Murder Castle

Alweer opgepakt

Pov Gisele
Toen ik de stemmen hoorden keek direct achter me en daar stonden 5 wachters van het kasteel. "In naam van de koning nemen wij Daenerys Tallgarian en Gisele Snow terug mee naar het kasteel. Melanie Stark u bent vrij om te staan en gaan waar u maar wilt." Ze trokken mij en Daenerys mee en ze deden touw rond onze armen en bonden ons vast aan de paarden. Ze trokken de touwen zo hard aan dat onze handen begonnen te bloeden. Ze begonnen te galopperen en wij moesten er dan maar achteraan lopen of eerder gesleept. Al na even begonnen de tranen te komen. Ik kon snel een blik op Daenerys werpen en ik zag dat ze er even slecht aan toe was als mij. Na de rit toen we aankwamen in het kasteel waren mijn armen vol met bloed en kon ik nog amper rechtstaan. We werden hard naar de kerkers getrokken en werden apart in een kerker gegooid. s'Avonds hoorde ik mannen naar de cel van Daenerys wandelen. Ze deden haar deur open ik hoorden dat ze haar er uit sleepten. Ik rende naar de deur en probeerde iets te zien maar het enige dat ik zag was zwart, zwart en nog eens zwart. Ik hoorde dat er iemand op het plein kwam en begon te praten: "Mensen, mensen kom kijken naar de heks die heel Garoll heeft platgebrand, en vrienden en familie heeft vermoord! Daenerys Tallgarian kom naar hier!" Ik zag door het kleine raam hoe Daenerys naar het midden van de binnenplaats werd geloodst en hoe ze haar op haar knieën dwongen. De man pakte een zweep en sloeg op haar rug. Ik zag hoe ze nog net haar tanden op elkaar kon zetten om het niet uit te schreeuwen. De tweede keer had ze minder geluk en schreeuwde ze het uit. Zo ging het maar door tot 25 zweepslagen. Toen de laatste slag weerklonk over het plein was de rug van Daenerys helemaal bebloedt. De tranen stroomden over haar wangen en ze viel flauw. De man begon haar door elkaar te schudden en toen ze niet wakker werd begon hij haar in elkaar te slaan. "Iemand moet haar helpen kom op! Help haar dan." Gilde ik. Plots hoorde ik iemand dit roepen: "Laat het meisje aan mij over. Ik regel dit wel." Ik zag hoe er een jongeman het plein op kwam lopen. Tot mijn grote verbazing was het William Lannister die het plein op kwam. Heel het plein boog voor William Lannister en hij stapte vastberaden op Daenerys af. Hij pakte haar gracieus op en hij stapte weer even vastberaden weg. "Iedereen ga terug naar uw huis hier is niks meer te zien. Bernard ga jij maar weg en zeg hier niks over tegen de koning." Hij stapte weg zodat ik hem niet meer kon zien. Ik rende naar de celdeur om te zien of Daenerys al terug was, maar helaas ze was er niet. Pas toen ik de volgende morgen wakker was zag ik dat ze bij mij in de cel zat. Ze lag op haar buik om haar rug niet te bezeren maar het vreemdste was dat haar haar proper  was gewassen en dat ze propere kleren aan had. Ik probeerde zo stil mogelijk naar haar toe te wandelen maar zo dom als ik was liep ik tegen een waterbeker aan en struikelde ik. Ze schrok wakker en keek bang om zich heen. Toen ze me zag was ze weer rustig en ging ze terug te liggen. "Ik moet je iets vertellen." Zei ze. "Wat dan?" Vroeg ik verbaasd. "Wel je zult je misschien afvragen waarom ik zo proper ben en waarom ik zo proper ben." Ik knikte en ze ging verder. "Dat komt omdat ik. Wel. Ja. Ik ken William al van dat ik klein was en ik heb hem gekust toen ik hier in de cel zat en na de zweepslagen heeft hij me verzorgd en weer gekust. Ik ben zo blij maar we kunnen nooit samen zijn!" Toen ze dat had gezegd storte ze in tranen uit en kwam ze in mijn armen liggen. "Shh shh rustig maar we vinden wel iets. Ik ben zo blij voor je!" Suste ik