Het Einde Van De Bloedweg

Hoofdstuk 2

Fem

Mijn gedachtes gaan alle kanten op terwijl ik nutteloos voor mij uit zit te staren.
De arm van Jill trekt me naar haar toe en ik laat me tegen haar aan zakken. Ik trek mijn neus op en sla mijn handen dan ook om haar heen. Het is een tijdje stil. In die minuten gaan er allerlei gedachtes door mijn hoofd. Hoe kan ik zo een slechte vriendin zijn.. Ik heb haar niet eens gehoord..
'Jill?' Zeg ik met een krakende stem.
'Hm?' Zegt ze terwijl ze over mij hoofd wrijft.
'Wat denk je dat er met Liv is gebeurd?' Vraag ik terwijl er een traan over mijn wang glijdt.
'Fem.. Als ik het zou weten..'
Ik knik en maak me los van Jill.
Ik draai me met mijn rug naar de groep en barst in huilen uit. Mijn beste vriendin.. Waar ben je nou..? Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en blijf zo een tijdje zitten. Even voel ik niets. Leegte.. Ik staar voor me uit. Mijn ogen op de bebloede slaapzak gefixeerd.
'We moeten hem opruimen..' Zegt Ayden als hij ziet dat ik er naar kijk.
Ik bemoei me er niet mee. Ik blijf kijken naar de plek van de slaapzak. Een steek in mijn borst en een traan voor Liv.
'Het spijt me Liv.' Fluister ik.

'Jongens, ik denk dat het tijd wordt om toch maar door te lopen..' Zegt Ayden uit het niets.
Iedereen knikt.
'Maar wat nou als Liv niet weg is. Straks komt ze terug en zijn we er niet.' Schreeuw ik.
'Ik denk niet dat Liv terug komt.' Zegt Caleb.
Kokend bloed giert door mijn aderen. Laten ze Liv gewoon in de steek..?
Ik draai me beledigd om.
'Jill?' Hoor ik Caleb vragen.
'Ja?'
'Vindt je ook dat we door moeten lopen?'
Wat boeit het nou wat zij vindt. Het is mijn beste vriendin! Toch kijk ik haar aan..
'Wacht even.' Zegt ze.
Ze pakt ruw mijn pols vast.
'Fem.. Als Liv echt vermoord is. Dan is het domste wat je kan doen, hier blijven.'
Het domste wat je kan doen is je beste vriendin achterlaten. Dat zou Liv zeggen.
'Dat is als wachten tot we zelf vermoord worden..'
'Wie zegt dat ze vermoord is?! Misschien moest ze plassen en is ze de weg kwijt!' Schreeuw ik.
De groep kijkt verbaasd onze kant op.
'Waarom bloed ze dan zo erg ? Sorry Fem, maar zo hevig is niemand ongesteld.' Kreng! Ze begrijpt het niet! Boos loop ik weg.
'Ik ga gewoon niet mee!' Zeg ik hard.
Tranen wellen op in mijn ogen. Ik blijf om me heen kijken. Kijken naar een punt van hoop.
'We blijven hier nog 1 nachtje voor als Liv terugkomt.'
Jill kijkt boos naar Caleb maar hij ontwijkt het. Mooi. Hij weet wie zijn echte vrienden zijn.
'Ik ben het er niet mee eens!' Zegt Jill
'Kunnen we dan niet iets verder het dorp in ? Dan zijn we in principe nog in het dorp. Misschien staan er wel bordjes naar een kamp!' Zegt Jill bijdehand.
Damian kijkt me aan.
'Ik ben voor.' De groep kijkt verbaasd naar Caleb.

Ik pak mijn spullen in. Ik pak de trui van Liv die ik gebruikte als kussen doe hem aan. Ik stop mijn neus in de trui en ruik Liv haar parfum. Vespa.. duidelijk Vespa. Liv haar favoriet.
Als we eindelijk lopen ga ik naar Ayden toe.
'Gaat het blondie?'
Ik laat mijn haar voor mijn gezicht vallen en knik.
Hij slaat zijn arm om mijn nek en geeft een kus op mijn haar.
'Maak je niet druk. Zodra we iemand zien of ergens aankomen bellen we meteen de politie!' Ik knik weer en wrijf in mijn ogen.
'Geef je tas.' Beveelt Ayden.
Ik draai mijn hoofd naar hem en kijk hem vragend aan. Een raar gevoel gemengd met verdriet neemt mijn hoofd over en overhandigt de tas aan Ayden.
'Een last minder van je schouder.' Zegt hij lachend.
Ik glimlach en knik.
Ik trek mijn tas terug, laat me wat verder naar achteren zakken en kijk om me heen. Het licht van de maan vermengd met het licht van de opkomende zon geven alles een oranje gloed. Liv had er iets over gezegd..
"Als ze deze kleur nou in een bronzer palet hadden.."
Zo iets waarschijnlijk.
Er is een gesprek gaande tussen Ayden en Jill. Ik kan er niet helemaal uit opmaken waar het nou over gaat. Maar Jill lijkt geïrriteerd.
'Nee Ayden. Voor mijn eigen bestwil, ga ik niet net zo zielig doen als jij of Fem!' Roept Jill.
Oh. Dat kwam dan wel weer duidelijk binnen.
Tranen wellen voor de zoveelste keer op in mijn ogen. Klaar met huilen. Ik wrijf ze weg met de trui van Liv. Hijgend rent Jill langs me. Of moet ik zeggen, door me heen. Ze doet net of ze niets heeft gehoord of gezien. Hoopvol kijkt ze naar Caleb.
'Liv..' Fluister ik 'Kom terug..'

-De