ZORAKİ AŞK

İlk öpücük

Gelen ses ile o tarafa döndüğümde Aralın bize doğru kaşları çatık bir halde geldiğini gördüm. Sinirleri o mavi gözlerinden o kadar belli oluyordu ki alev atıyordu sanki!

Xby adster

Bir şey olmamış ki devam ediyordum Mirzaya döndüğümde Aralın yumruğu ile birlikte ağzından kan fışkırmasını gördüm. Çocuk acı ile kıvranırken Aral hala vurmaya devam ediyordu

" Seni bugün uyardım ben değil mi! daha bugün uyardım. " bir yumruğu da gözüne indirdi araya girip bir şeyler yapmam gerekti, ama Aralın bana da bir şey yapmasından korkuyordum ki hani şom ağzımı açtım yine. Aral sinirle masanın bir köşesine ittirdi;

" Geç şu tarafa beni daha da germe Elisa " dedi ve bende etraftaki insanlardan yardım istemeye başladım yoksa çocuğu öldürecekti.

" Ya ne bakıyorsunuz hepiniz, yardım etsenize! vicdan da mı yok sizde? " Aral vurdukça öfkesini çıkarıyor gibiydi ve herkes bu takındığı tavır yüzünden bir adım geri çekiliyordu;

" Sen bana ait olan bir kıza nasıl olur da dokunursun ?"

" Yediğin dayaklar az mı geldi Mirzaaaa! " diye bağırdığında cafe boşalmaya başlamıştı öylece bakıyordum korkudan ne yapacağımı bilememiştim gitmek mi gerekti yoksa kalmak mı? Arasında kalmıştım ikisi de kötü bir seçenekti aslında...

Aral biraz olsa sakinleşir diye beklerken arkadan bir gruba ıslık çalarak eli ile gelin buraya der gibisinden yanına çağırdı, ve anlamıştım ki işler bura da boka saracaktı.

Toplu halde gelenler Mirza yı alıp götürdüler Aral ağzını aralamıştı tam konuşacakken susturdum;

" Benim peşimi bırak Aral, benim hayatıma karışma bana karışma! Benim ne yaptığım seni ilgilendirmesin artık benden uzaklaş istemiyorum. Zaten bir şey de yoktu aramızda bu kadar samimiyet fazla bile. " Son olaydan sonra Araldan gittikçe uzaklaşmaya başlamıştım paramparça etmişti her şeyi.

" Sana göre aramızda bir şey olmaya bilir bana göre var Şafak. " son bir sözümü söyleyip gidecektim mekandan daralma gelmişti artık.

" Öylemi Akman! Tek taraflı iyi hissediyorsan devam et o zaman, bir de söylemeden edemeyeceğim asıl acizlik o kadar kişinin içinde saçma sapan bir şekilde birini rezil etmek. Üstelik senin olmayan bir kişiyi! " çantamı alıp hızlı adımlarla çıkıyordum ki pis korumaları koluma yapıştı. Çıkmama izin vermiyorlardı resme, iki kolumdan tuttukları için ayaklarım havadaydı iki tarafa bırakmaları için çırpınırken Arala baktım sinirle.

" Bırakın gitsin! " dedi ve o anda yere düşmüştüm hızlıca ayağa kalkıp suratlarına tükürdüm, kollarını yumruk atmıştım ama hayvan gibi oldukları için düşmeyi bırak sarsılmamışlardı bile. Çantamdan telefonumu çıkarıp Mirzayı aradım ama telefonu kapalıydı, merak etmeye başlamıştım. Nasıldı acaba ne durumdaydı? Her şey benim yüzümden olmuştu gitmeseydim yanına böyle olmazdı.

Böyle düşüne düşüne eve varmıştım çoktan, babamlarda çıkmışlardı hastaneden. Koltuğuna kurulmuş bir halde televizyonunu izliyordu Yanına gidip öpücük kondurdum.

" Bir daha böyle bir şey olmasın baba lütfen bir daha olmasın. Korkutma bizi üzme ne oluyorsa bize de anlat bizden saklama " dedim gülümsemekle yetindi sadece belki de başı büyük bir dertte ama anlatmıyor anlatamıyor. Annem mutfakta kahve ve sigarasını içiyordu yanına gitmeden odama çıktım, sinirlerim hala bozuktu üzerimde ki sıkıcı kıyafetleri çıkarıp sıcak suyun altına girdim. O kadar iyi geliyordu ki şu duş işi bazı insanlardan daha iyi geliyordu ilaç gibi sanki, fazla oyalanmadan çıktım saçımı havluya sarıp pijamalarımı giydim. Yatağıma kurulup elime kitabımı aldım uzun uzun okumam lazımdı her şeyi unutmak için ama buna engel olan Aral yine bir mesajı ile bozmuştu her şeyi.