W Blasku Księżyca [PRZENIESIONE NA BLOGGER]

Rozdział 10. Strach

Do archiwum, przez niedawno otworzone drzwi, wpadły promienie słońca, które zaczęły padać na śpiącego srebrnowłosego mężczyznę. Przed nim, na stole, znajdowała się masa ważnych akt. Jiraya szturchnął go w ramię, aby ten się obudził. Niestety nic to nie dało. Miał zbyt twardy sen, aby zwykłe szturchnięcie obudziło go.

-Kakashi obudź się w końcu! - Krzyknął mu do ucha.

Hatake z wielkim rumorem upadł przestraszony na ziemię.

-Co... Co się dzieje?! - Wykrzyczał zaspanym głosem.

Jest już godzina dziewiąta. Wszyscy cię szukają. Asuma wrócił z misji i ma ważne informacje. - Powiedział białowłosy jednocześnie wzdychając.

-Już idę. Są w moim gabinecie? - Nie czekając na odpowiedź wybiegł z pomieszczenia i skierował się do swojego gabinetu.

Po okołu pięciu minutach był już przed swoim gabinetem. Zorientował się, że nie wyglądał za dobrze. Poprawił na szybko fryzurę i wyprostował pogniecione ubranie. Otworzył drzwi i z powagą, jaka przystaje Hokage, wszedł do pomieszczenia, skierował się w stronę swojego biurka, po czym zasiadł za nim.

-Jak wam poszła misja? Dowiedzieliście się czegoś przydatnego? - Spojrzał się na nogę Asumy. - Po tym jak ode mnie wyjdziesz masz skierować się prosto do szpitala. - Widząc, że Sarutobi chce spróbować się wywinąć od pójścia do szpitala dodał: - I nie przyjmuję sprzeciwu. To jest rozkaz. Ta noga nie wygląda za dobrze.

-Dobrze Hok... To znaczy Kakashi. - Zaprzestał mówić, aby wziąć głęboki wdech, po czym szybko wypuścić powietrze. - Walczyłem z Haną. - Słowa z trudem wyszły z jego ust.

-Co takiego?! Gdzie ona jest?! - W oczach Hatake było widać przerażenie. Nie widział swojej żony od ponad dwóch tygodni.

-Uspokój się. Mam kilka informacji, ale najpierw opowiem ci co się tam stało.

Asuma zaczął ze szczegółami opowiadać o całym zajściu sprzed kilkunastu godzin. Zatrzymał się w momencie kiedy to trzymał Hanę w swoich ramionach.

-Kazała ci przekazać te słowa: "Zawsze cię kochała. Nigdy nie chciała cię skrzywdzić. Satoshi ich kontroluje. W organizacji oprócz niej i Senju jest jeszcze dziesięcioro innych członków. Kankuro nic nie jest Nie dali rady jeszcze go ubezwłasnowolnić. Jest silny.". - Zatrzymał się, by po chwili dodać: - Miała mi powiedzieć jeszcze jakie są prawdziwe zamiary syna Tsunade. Niestety nie zdążyła. Nagle zniknęła a po chwili pojawił się on.

Kakashiego zamurowały pierwsze zdania wypowiadane przez Asumę. Nie wiedział co o tym sądzić.

-Dziękuję ci za tą informację. Niech Ibiki przesłucha tego gościa. Jeżeli nie da rady w normalny sposób, ma zgodę na wniknięcie do jego umysłu. Chcę wiedzieć jak najwięcej o tej organizacji. A teraz marsz do szpitala a później do swojej żony i dziecka. Masz wolne przez najbliższe dni. Niech noga ci się zagoi.

-Oczywiście Kakashi!

Po tych słowach wyszedł z gabinetu i ignorując rozkaz Hokage, udał się do swojego domu. Nie było w nim jego żony i dziecka, więc zrobił sobie prowizoryczny opatrunek tak, że wyglądał jakby wrócił ze szpitala.

-Sprowadź do mnie Kazekage. Powinien być u siebie. Jeżeli tam go nie będzie to pewnie jest u Nary. - Zwrócił się do ANBU, który przez cały czas stał w kącie pomieszczenia.

Człowiek w masce tylko kiwnął głową a po chwili na jego miejscu znajdowała się chmura dymu. Kakashi został sam w gabinecie. Miał czas na przemyślenia. Hana pojawiła się w jego życiu po raz drugi. Myślał, że od dziesięciu lat nie żyje. To wszystko było zbyt zagmatwane. Tak samo sprawa z domniemaną śmiercią Satoshiego. Kim było to dziecko znalezione podczas tamtej misji? Jeszcze dochodziła sprawa z Sakurą. Odkąd wrócił z misji zbliżyli się do siebie. Doskonale wiedział, że tak nie mogło być. Ona była jego uczennicą a na dodatek on ma żonę. Przetarł dłońmi zmęczoną twarz. Wyciągnął z kieszeni paczkę papierosów. Spojrzał na nie, po czym wyrzucił je do kosza na śmieci. Wstał zza biurka i podszedł do okna czekając na Gaarę. Na ulicy był spory ruch. Konoha od kilku godzin tętniła życiem podczas gdy Kakashi spał na niewygodnym stole w archiwum.