Murder Castle

Daenerys verleden

Pov Daenerys
Ik werd wakker in mijn cel en voelde iets zwaar op me. Ik ging recht zitten en keek wat dat zware was. Het was een dik deken, net zo een als die van de wachters. Ik zag ook dat er een bord en een kom lagen met eten er in, het waren 3 stukken brood met een stevige plak kaas en hesp op. Ik vroeg me af wie dit had gegeven en wie de persoon was die gisterenavond in mijn cel kwam. Plots kwam er iemand mijn cel binnen. "W- wie is daar?" Vroeg ik met een bibberende stem. "Dany?" Vroeg een mannenstem. "William ben jij dat? Waarom ben je hier?" Vroeg ik. "Ik wou je zien." Zei hij fluisterend en hij kwam rustig naar me toe. Hij kwam in het licht en daar stond hij de jongen waar ik vroeger smoorverliefd op was, en die liefde is nooit meer verdwenen.

Flashback

"Haha William je kan me toch niet pakken ik ben veel te snel voor je!" Schaterde Dany. William en zij waren samen achter elkaar aan het lopen in de immens grote tuin van het koninklijk kasteel. "Dany! Wacht! Ik kan niet meer jij bent gewonnen!" Hijgde William. "Joehoe!! Weer al gewonnen!" Lachte Dany en ze ging ik het gras liggen. William kwam naast haar liggen en keek haar aan. "Dany, ik ben bijna 13 weet je?" Ze keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Natuurlijk weet ik dat! We hebben zelfs al een cadeautje voor je." Zei ze glimlachend. "Dat meen je niet! Wat is het? Mag ik het al weten? Geef me een hint!" Ratelde William. " Dat mag ik niet zeggen. Nee en nog is nee. Nu heb je je antwoorden!" Grijnsde Dany. William ging rechtstaan en gaf Dany een hand. Ze pakte zijn hand en hij trok haar recht, maar omdat Dany minder woog dan hij had gedacht viel hij achterover en Dany viel recht op hem. Hij keek haar in haar ogen en ze moest blozen. "S-s-sorry." Stamelde Dany en ze klom snel recht en ze werd nog roder dan dat ze al was. "Nee, nee jij moet geen sorry zeggen ik moet juist sorry zeggen ik heb je namelijk laten vallen." Ontkende William. Hij  boog naar haar toe om een pluk haar achter haar oor te stoppen. Dany,die de hele tijd haar adem had ingehouden, keek naar de grond en dacht dat ze er nu zeker als een tomaat uitzag. "Dany, ik moet je iets zeggen ik.hou." zei William maar hij kon zijn zin niet afmaken omdat zijn vader hem riep : " William kom meteen hier!" William keek Daenerys  aan en ze zag in zijn ogen iets dat ze niet kon plaatsen. "Sorry ik moet gaan." En hij rende weg. Daar stond ze dan alleen in de immens grote tuin. De warme zon was ook al verdwenen het was grijs en koud.

Terug in de cel

"Wat wou je me zeggen toen je vader je riep?" Vroeg ik. Ik keek in zijn ogen en zag weer dezelfde glans als toen. "Dany, ik wou zeggen dat ik van je hield en ik hou nog steeds van je." Zei hij met een lach. Verbijsterd stond ze op en ging ze naar hem toe en fluisterde in zijn oor: " Ik hou ook van jou." Ze keken elkaar aan en William kwam steeds dichter en dichter tot ze zijn lippen op de hare voelde. Ze sloeg haar armen om hem heen en drukte haar lippen op de zijne. Na een tijdje stopten ze. " Dit mag niet William we mogen niet van elkaar houden jij moet je een mooie ,rijke vrouw zoeken en dat ben ik al helemaal niet." Ze duwde hem weg en deed haar deur dicht. Ze ging met haar rug naar de deur staan en zei: "het spijt me." Ze ging in de hoek zitten met haar gezicht in het donker zodat hij de tranen die over haar wangen stroomden niet kon zien.