyle bir anda hepimiz korkudan sıçradık.
Özge:
- Köpektir heralde değil mi? Yani başka ne olabilir ki?
Özge bunları söylerken sesi endişeli çıkıyordu.
Ben:
- Bilmiyorum ama ormanda köpek olacağını pek sanmıyorum tilki ya da kurtdur diye düşünüyorum.
Sesim korkuyla çıkmıştı. Bir hırlama sesi daha duyduğumuzda artık burada kalamayacağımızı anlamıştık. Hemen sırt çantalarımızı takıp hep beraber koşmaya başladık. Allahtan hepimiz okulun koşu takımındaydıkta hızlı koşuyorduk.
Ben:
- Hızlanın arkadaşlar! Allah kahretsin arkamızda tam üç kurt vaaarr!
Ben korku ve dehşet karışımı sesimle bağırırken koşmaya devam ediyordum. Aslının ayağı taşa takılıp yere düşerken hemen onu ayağı kaldırıp beraber tekrar koşmaya başlamıştık. Kurtlar bize daha çok yaklaşmıştı. Ama bir dakika şu an peşimizde iki kurt vardı. Diğer kurt nereye gitmişti?
Ben:
- Kurtlardan bir tanesi yok. Bir dakika Berkay ve Özge nerede Aslı?
Aslı:
- Bilmiyorum. Sen koşmana bak aptal!
Koşmaya devam ederken kurtlar yavaşlayıp durmuştu. Saklanacak bir yer bulmaya çalışırken gözüme küçük bir mağara takıldı. Hemen Aslı'yı oraya çekiştirmeye başladım. Kaşları çatık bir şekilde bana bakarken nereye gittiğimizi anlamıştı.Mağaraya girip korkumuzdan en kuytu köşesine geçip oturduk.
Ben:
- O neydi öyle yaa? Çok korktum.
Aslı:
- İnanamıyorum. Az önce ölebilirdik. Biz nasıl birşeye bulaştık Hakan?
Ben:
- Bilmiyorum. Ama bu hazineyi bulmamız gerek. Ailemiz söz konusu. Yapacak hiçbir şeyimiz yok.Bu arada Berkay ve Özge'ye noldu? Umarım başlarına bişey gelmemiştir.
Aslı:
- Umarım. Benim ayağım takılıp düştüğümde korkudan başka yola gitmişlerdir. O giden kurtda onların peşinden gitmiş olmalı. Bizide bu ikisi kovaladı.
Ben:
-Onları hemen bulmalıyız bu geceyi burda geçirelim sabah hemen aramaya başlarız.
Biraz daha konuştuktan sonra ikimizde uykuya daldık. Sabah uyandığımda heryerim tutulmuştu. Biraz gerindikten sonra Aslı'yı uyandırmak için ayağa kalktım.
Ben:
- Aslı , Aslıı! Hadi ama çabuk kalkmalısın saat 9 olmuş. Özge ve Berkay'ı bulmalıyız.
Aslı:
- Tamam kalkıyorum.
Ben:
- Hadi çabuk ol. Zaman kaybetmemeliyiz. Başlarına birşey gelebilir.
Hemen mağaradan çıkıp ormanın içine doğru yürümeye başladık. Geldiğimiz yolun tersi istikametine doğru yürüdük. Kurtların bizi kovaladığı yere geldiğimizde Berkay ve Özge'nin gidebileceği tek yöne doğru hızla yürümeye başladık. Uzun bir yol gittikten sonra çalılıkların içinden bir ses geldi. Çalılıklara elimdeki bıçakla yaklaşırken bir anda Berkay çıktı.
Ben:
- Ahh! Gerizekalı. Ne işiniz var burda?
Arkasından hızla Özge çıktığında beni yanıtladı.
Özge:
- Sizi aramak için geliyorduk. Ayak sesleri duyunca buraya saklandık. Sonra siz geldiniz işte.
Bende neler yaptığımızı kısaca anlattıktan sonra yola devam ettik. Yaklaşık 4 km gidecektik. Dinlene dinlene Şirinköye kadar yürümüştük. Gittikçe hazineye yaklaşıyorduk. Şirinköyde bir pansiyonda dinlenmeye karar verdik. Berkay ve ben bir odada Aslı ve Özge bir odada kalacaktık. Aslı'nın fazladan parası olduğu için para derdimiz pek yoktu. Odalarımızın anahtarlarını alıp üst kata çıktık. Berkay ve ben 13 , Aslı ve Özge ise hemen yan odada 14 numaralı odada kalacaklardı. Odalarımıza girince Berkayla yataklarımıza doğru yürüdük ve rahat yatağa yattık. Tabikide yataklarımız ayrıydı😂. Berkay kafasını yastığa koyar koymaz uyuduğu için bende tavana bakarak düşünmeye başladım. Beynimin içinde çok fazla soru vardı. Hazineyi bulabilecek miydik? Bulamazsak gerçekten ailemize zarar gelecek miydi? Bu zorluklara dayanabilecek miydik? Peki ya en önemlisi hepimiz sağ salim evimize Sakarya'ya dönebilecek miydik?